Home For Two.

(47)Σ'αγαπώ.

Nefelh's pov:

Είμαστε στο μπαρ εδώ και τρεις ώρες και έχω βαρεθεί την ζωή μου. Η Φαίη έχει χορέψει με χίλιους γκόμενους και εμένα ενώ μου έχουν ζητήσει τόσοι κάθομαι εδώ και λέω σε ένα προς ένα όχι. Είπαμε θα έρθουμε να διασκεδάσουμε στην Θεσσαλονίκη κι  να αφήσουμε πίσω τα πάντα και εγώ κάθομαι και σκέφτομαι αυτόν και το τηλεφώνημα του. Δεν πάει να γαμηθει.. Τι να γαμηθει δηλαδή.. Πεθαίνω μέσα μου ξανά. ΑΑ ΡΕ ΦΑΙΗ.

«Χορεύουμε..;» ένας άγνωστος ήταν διπλα μου και το χέρι του ήταν πάνω στο γόνατο μου.

«Έμ όχι σε ευχαριστώ, δεν χορεύω..» πήγα να βγάλω το χέρι του όμως εκείνος με σταμάτησε και άρχισε να τρίβει το χέρι του στο μπούτι μου. Πω ρε καριολη

«Είπα ευχαριστώ ΔΕΝ χορεύω!» τόνισα περισσότερο το δεν και απομάκρυνα το χέρι του. Γύρισα από την άλλη πλευρά για να μην τον κοιτάω.

Όλοι οι μεθύστακες εδώ θα έρθουν ρε πουστη; Έλεος οκ μου ζήτησες να χορέψω είπαμε όχι γλυκέ μου τι επιμένεις και βάζεις το βρωμοχερο σου που ούτε ξέρω τι έκανες πριν με αυτό, πάνω στο μπούτι μου;!;!;!
Ηρεμία Νεφέλη δεν του δίνουμε σημασία. Πφ.. Μακάρι να ήταν εδώ ο Βαγγέλης.. Τουλάχιστον θα περνουσα χρόνο μαζί του.. Αν δεν έκανε πάλι κίνηση να με φιλήσει..

Δεν το είπα στη Φαίη.. Για να μην αναστατωθει.. Βασικά για να μην αρχίζει να βρίζει όχι τίποτα άλλο. Εγώ τραβήχτηκα δεν τον φίλησα.. Αν και το ήθελα.. Ήταν νωρίς.. Του είπα ψέματα πως υπάρχει κάτι με άλλον για να ξεφύγω και για να μην γίνει άβολο.. Κατάλαβε απόλυτα νομίζω.. ΣΥΓΝΏΜΗ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ;

«Ρε φίλε θα φύγεις τι θα γίνει θα κατασκηνώσεις εδώ;» με κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα. Παλιομεθυστακα.

«Σε βλέπω εγώ πόσο πονηρή είσαι.. Έλα πάμε μια βόλτα στις τουαλέτες..» είπε και έπιασε το χέρι μου τραβώντας με.

«ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΡΕ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΑΛΙΟ ΜΑΛΑΚΑ ΑΣΕ ΜΕΕ!» εκείνος επέμενε

«Από την πρόταση αυτή την τόσο απλή ποιες λέξεις δεν κατάλαβες ρε καριολη;» τα μάτια μου γεμάτα δάκρυα δύσκολα μπορούσα να δω μια σκιά να έρχεται προς το μέρος μου και να με υπερασπίζεται.

«Εσύ τώρα ποιος είσαι και με είπες και καριολΑΑ?» ναι μήπως σε είπε και πουτανα;

«Είμαι ο πατέρας των παιδιών που έχει μέσα της εσύ ποιος είσαι;» Ο ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΠΟΙΏΝ; ΤΙ ΛΕΕΙ ΡΕ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΤΥΠ.. Αυτός.. Είναι αυτός...

«Εγώ φεύγω πάω αλλού.» είπε με ένα βλέμμα απέχθειας και αυτός ήρθε κοντά μου.

«Είσαι καλά;» Όχι.

«Μη με ακουμπάς! Ποιος σου είπε ότι είμαι εδώ;» σηκώθηκα όρθια και τον κοίταξα.. Η μορφή του είναι ακριβώς ίδια.. Όπως ακριβώς τόσους μήνες πριν..

«Νεφέλη.. Ηρέμησε σε παρακαλώ.. Θα τα πούμε όλα θα μιλήσουμε απλά ήρεμα..» ΗΡΕΜΑ ΠΟΛΥ ΗΡΕΜΑ.

«Ωραία λοιπόν, άμα θες να ηρεμήσω παράτα με στην ησυχία μου.» άρπαξα το τσαντάκι μου και βγήκα έξω. Ένιωσα δυο πόδια να με ακολουθούν. Ήξερα ότι θα έρθει.

«Γαμω άσε με να σου εξηγήσω κάτι!» έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε πάνω του. Ήθελε την απόλυτη προσοχή μου στα μάτια του..

Αυτό το υπέροχο γαλαζοπράσινο χρώμα ματιών.. Τα υπέροχα μαλλιά του που τα κάνει πάντα τόσο υπέροχα.. Με έχει ξανά στα χέρια του.. Και όσο και αν δεν θέλω να τον βλέπω δεν μπορώ να σταματήσω. Θέλω να κλάψω, να φωνάξω, να τον χτυπήσω και να τον φιλήσω τόσο πολύ.. Όμως δεν μπορώ. Στιγμές από τις ψευδαισθήσεις μου έρχονται ξανά στο κεφάλι και τα δάκρυα δεν είναι πια κρυφά.. Κλαίω και δεν μπορώ να το ελέγξω. Γιατί είναι εδώ γαμω ΓΙΑΤΙ;

Έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου και άρχισε να με σκουπίζει απαλά και σιγά κοιτώντας τα μάτια μου.. Τα δάκρυα γινόντουσαν περισσότερα με την αίσθηση των χεριών του πάνω μου.. Ηλεκτριζομουν με το παραμικρό και εκείνος το καταλάβαινε.. Δεν είχα λέξεις να πω.. Το πρόσωπο μου τα έλεγε όλα.. Το δικό του παρόλα αυτά δεν έβγαζε απορία.. Ήταν σαν να προσπαθούσε να με ηρεμήσει γιατί ξέρει τι περνούσα.. *περναω βασικά..
Έσκυψα για να μην τον κοιτάζω άλλο..
«Ζωή μου σήκωσε το προσωπάκι σου και κοίταξε με στα μάτια..» αρνούμαι και δεν μπορώ να πιστέψω ότι βγαίνουν τέτοιες λέξεις από το στόμα του..τρέμω από τον φόβο, από την έλξη, από τα χιλιάδες συναισθήματα που τόσο καιρό νόμιζα πως είχαν φύγει.. Τελικά ήταν όλα εδώ..αυτος είναι ακόμα εδώ.. Δεν έφυγε..

«Νεφέλη κοίτα με γαμωτο, σε παρακαλώ» πλέον η φωνή του σκληρηνε λίγο.. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα..

«Σ'αγαπώ!» ξεστόμισε και ένωσε τα χείλια μας.