My adoption boys

5

Na de les wacht ik todat Louis alle spullen heeft opgeruimt.

We lopen samen naar buiten en alle blikken zijn op ons gericht. Ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij.

'Wat zitten jullie naar ons te staren?' vraag ik.

Meteen draaien alle blikken weg en gaan ze verder met wat ze bezig waren.

Nadat ik me nog 3 andere lesuren heb voortgesleept is het middag.

Met een hongerige maag loop ik naar de eetzaal.

Ik ga ergens zitten, Louis komt naast me zitten.

Eerst eten we in stilte, niet wetend wat we tegen elkaar te zegen.

Maar algauw breekt Louis de stilte en zitten we midden in een leuk gesprek.

Louis is een vriendelijke en toffe jongen waar je mee kan lachen.

Vooral dat laatste merk ik nu pas. Hij maakt altijd grappige opmerkingen.

Mensen die voorbijkomen kijken naar ons, maar ik trek me er niks van aan.

Een paar meisjes hebben genoeg moed gekregen en stappen twijfelend op ons af.

'Euhm, wat is je naam?' vraagt een meisje met blonde haren en op haar gezicht heeft ze meer sproeten dan er sterren zijn.

'Ik ben Jennifer!' zegt Louis met een glimlach.

Ik giechel als ik de verbaasde gezichten van de 3 meisjes.

'Waarom kijken jullie zo verbaasd? Vinden jullie het geen mooie naam?' vraagt Louis geacteerd triestig,  aleen weten die meisjes dat niet.

'We vinden het wel een mooie naam hoor!' zegt het blonde, sproeten meisje snel.

Louis kijkt opgelucht.

'En wat vinden jullie van de naam Louis?' hij kijkt ze vragend aan.

'Ook mooi!' zeg een ander meisje.

'Gelukkig! Want dat is mijn echte naam.'

Niew chapter!

xx me!