Fight The Dead

Hoofdstuk 5

Met z'n allen zaten ze in de woonkamer. Samuel zijn huis was niet zo heel groot, maar er pasten toch twee grote zetels en een fauteuil in zijn living. Liz, Kacper en Rayan zaten naast elkaar in een zetel en Alex zat naast Shanna.

"Dus, Antwerpen en Limburg zijn inderdaad afgesloten", vertelde Samuel. "Het staat nu overal in de kranten. We moeten alle rolluiken dichtdoen, zo veel mogelijk binnenblijven en alleen overdag mag je naar buiten voor inkopen te doen."

"Dus ze laten ons hier letterlijk stikken terwijl er al super veel mensen zijn getransformeerd naar... die dingen?" vroeg Liz stamelend. "Wat moeten we doen als we een 'zombie' op straat tegenkomen?"

"Weglopen, zeggen ze online", verzuchtte hij.

"Met weglopen los je niets op", bemerkte Alex geïrriteerd. "Konden ze ons tenminste geen wapenvoorraad geven?"

"Precies, we kunnen toch niet weglopen als we ingesloten zijn? Dan moeten we ze toch doden", stemde Kacper in. 

"Ik ga er ook niet mee akkoord, dus ik denk dat het best is als iedereen een mes op zak draagt als we eten gaan kopen of zo", knikte Samuel. "In de kranten stond trouwens ook dat er speciale politiemannen elke dag een paar rondes door de straten maken om de zombies te doden."

"Alsof we daar zoveel aan hebben", zuchtte Rayan en hij leunde achterover. 

"Wat een kuttips", zei Alex en hij stond op van de bank om naar buiten te kijken. "De buurvrouw is ondertussen ook getransformeerd..."

Shanna stond ook op en streek voorzichtig het gordijn een stukje opzij, zodat ze ook kon kijken. Ze kreeg kippenvel bij het aanzien van de vrouw, die nu zo anders was als drie uur geleden. Er was niet meer veel over van haar vel en het vel dat ze wel nog had, zag grauwgrijs. 

"Moeten we ze doden?" vroeg ze zachtjes. "Voordat ze andere slachtoffers maakt."

"Ja, best wel", knikte Alex. "Moet ik het weer doen of wil iemand van jullie proberen? Uiteindelijk zullen jullie het allemaal ooit moeten doen."

Hij keek de rest van de groep vragend aan, de meesten ontweken zijn blik. Liz keek voorzichtig naar Rayan en hij keek terug. 

"Ik wil het wel proberen", zei Shanna zachtjes na een aantal seconden stilte. 

"Jij?" vroeg Alex verbaasd. Zij was wel de laatste waar hij het van had verwacht, maar hij knikte. "Kom."

Ze stapten naar de gang en hij overhandigde haar de bijl. "Ik loop wel met je mee, voor als het mis gaat."

Shanna knikte en opende de voordeur. Met Alex aan haar zijde stapte ze over de oprit, terwijl de rest in de deuropening wachtte en in spanning toekeek. 

"Al je kracht gebruiken als je haar in het hoofd hakt", maakte hij haar nog duidelijk wanneer ze ongeveer twintig meter van de zombie verwijderd waren. "Niet twijfelen, gewoon doen."

"Oké", knikte ze en ze liepen verder, totdat ze hen opmerkte. Luid ademend liep ze hun kant uit en Shanna hield de bijl al klaar. Haar handen trilden, maar toch probeerde ze hem zo goed mogelijk vast te houden. 

"Doe het", zei hij vlug toen ze op nog maar een dikke meter afstand was. 

Voorzichtig hief ze de bijl op en wou haar in het hoofd hakken, maar ze hakte mis en de bijl belandde recht in de rechterschouder. 

"Wat doe je nu?" riep Alex en even leek het alsof hij in paniek ging raken, maar hij herpakte zich weer. Vlug duwde hij Shanna aan de kant, pakte met veel moeite de bijl weer uit de schouder en hakte de zombie midden in het hoofd. 

"Oh mijn god, sorry", stamelde ze en haar handen trilden nu zelfs meer dan ervoor. "Ik- Sorry."

"Je was bijna dood", merkte hij op en hij keek haar even geïrriteerd aan. 

"Sorry", zei Shanna nog een keer. "En bedankt. Zonder jou..."

"Ja, ja", zuchtte Alex terwijl hij zich omdraaide en naar Samuels huis terug stapte. Schuldbewust keek ze naar haar voeten als ze achter hem aan liep. Wanneer ze de oprit opstapten, liep Liz meteen naar haar toe.

"Gaat het?" vroeg ze bezorgd en ze sloeg haar armen om haar heen. "Ik ben zo blij dat je nog leeft..."

"Het gaat wel", murmelde Shanna en ze wandelden samen naar binnen. 

"Nou, je mag blij zijn dat Alex erbij was", verzuchtte Samuel en hij sloot de voordeur. 

"Ja, ik weet het", mompelde ze en ze slaakte een zucht. 

"Misschien lukt het wel als je het met een mes probeert", bedacht Liz. 

"Morgen geef ik jullie wel allemaal een mes", zei Samuel. "Maar nu begint het al te schemeren. Volgens mij kunnen we best alle rolluiken dichtdoen, geen licht aandoen en gewoon gaan slapen."

"Ja, goed plan", knikte Rayan, die er duidelijk gespannen en moe uit zag. Wat ook niet zo abnormaal was, als er opeens zo'n vreemd virus uitbreekt. 

"Ik heb twee logeerkamers, eentje met één bed en ook eentje met twee kinderbedden", zuchtte hij. "De logeerkamer met twee bedden is redelijk groot, dus daar kan ik wel twee matjes leggen."

"Is het goed als ik in de kamer alleen slaap?" vroeg Kacper aan ons. 

"Waarom heb jij het recht op een goed bed?" vroeg Rayan. "Ik wil ook wel in het enige fatsoenlijke bed slapen."

"Maar ik snurk, dus ik kan beter de rest niet lastig vallen", grinnikte hij en hij haalde zijn schouders op.

"Nou ja, ga jij daar dan maar slapen", gaf Rayan toe en hij gaf hem een klein duwtje. "Ik ga wel in een kinderbed liggen dan."