Secrets

Part 36

Part 36:

''Νομιζω σου ειπα ηδη οτι θελω τωρα. Που θες?'' Ειπα αποφασιστηκα και υστερα ρωτησα

''Παρακαλω μην μου μιλας ετσι. Δεν...'' Πηγε να πει αλλα τον διεκοψα λεγοντας:

''Που?'' Δυνατα και σκληρα.

''Δεν με ακους...'' Ειπε και ενιωσα την φωνη του λιωμενη? Κατι τετοιο.

''Ουτε εσυ με ακουγες τοσο καιρο και για αυτο εγω χεστηκα! Που?'' Φωναξα

''Στην πλατεια'' Μου απανταει

''Σπιτι σου.'' Λεω αποφασιστηκα

''Μα γιατι με ρωτησες?'' Ρωταει νευριασμενος

''Ηθελα να ειμαι ευγενικη. Ανοιξε την πορτα.'' Διεταξα. Και τοτε η πορτα ανοιξε μπροστα μου και ειδα εναν Μαρκο με το μποξερακι. Αν δεν ηταν μπροστα θα ειχα καρφωθει πολυ αγρια. Με κοιτουσε νευριασμενος.

''Τι ηταν ολο αυτο?'' Ρωταει φωναχτα καθως μου κλεινει το τηλεφωνο. Τον σπρωχνω με ολη μου την δυναμη μεσα και κλεινω την πορτα πισω μου. ''Τι εχεις παθει?'' Με ρωταει σχεδον τρομαγμενος

''Αθλιε πουστη με εχεις κανει να τρεχω απο πισω σου τοσο καιρο και με εχεις γραμμενη γαμω την πουτανα μου! Πως θες να ειμαι δηλαδη? Εχω χασει το μυαλο μου μαζι σου!! Λιγο ακομα και θα τρελαθω εντελως! Δηλαδη τι? Τι θα γινει με εμας γαμω την γκαντεμια μου γαμω?'' Φωναξα εξοργισμενη. Αυτος ειχε χασει τα λογια του. Δεν μπορουσε να πει λεξη. Και ετσι συνεχισα εγω, απλα ποιο απαλα αυτη τη φορα και πλησιαζοντας τον λιγο: ''Ρε Μαρκο... Δεν καταλαβαινεις ετσι? Χωρισα τον Pike γιατι ειμαι ερωτευμενη μαζι σου και τωρα τρωω εντελως πορτα, ακομα και σαν κολλητη. Δεν καταλαβαινεις πως νιωθω ετσι?'' Ειπα και στην τελευταια προταση δεν ηταν ερωτηση, παρα συμπερασμα, και λεγοντας την γυρισα και πηγα να φυγω. Ηξερα οτι δεν θα με σταματουσε, αλλωστε γιατι να το κανει? Του ειμαι σημαντικη? Ουτε καν, αυτος εχει ολες τις γκομενες, τι να με κανει εμενα? Ασε που αυτος δεν ετρεξε ποτε πισω απο γυναικα, τωρα θα το κανει?

''Δεν θα τρεξω απο πισω σου'' Ακουσα την φωνη του καπως λυπημενα.

''Το ξερω'' Απαντησα κενα καθως εκλεισα την πορτα πισω μου... Τελεια πηγε. Αρχισα να περπαταω προς το σπιτι, δεν θα κλαψεις γαμω! Δεν εχεις κλαψει ποτε για κανεναν! Οχι γαμω! Και τοτε καυτα δακρυα κυλησαν στα μαγουλα μου. Ακουσα γρηγορα βηματα πισω μου αλλα το μονο που σκεφτηκα ειναι οτι δεν θελω να με δει κανεις ετσι. Και τοτε, ενα χερι να ακουμπαει τον ωμο μου κανοντας με να γυρισω.

''Σου ειπα οτι δεν θα τρεξω γαμω!'' Φωναξε λαχανιασμενος

''Δεν σου ειπα να τρεξεις γαμω!'' Φωναξα με λυγμους, αμεσως καταλαβε οτι εκλαιγα.

''Εκλεγες?'' Δεν πηρε απαντηση. ''Γιατι εκλεγες?'' Ρωτησε ξανα. ''Για 'μενα εκλεγες?'' Ξαναρωτησε ακομα ποιο απαλα απο τις αλλες φορες, καθως κανονικα τωρα θα επρεπε να ειχε νευριασει, παντα τον νευριαζε οταν καποιος δεν του μιλουσε. ''Απαντα μου... Σε παρακαλω'' Ακουσα την γλυκια φωνουλα του να λεει. Αν δεν εχει τρεξει πισω απο κοπελα, τοτε σιγουρα δεν εχει πει παρακαλω.

''Τι θες να πω?'' Ρωτησα με την σιγανη φωνη μου, κοιτωντας κατω

''Δεν ξερω, κατι!'' Ειπε σχεδον απελπισμενος

''Κατι τοτε'' Απαντησα χωρις να τον κοιταω στα ματια, απο την ωρα που ηρθε.

''Θες να ξερεις την αληθεια λοιπον? Θες να ξερεις γιατι δεν σου μιλαγα τοσο καιρο?'' Φωναξε και τοτε τον κοιταξα. ''Ωραια!'' Ξαναφωναξε και με πηρε απο το χερι για να παμε προς το σπιτι του. Περπατουσε νευριασμενος και η λαβη του ηταν αρκετα δυνατη. Με πονουσε. Μολις φτασαμε στο σπιτι αφησε το χερι μου και εβγαλε τα κλειδια. Ανοιξε την πορτα και με εσπρωξε με δυναμη μεσα. Εγω απο την πολυ δυναμη επεσα πανω σε εναν τοιχο. Αρχισε να με πλησιαζει. Φοβος με κατεκλεισε. Φοβαμε τον κολλητο μου? Αληθεια τωρα? Ομως δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο βλεποντας τον να ερχεται εξοργισμενος προς το μερος μου...