Fight The Dead

Hoofdstuk 3

Samuel had een kleine hoeve aan een steenweg. Nadat hij de oprit was opgereden, stapte Alex meteen uit. De rest volgde zijn voorbeeld. Liz keek in het rond. Op de steenweg reden niet zoveel auto's en er waren niet zoveel mensen te zien, buiten een vrouw aan de overkant die haar stoep aan het vegen was. 

"Waar zijn die foto's nou?" vroeg Alex argwanend en hij liep naar de deur, wachtend tot Samuel hen binnen zou laten. 

Kacper en Shanna liepen hem achterna, maar Liz's aandacht werd door iets anders getrokken, namelijk Rayan. Hij zat aan het raampje van de koffer te zwaaien en allemaal tekens te doen met zijn handen, hoogstwaarschijnlijk omdat hij er niet uit kon. Op een drafje liep ze naar de auto toe en deed de koffer open.

"Dank je", verzuchtte Rayan die uit de koffer sprong. "Alex was me al vergeten."

Ze grinnikte een beetje verlegen, niet zeker wat ze moest antwoorden. 

"Zullen we dan maar naar de rest gaan?" vroeg Rayan aan haar en hij stapte ook de kant uit van de deur. Liz volgde hem naar binnen, waar de rest stond. 

"Ik heb de foto's op mijn laptop staan, kom maar mee", zei Samuel en hij wenkte hen. Ze liepen door de gang heen, naar de bureau. Hij zette zijn laptop aan en ging in de bureaustoel erachter zitten. Alex boog voorover naar de laptop en keek aandachtig mee, alsof Samuel echt niet te vertrouwen was. 

"Ook al heb jij hier wel degelijk foto's op staan, hoe weten we dan dat ze niet zijn bewerkt?" vroeg Alex en hij trok een wenkbrauw op. 

"Dat kan ik niet bewijzen",  zuchtte hij, "maar nogmaals: Ik heb jullie niet gevraagd om in mijn auto te stappen."

"Whatever, laat die foto's nou eens zien", beval Alex hem. 

Samuel opende een fotoprogramma, scrolde door alle foto's en stopte uiteindelijk bij de foto's die hij nodig had. Hij opende de eerste foto in het groot en draaide de laptop naar de anderen toe. Liz haar mond viel letterlijk open bij het zien van de foto. Een mens - voor hoever je het nog een mens kan noemen- lag op een tafel, met zijn armen en benen vastgemaakt. Zijn huid was grauw en zijn ogen waren niet zoals normaal. 

"Dat kan niet echt zijn", mompelde Rayan en hij boog zich ook voorover, net zoals Alex. 

"Het is echt, ik heb het echt gezien", verzuchtte hij. 

"Laat nog eens een paar foto's zien", beval Kacper hem. Het was moeilijk af te lezen van zijn gezicht wat hij er van vond.

Samuel scrolde door alle foto's, terwijl iedereen gefocust toekeek. 

"Ik heb er genoeg van", zei Alex op een bepaald moment. "Dat is sowieso nep, het kan gewoon niet waar zijn. Ik ga naar huis, met de trein."

"Ik kom mee", stemde Rayan in en hij beet op zijn lip. "Wat ga jij doen, Kacper?"

"Ook naar huis, I guess", antwoordde hij zuchtend. 

"Nou, als jullie me niet geloven", mompelde Samuel en hij sloot zijn laptop. "Ik laat jullie wel even uit."

"Wij gaan ook naar huis, trouwens", zei Shanna opeens. Met zijn zessen liepen ze terug de gang door, totdat ze opeens een gil hoorde, afkomstig van buiten.

"Wat was dat?" vroeg Liz, die voorop liep. Even twijfelde ze, maar dan opende ze voorzichtig de voordeur. Heel even maar, daarna sloot ze hem meteen weer met een harde klap. Opeens zag ze een stuk bleker dan ervoor en trilde haar onderlip zachtjes. "Ik denk dat ik je geloof, Samuel."