Νεφέληη! Κατέβα επιτέλους θα αργήσεις για το σχολείο!» άκουσα μια φωνή που με έκανε να σηκωθώ απότομα από το κρεβάτι! Μα τι λέει η μαμά μου; Είναι μόνο 7 η ώρα! 8:30 αρχίζει το σχολείο!
Καλά ακούσατε! Αυτή είναι η μαμά μου που με φωνάζει και είναι υπάλληλος σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες! Βοηθός διευθυντή μάλιστα! Και λόγω αυτού έχει πολύ δουλειά συνεχώς! Εγώ είμαι η Νεφέλη και είμαι 17 χρονών..δηλαδη όχι ακόμα.. Αλλά σε λίγο καιρό τόσο θα είμαι! Μαζί με τον μπαμπά μου και τον αδελφό μου και την μαμά μου ζούμε στην all time Αθήνα! Είναι πολύ ωραία εδώ, είμαι συνηθισμένη και δεν μπορώ καθόλου την εξοχή!
«Τώρα τώρα μαμά κατεβαίνω!» είπα και πήγα να πλυθω και να χτενίσω τα μαλλιά μου. Θεέ μου τι ρούχα να βάλω σήμερα; αυτή η εποχή είναι τόσο σπαστική! Μια κρύο μια ζεστη! Λέω να βάλω ένα μαύρο τζιν με μια κοντή άσπρη μπλούζα και τα superstar μου! Τα μαλλιά κάτω έτσι κιαλλιως είναι σχεδόν ίσια σιγά μην ανοίγω ισιωτικη!
Κατέβηκα τις σκάλες του σπίτιου γρήγορα και πήγα στην κουζίνα. Αμάν!! Ήταν ήδη 8:10! Ο Άλεξ θα ερχόταν να με πάρει στις 8:15. Άρπαξα ένα κρουασάν στο χέρι, ήπια μια γουλιά καφέ, χαιρέτησα και έφυγα!
Περίμενα έξω τον Άλεξ..!Μεχρι να έρθει να σας πω για αυτόν.. Ο Άλεξ είναι κολλητός μου φίλος.. Πολύ Κολλητος όμως.. Ναι μου αρέσει.. Στην πραγματικότητα είμαι ερωτευμένη μαζί του.. Είναι καλός.. Κάνουμε παρέα.. Είναι γαλαζοπρασινοματης με καφέ σκούρα μαλλιά. Αγόρι ονείρων. Φανταστείτε σαν αυτά που έχουν οι φωτογραφίες που όλες οι κοπέλες ζηλεύουμε! Είμαστε κολλητοί κάτι μήνες τώρα.. Δεν έχω βρει όμως την δύναμη να του το πω και είναι πολύ δύσκολο για εμένα! Και αν τον χάσω; Βέβαια ναι σιγά μη θέλει εμένα εκείνος. Μια απλή καστανομαλλα με καστανα ματια και ένα ωραίο χαμόγελο.. Σιγά τα αυγά! Να τος έρχεται..ποσο ωραίος είναι; αχχ
«Μικρή!» ξεφωνησε και με πήρε μια μικρή αγκαλιά.
«Μεγάλε» είπα εγώ και γέλασα.
Μου έπιασε το χέρι και αρχίσαμε να περπατάμε προς το σχολείο! Είμαστε στο ίδιο τμήμα.
«Έκανες την εργασία της
Αθανασίου; εγώ δεν μπόρεσα ήταν πάρα πολύ δύσκολη ρε!»
Εγώ γέλασα γιατί η εργασία στην ουσία ήταν πανεύκολη! Αλλά κλασικός Άλεξ! Βαριέται που ζει με τα μαθήματα!
«Ναι Άλεξ ναι ήταν πολύ δύσκολη!» τον κοίταξα και γελάσαμε ταυτόχρονα!
Μα νιώθω μια χημεία μεταξύ μας.. Τι είναι αυτό πια έλεος! Φτάσαμε στο σχολείο και χωριστήκαμε. Εγώ πήγα στην κολλητή μου Φαίη και εκείνος στον κολλητό του τον Νίκο και τον αδελφό μου τον Αχιλλέα. Κάνουνε κολλητή παρέα οι τρεις τους! Καμία φορά καθόμαστε όλοι μαζί αλλά σπάνια συμβαίνει. Ο Γιώργος είναι κολλημένος με την Φαίη όμως η Φαίη δεν τον θέλει! Είναι χαζή είναι πανέμορφος! Τις το λέω συνεχώς αλλά αυτή τόσο χαζή που είναι δεν με ακούει ποτέ της!
«Βλαμμενηηη» την άκουσα να φωνάζει από το βάθος ενώ ερχόταν κατά πάνω μου με φόρα.
«Κάτσε ρε στόκε πρωί πρωί» της είπα και την αγκάλιασα.
«Τι κάνεις φιλη μουυυ;»
«Καλά είμαι, τώρα ερχόμουν με τον Άλεξ.. Εσύ;»
«Ααα και για πεςς! Εγώ καλα εδώ βαρετά!»
«Τι να πω γιατί έγινε τίποτα; Τι θα μπορούσε να γίνει;»
«Τα πάντα γλυκιά μου! Από βιασμο μέχρι να σε βαρέσει!!»
Με το που ακουσα αυτά τα λόγια της Φαιης την κοίταξα καλά καλά και την έσπρωξα μπροστά για να προχωρήσει! Κάπως έτσι συνήθως αρχίζει μια καθημερινή στο σχολείο!
Πήγαμε κυλικείο και περιμέναμε στην ουρά για να πάρουμε καφέ. Ευτυχώς το λύκειο μας είναι από τα λίγα που πουλάει καφέδες. Ξαφνικά κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα το σημείο που καθόμουν.. Ήταν το ίδιο με τότε.. Το ίδιο σημείο που γνώρισα τον Άλεξ και έριξα τον καφέ κατά λάθος πάνω του.. Έτσι γνωριστήκαμε,και την επόμενη μέρα νιώθαμε διάφορα ο ένας για τον άλλον..
«Κοπελιά! Κοπελιά! Καλέ κοπέλα μου τι θα γίνει;» ακούστηκε μια φωνή από το βάθος.
Ήταν η κυλικειατζου όπως την φωνάζουμε όλοι.. Με φώναζε αλλά δεν άκουγα.. Είχα αφεθεί στις σκέψεις μου..
«Με συγχωρείτε..ενα εσπρέσο γλυκό θα ήθελα..»
«2€ είναι αγάπη μου..»
Της άφησα τα λεφτά πήρα τον καφέ και έφυγα με γεμάτο κεφάλι..
«Κάποια δεν ξύπνησε καλά;»
«Όχι καλά ξύπνησα.. Όμως ξέρεις.. Έπαθα αυτό που παθαίνω συνήθως εκεί..»
«Παλι ρε Νέλη; έλεος..!»
Ναι η Φαίη συνηθίζει να με φωνάζει έτσι.. Αν και δεν μου αρέσει μου θυμίζει κουνέλι..! Λέω να μην μιλησω δεν έχω όρεξη..
«Πάλι.. Ξέρεις ότι δεν-» Ντριννν.
Το κουδούνι είχε ήδη χτυπήσει.. Έπρεπε να μπούμε στις τάξεις μας γρήγορα πρώτου μπει η Αθανασίου και αρχίζει να φωνάζει γιατί καθυστερήσαμε!
Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας μου.. Ξέρω ότι μπορεί να μη σας φαίνεται τόσο πειστικό ή κατάλληλο το όνομα όμως πιστέψτε με στην πορεία θα διαπιστώσετε πως το όνομα κρύβει αλήθειες και μια τεράστια ιστορία.. Μπορεί να το λέω νωρίς αυτό, αλλά στο τελευταίο κεφάλαιο θα σας πω κάποια πράγματα που συνέβησαν στην πραγματικότητα σε αντίθεση με την ιστορία μου.. Διασώστε την ιστορία μου πλιζ, vote, comment αν θέλετε,love you allot keep sharing❤❤
YOU ARE READING
Home For Two.
Teen Fiction«Άλεξ σε θέλω, τώρα.» είπα και εκείνος με τράβηξε κοντά του. "Σ'αγαπώ μωρό μου.» είπε πριν ενώσει τα χείλια μας. Νεφέλη: Κεντρικός χαρακτήρας, τσαμπουκαλου αλλά και ντροπαλή, πανέμορφη αλλά και κάποιες φορές πολύ πεισματάρα, ερωτευμένη με τον κολλ...
