Het bloed dat door onze aderen stroomt (Voltooid)

3.

Kane

'Linker kick, rechter cros, uppercut. Nu.' Ik trap met mijn linkervoet tegen mijn meester, die overigens bescherming aanheeft. Ik ga terug naar de gevechtsstand en vanuit de gevechtsstand stap ik met mijn linkervoet naar voren en maak ik een rechtse korte directe naar de kin. Mijn meester weet zich te verdedigen. Ik stoot vanaf een korte afstand recht tussen de verdediging die mijn meester maakt. Hij geeft het afgesproken teken en ik stop. Het zweet loopt in straaltjes over mijn gezicht heen.

'Goed gewerkt, jongen. Dit moet wel goed komen. Let alleen op als je die uppercut maakt, dat je je knie in een hoek zet. Dan heb je nog meer kracht.' Ik knik en hij geeft me een schouderklop.

'Ga douchen, Kane. Dan kan je wat mij betreft naar huis.'

'Bedankt, meneer.' Hij geeft me een knipoog en ik loop naar de douches. Ik bevind me als enige in de kleedkamer. Het valt niet mee om de oudste zoon van de maffiabaas te zijn. Het is hard tegen hard en wie niet horen wil moet voelen. Zolang ik me kan herinneren voeren we strijd tegen de Smith's. Beide zijn we maffiafamilies. Beide zijn we ijzersterk. Vrijdagmiddag staat aanval en verdediging op het rooster. Twee en een half uur lang je spieren aanspannen, maar ook je hersenen gebruiken. Nye Colman School District is één van de beste scholen van het land. Alle grote maffiabazen komen van Nye Colman School District, dus moest ik ook. Toelatingseisen zijn er hoog, maar als je zoon van een maffiabaas bent, gaat dat een stuk gemakkelijker. Ondertussen heb ik me weer aangekleed en loop ik het gebouw uit. Ik stap in de zwarte Mercedes-Benz die al voor me klaarstaat. Als ik instap, rijden we meteen weg. Een teken dat mijn vader me wil spreken. De chauffeur vraagt of zegt niets, dat is hem verboden. We rijden harder dan normaal, dus het zal wel belangrijk zijn. Ik zucht en bereid me alvast voor, want mijn vader kan soms behoorlijk lastig zijn. De chauffeur zet me af voor de deur en ik voer de toegangscode in. Als ik de deur open, kijk ik recht de woonkamer in. Mijn vader staat met zijn handen op zijn rug naar me toe. Hij is lang, breed, slim en ontiegelijk gespierd; zoals een maffiabaas hoort te zijn. Hij draait zich om zodra hij hoort dat ik binnenkom. Ik geef hem een flauwe glimlach en zet mijn tas in de hoek.

'Jongen, kom eens hier.' Ik loop rustig naar mijn vader toe en ga tegenover hem zitten.

'Kane,' begint hij. 'ik denk dat je oud genoeg bent om zelf ook wat klusjes op te lossen.' Mijn ogen worden groot. Wát zegt hij nou? Mijn vader die altijd alles zelf wil doen, zegt dat ik ineens een paar personen mag neerknallen?

'Ik weet dat ik misschien met de deur in huis kom vallen, maar ik wil dat je een begin maakt aan je carrière als maffiabaas. Je bent slim en sterk genoeg en ik vertrouw erop dat je het kunt.' Ik slik. Ja, ik heb vaak met een pistool moeten schieten en ja, ik kan mezelf ook prima zonder pistool verdedigen, maar klussen van mijn pa oplossen? Dat is compleet andere koek.

'Pa, ik weet niet of ik dit wel kan...'

'Twijfelis het begin van de wijsheid, Kane. Onthoud dat goed.' Hij staat op en looptnaar zijn kantoor. Verbijsterd blijf ik achter. Als ik een beetje bijgekomenben, sta ik op en pak mijn tas uit de hoek van de kamer. Ik loop de trap opnaar mijn kamer. Ik ga achter mijn bureau zitten en buig me over mijn huiswerk.