(4)Απρόσμενη έκπληξη

9.7K 580 39
                                    

Αφού έπεσα να κοιμηθώ οι σκέψεις δεν με άφησαν σε ησυχία, εντάξει το παραδέχομαι.. Ένιωσα ωραία που ήμουν τόσο κοντά του.. Για μια φορά δεν φοβήθηκα να κάνω αυτό που θέλω τόσο καιρό! Όμως μετά έρχεται η πραγματικότητα, φτάνουν τα όνειρα! Σιγά μην ήθελε ποτέ ο Άλεξ εμένα, και να τον φιλούσα ή χαστούκι θα έτρωγα, ή θα έφευγε χωρίς να μου ξαναμιλήσει! Το μόνο σίγουρο. Τι να κάνω πια; Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι το τέλος και η αρχή μου.. Ξέρω τι θα λέτε τώρα.. "Αα έλα μωρέ βλακείες όλοι έτσι λένε θα τον ξεχάσεις θα περάσουν όλα είσαι μικρή για έρωτες θα δεις και μπλα μπλα" Όχι!! Για μένα είναι πολλά παραπάνω από έναν απλό ενθουσιασμό. Είναι ο έρωτας μου. Όλες έχετε νιώσει έτσι, οι περισσότερες έτσι νιώθουν τώρα.

Πρέπει να κοιμηθώ το κεφάλι μου πάει να σπάσει..

[**]

«Καλημεραα υπναρουυυ!» ακούστηκε μια φωνή από την πόρτα του δωματίου μου. Ήταν η μαμά μου. Μα τι κάνει εδώ δεν δουλεύει;

«Μαμά μου, καλημέρα! Πως είσαι εδώ δεν δουλεύεις;»

«Ζήτησα ρεπό για σήμερα, ήθελα να περάσω την μέρα μαζί σου!»

«Αωω τι ωραία, είχα ξεχάσει πως είναι αυτό..» είπα ταπεινά..

«Κοριτσάκι μου το ξέρω και έμ συγχωρείς για αυτό.. Όμως δεν γίνεται να αφήσω τον διευθυντή μόνο του.. Είμαι το δεξί του χέρι.. Τώρα όμως άστα αυτά. Σήκω πάμε να κάνουμε βόλτα στο νοσοκομείο, να περπατήσεις λίγο! Αντε αύριο το πρωί φεύγουμε!»

Όντως ήθελα να πάω μια βόλτα..βαρέθηκα να κοιτάω τους τέσσερις τοίχους εδώ μέσα.. Έτσι κιαλλιως είναι 11:30 το πρωί ακόμα.. Άμα έρθει η Φαίη τα έρθει αργότερα.

Σηκώθηκα βάλω παντόφλες και ξαφνικά ένιωσα μια ζάλη.. Κρατήθηκα από το κρεβάτι κοιτώντας κάτω και όλα μαυριζαν σιγά σιγά..

«Νεφέλη! Νεφέλη είσαι καλά; ζαλίζεσαι; πέσε στο κρεβάτι γρήγορα αγάπη μου! Νεφέλη ακούς;»

Στην πραγματικότητα την άκουγα.. Καθαρότατα μάλιστα..αλλα δεν μπορούσα να μιλήσω είχα μουδιάσει ολόκληρη.. Σήκωσα το κεφάλι μου πάνω την κοίταξα και ανέβηκα ολόκληρη στο στρώμα. Ζαλίζομαι ακομα όμως, γιατί δεν σταματάει;

«Μαμά.. φώναξε γιατρό.. Η ζάλη δυναμώνει δεν το αντέχω.» της είπα με ότι δύναμη μου είχε απομείνει..

Εκείνη έτρεξε γρήγορα έξω φωνάζοντας μήπως βρει καμιά νοσοκόμα.. Όμως δεν ήταν καμία στον όροφο..
Λείπει ήδη πέντε λεπτά.. Που είναι; δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα.. Ο πονοκέφαλος δυναμωνΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Έβγαλα μια μεγάλη τσιρίδα από πόνο. Εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δυο νοσοκόμες με την μαμά μου..

Home For Two. Donde viven las historias. Descúbrelo ahora