My adoption boys

14

Louis pov

'Zayn?'

Ik kijk hem verbaasd maar tegelijkertijd verward aan.

'Wat doe jij hier? ' Zayn kijkt mij boos aan.

'Dit is mijn huis.' zeg ik verbaasd.

'Niet waar! Dat kan niet!  Ik ga niet met jou in een hetzelfde huis wonen!' zijn stem slaat een beetje over van woede en verdriet.

'Hoe bedoel je?'

'Ik ben geadopteerd door de mensen die hier wonen!'

Ik kijk hem aan met grote ogen.

'Oh!

dan zijn we door dezelfde ouders geadopteerd!  Leuk!' zeg ik met een glimlach.

'Dat is helemaal niet leuk! Het is niet dat ik je jaren niet meer heb gezien dat ik niet meer boos op je ben!' Zijn bruine ogen twinkelen gevaarlijk.

'Maar Zayn zeg dan toch waarom je boos op me bent!' zeg ik hopeloos.

'Dat weet je maar altegoed!' hij kijkt me nog steeds boos aan.

*Flashback*

Ik druk voorzichtig mijn lippen op die van Hanne. Ze glimlacht tegen mijn lippen aan. Haar blonde haren waaien een beetje naar achter door een klein briesje en zo ziet ze eruit alsof ze uit een modeboekje is gestapt.

Onze kus wordt ruw verbroken door een woedende Zayn.

'Louis!' hij kijkt me boos en gekwetst aan.

'Ik dacht dat ik je kon vertrouwen!  Je WAS een vriend waar ik alles tegen kon vertellen! Maar dit! Dit had ik nooit van je verwacht!' een traan rolt over zijn wang.

'Ik vroeg je om hulp! Maar dit noem ik heen hulp! Nee, dit noem ik bedrog! ' met een harde beweging veegt hij die traan weg.

'Dit heeft me pijn gedaan!  En niet een klein beetje! Wees er maar zeker van dat jij ooit die pijn ook zal voelen!  En dat ik jou die pijn veroorzaak!' Met die woorden draait hij zich kordaat om en verdwijnt uit mijn zicht.  Maar tegelijkertijd ook uit mijn leven. Daar ging een van mij allerbeste vrienden! En ik weet niet eens waarom hij boos is!

einde flachback

nieuwe cover!  wat vinden julie ervan? Deze of de andere?

let me know!

owja, en ik was op het borig hs vergeten te zeggen : einde flashback

xx me and me!

.