Fight The Dead

Hoofdstuk 10

Liz stormde de wc binnen en het eerste wat ze hoorde was een grommend geluid van achter een van de deuren komen. De klink van het kotje was er af getrokken en lag ervoor op de grond. De andere kotjes stonden gewoon open, behalve eentje. Die was op slot.

"Hallo?" bracht ze vragend uit.

Even was het stil en keken Liz en Rayan elkaar twijfelend aan. "Liz, ben jij dat?" hoorde ze opeens van de wc komen.

"Hanna!" riep Shanna uit en ze liep er meteen naar toe. Even wachtte ze totdat Hanna de deur open zou doen en meteen erna vlogen ze elkaar om de hals. Nadat Hanna haar had losgelaten, keek ze verbaasd naar de rest. Haar mond viel open bij het zien van Rayan, Alex en Kacper.

"Ik snap niet wat er aan het gebeuren is", stamelde ze.

"Ziet er naar uit dat je ons uiteindelijk toch nog kan ontmoeten", grinnikte Kacper en hij gaf haar spontaan een knuffel.

Hanna glimlachte en gaf ook Alex en Rayan een knuffel. Daarna keek ze Liz glimlachend aan en vloog haar om de hals.

"Heeft iemand van jullie iets te drinken mee?" vroeg ze. "Want ik heb best lang zonder water gezeten."

"Ja, natuurlijk", antwoordde Rayan meteen hij overhandigde haar zijn flesje water. Gulzig nam Hanna een paar slokken en gaf het daarna terug. 

"Ik ben zo blij dat je nog leeft", zei Liz lachend.

"Ik leef nog wel, maar..." mompelde ze twijfelend. "Er is iets gebeurd met Amy. Ze is niet zich zelf meer."

Bij die woorden begreep iedereen meteen wat er gebeurd was. Amy was gebeten en veranderd in een zombie.

"We stonden net vanachter aan de rij en er kwamen van die rare wezens. We liepen weg naar de wc's, maar Amy werd gebeten door zo'n ding", vertelde ze. "We konden nog vluchten en zijn dan in een wc-kotje gaan zitten. Amy kon het niet meer volhouden en ze is doodgebloed. Twee uur later dacht ik dat ze weer bij bewustzijn kwam, maar ze was zelf veranderd."

"De grommende zombie achter die deur", zei Liz mompelend. "Is dat Amy?"

Hanna knikte geluidloos. "Ze valde me aan, maar ik ben er nog goed van af gekomen. Ze beet me-"

"Wacht, wat?" onderbrak Shanna vragend. "Ben je gebeten?"

"Ja", antwoordde Hanna en ze wees naar haar zij waar de beet was. "Alleen heb ik snel genoeg kunnen vluchten en de klink van de deur er kunnen aftrekken zodat ze niet meer uit het kotje kon. De beet is niet zo ernstig. Het doet wel pijn, maar na een paar weken zal hij wel genezen."

Rayan beet op zijn lip en keek Liz met een verdrietige uitdrukking aan.

"Hanna..." Shanna veegde een lok haar uit haar gezicht en knipperde een paar keer met haar ogen tegen de opkomende tranen. Iedereen wist al wat er met Hanna zou gebeuren, behalve zij zelf.

"Waarom kijken jullie allemaal opeens zo ernstig?" vroeg ze en de angst was duidelijk te horen in haar stem.

"Het is een virus, Hanna", zei Liz zachtjes en ze wreef een verdwaalde traan van haar wang weg. "Je bent geïnfecteerd."