Secrets

Part 6

Part 6:

''Να, μου αρεσει καποιος εδω και εναν χρονο... Και ο Neymar ποτε δεν ενδιαφερθηκε να μαθει ποιος ειναι... Παντα ημουν η ''κολλητουλα'' του, που τον βοηθουσε με τα παντα. Σε οτι και να ηθελε, που παντα ετρεχε οταν εκεινος της ζητουσε βοηθεια. Ομως ποτε κανεις δεν νιαστηκε για την ''κολλητουλα''. Ολοι με εχουν γραμμενη και με θυμουνται μονο οταν θελουν την βοηθεια μου...'' Της ειπα λυπημενα, ενω επιτελους ξεσπασα καπου.

''Μην το λες αυτο. Εχεις την πρωτη θεση στην καρδια του. Σε αγαπαει και αυτο ειναι το μονο σιγουρο. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν στο δειχνει αλλα τουλαχιστον εγω το καταλαβαινω απο τον τροπο με τον οποιο μιλαει για εσενα.'' Μου ειπε και μου χαρησε ενα γλυκο χαμογελο

''Ναι ομως θελω να μου το δειχνει και εμενα. Γιατι εγω δεν μπορω αλλο. Δεν νιαζεται για εμενα. Δεν ενδιαφερεται. Δεν μου το δειχνει!''

''Δεν σε εχει ηδη ρωτησει ποιος σου αρεσει?'' Ειπε χωρις το χαμογελο να φευγει απο τα χειλη της

''Ναι, αλλα...''

''Τι αλλα?'' Με διεκοψε. ''Σε ρωτησε και δεν του απαντησες. Θεωρεισε οτι δεν ηθελες να του πεις. Θεωρεισε οτι δεν τον εμπιστευεσαι'' Μου ειπε με νοημα και μετα χαμογελασε. Ισως να ειχε δικιο. Ισως να επρεπε να του πω συγνωμη...

Neymar P.O.V.

Μεσημερι... Εφαγα και μετα πορωθηκα λιγο στο pro 16 και μπηκα λιγο fb υστερα κατα το απογευματακι ειχαμε κανονισει με τα παιδια του χωριου να παμε στο γηπεδο. Καθομασταν και παιζαμε μπαλα μεχρι το βραδυ. Κατα το βραδυ πηγαμε πλατεια εκει ηταν η Βιβιαν με την Αλεξια. Την πλησιασα απο πισω και της εκλεισα τα ματια. Εκεινη δεν ειχε καταλαβει ποιος ειναι και στο τελος πηρε τα χερια μου και γυρισε και με κοιταξε.

''Ααα εσυ ησουν?'' Με ρωτησε

''Οχι η κουτση Μαρια'' Ειπα γελοντας.

''Στο κολλησε και σενα η Αγαπη αυτο?''

''Δεν ξερω παντως το λεω πολυ συχνα ποια''

''Ρε αυτο ειχε ξεχαστει, που το θυμηθηκε αυτη?''

''Δεν ξερω''

''Εμ, θελω να σου πω κατι''

''Πες μου''

''Να εμ, συγνωμη''

''Για ποιο πραγμα?''

''Για οταν με εχεις ρωτησει ποιος μου αρεσει και δεν σου ειχα πει''

''Μα, εχει περασει τουλαχιστον ενας χρονος απο τοτε''

''Εμ... Ναι, αλλα και παλι''

''Α, δηλαδη, θα μου πεις τωρα? Μην μου πεις οτι σου αρεσει ακομα?''

''Εμ... Ναι, μου αρεσει ακομα. Αλλα δεν θελω να σου πω ποιος ειναι''

''Γιατι οχι? Τον ξερω?''

''Δεν σου λεω. Και απλα δεν θελω, εισαι ενταξει με αυτο?''

''Οχι αλλα τι να κανω. Αγαπω την κολλητουλα μου και δεν μπορω χωρις αυτη αρα θα πρεπει να ειμαι ενταξει.''

''Ευχαριστω'' Ειπε και με αγκαλιασε. Την αγκαλιασα και εγω και μειναμε για λιγο ετσι. Μεχρι που μας εκοψε η Αλεξια.

''Να ρωτησω κατι ακυρο?''

''Ρωτα'' Της ειπαμε και οι δυο μαζι

''Η Αγαπη γιατι δεν βγαινει ποτε? Εννοω εδω δεν μενει?''

''Εδω μενει αλλα δεν ξερω...'' Ομολογησα

''Ουτε εγω'' Ειπε και η Βιβιαν. Αυτη η απορρια της Αλεξιας ειναι και δικη μου τωρα ποια... Καθομαστα και μιλαγαμε. Μου ειχε λειψει πολυ η κολλητη μου, τελευταια ειμασταν πολυ μακρια... Το βραδυ επεσα για υπνο γιατι αυριο θα εχανα το λεωφορειο.

Το επομενο πρωι παλι σχολειο. Παλι λεωφορειο. Αλλα μπορω να ρωτησω και την Αγαπη. Μπηκα μεσα και την ειδα να κοιταει απο το παραθυρο ανεκφραστη. Μολις καταλαβε οτι την κοιτουσα γυρισε με κοιταξε και μου χαμογελασε.

''Καλημερα κυριος'' Μου ειπε και γελασαμε

''Καλημερα κυρια μου'' Ειπα και εγω με την σειρα μου

''Πως ειστε?''

''Μια χαρα, θελω να σε ρωτησω κατι'' Ειπα καπως σοβαρα

''Ακουω'' Ειπε και χαμογελασε

''Γιατι δεν βγαινεις καθολου?''

''Τι εννοεις?'' Ειπε με ενα αχνο χαμογελο

''Γιατι δεν κατεβαινεις πλατεια κτλ.''

''Ααα, εμμ...'' Κολλησε για λιγο

''Ναι?''