Home For Two.

(37)Κακη γνωριμία.

Dimitri's pov:

Τι ελκυστική κοπέλα.. Τι όμορφη.. Πόσο γλυκιά.. Τι ωραίες καμπύλες.. Είναι η ιδανική για έναν άντρα. Από χαρακτήρα τώρα δεν ξέρω αλλά μια ξεπέτα την κάνεις ανετοτατα! Γκομενα από τις λίγες. Σε ελκύει με τον τρόπο ομιλίας της και το βλέμμα της. Ούτε να την ήξερα. Αν και κάτι μου θυμίζει μπορώ να πω! Λέτε να είναι και εκείνη από Αθήνα; μακάρι θα περάσουμε ωραία μαζί.. Θα χωρίσει που θα πάει μωρέ, για πάντα θα είναι με αυτόν τον γκεουλα;

Αφού το είδα, με έγδυνε με τα μάτια της όλη την ώρα. Σίγουρα θα θέλει να γίνει κάτι. Και θα το επιδιώξω. Γιατί όχι; Δεν θα το μάθει ο δικός της. Οπ το κινητό μου.

"Ναι; Ναι ρε μωρό έφτασα μη φωνάζεις. Νταξει σορρυ που δεν σε πήρα ξεχάστηκα γιατί έγινε μια μαλακια με τα κλειδιά του δωμ.. Τι κάθομαι και σου εξηγώ μωρέ, θες κάτι άλλο; Ναι ναι θα σου πάρω! Έλα γεια»

Ναι η κοπε.. Γκόμενα μου! Σιγά 2 μήνες είμαστε "μαζί" και είναι από τις πιο σπαστικές του σχολείου.. Αλλά και από τις πιοοοο... Ξέρετε, του σχολείου. Καλό σεξ. ΠΟΛΥΥ καλό σεξ η κοπέλα. Ίσως αυτό είναι που με κρατάει από το να μη τη χωρίσω. Σας φαίνομαι κόπανος ε; κοιτάξτε δεν φέρομαι έτσι σε όλες..στις περισσότερες.. Τέλος πάντων. Απλά αυτή τη μια εβδομάδα που θα είχα εδώ λέω να την απολαύσω όσο πιο πολύ μπορώ! Η πόρτα, λες να είναι η απόλαυση-Νεφελη; μακαριιι

«Γεια.. Εμμ.. Ίσως ακουστεί κάπως.. Αλλά είμαι δίπλα με τον Άλεξ και κάτι φίλους μας.. Τη κολλητή μου και τον κολλητό μου.. Θες να έρθεις να φας μαζί μας..; φαντάζομαι θα πεινάς από το ταξίδι..» είπε και σχεδόν κοκκίνισε.. Αα νροπαλουλα μωρέ.. Θα προτιμούσα μόνοι μας αλλά είναι ένας καλός τρόπος να αποκτήσω έστω και την παραμικρή εμπιστοσύνη της.Χμμ

«Θα το ήθελα πολύ, Νεφέλη! Θα χαρώ να σας γνωρίσω καλύτερα! Πάμε;»

Πήρα τα κλειδιά το κινητό και κλείδωσα το δωμάτιο. Η μικρή, μου χαμογέλασε και την ακολούθησα. Βγήκαμε στο μπαλκόνι όπου καθόντουσαν οι άλλοι τρεις. Μμ ο γκεουλας, ένας καλός φαίνεται, και μια μέτρια κοπέλα. Βασικά έχει ωραία χαρακτηριστικά αλλά σε συνολική εικόνα δεν με τρελενει νταξ.

«Γιώργο από εδώ ο Δημήτρης, Δημήτρη από εδώ η Φαίη..τον Άλεξ τον ξέρεις ήδη..»

«Χαρηκα» είπα και έδωσα το χέρι μου.
Nefelh's pov:

Τι γλυκούλης που είναι.. Έμαθα πολλά να σας πω. Είναι 18 και τώρα θα πάει τρίτη λυκείου. Έχει μείνει μια χρονιά από απουσίες ο καημένος επειδή έπαθε κάτι με το πόδι του σε τρακάρισμα αλλά ο γιατρός δεν του έγραψε αναρρωτική. Είναι λέων, πάει σε ένα σχολείο μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από το δικό μας, για αυτό μου θύμιζε κατιιι! Είναι ελεύθερος ειπεε! Εμμ αυτό δεν μας νοιάζει αλλά το έμαθα.. Χαχα.. Ναι... Τέλος πάντων..

«Άρα θα σε βλέπουμε κάτω;» είπε ο Άλεξ.

«Ναι, εννοείται αν το θέλετε! Χαχα..εμ βασικά να κανονίσουμε να βγούμε αν θέλετε»

«Ναιι ναιιι να κανονίσουμε σίγουρααα!!!» δεν πρόλαβε ο Άλεξ να μιλήσει και εγώ είχα ήδη απαντήσει..

Κοκκίνισα και έσκυψα το κεφάλι μου.. Όλοι γέλασαν εκτός από εκείνον.. Τον Δημήτρη.. Ο οποίος με κοίταγε με ένα μεγάλο χαμόγελο.. Τι ωραίο χαμόγελο που εχει.. Κοιταζομασταν για αρκετή ώρα.. Ντράπηκα περισσότερο και κοίταξα τα γνώριμα μάτια μου με έκαναν πάντα καλά. Της κολλητής μου. Εκείνη τα γουρλωσε και μου έκανε κωλοδαχτυλο. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ γιατί το έκανε αυτό.. Κατάλαβε ότι κοιταχτήκαμε το πουτανακι :(? Συγνώμη για τη χρήση αυτής της γλώσσας αλλά με τρελαίνει αυτό που πάντα με καταλαβαίνει. (Μαρία απολύτως εσύ.)

[**]

Είμαστε όλοι μαζί στην πισίνα, είναι μεσημέρι και πλατσουρίζουμε όλοι μαζί μέσα.. Εκτός από τον Άλεξ ο οποίος κάθεται έξω και μιλάει με την μαμά του. Κάτι συνέβη στη γιαγιά του.. Είναι η μόνη που του έχει απομείνει και την αγαπάει πολύ.. Δεν θα αντέξει να την χάσει.. Πρέπει να είμαι συνέχεια δίπλα του να του μιλάω, να τον κάνω να νιώσει όσο καλύτερα μπορεί.

ΟΜΓΓΓ! Ξαφνικά ο Δημήτρης μου είχε κάνει πατητή. Είχα μπει στον πάτο για τα καλά. Ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω μπροστά μου να μου χαμογελάει όμως εγώ νιώθω την ανάσα να τελειώνει.. Το καταλαβαίνει και με τραβάει γρήγορα στην επιφάνεια από το χέρι. Αρχίζω να βήχω και εκείνος με κοιταει τρομαγμένος. Η Φαίη έρχεται κοντά μου με τον Γιώργο και με ρωτάει αν είμαι καλά.

«Παιδιά καλά είμαι, απλά το παθαίνω με πειράζει το χλώριο. Σοβαρά καλά είμαι δεν πνίγηκα! Φρόντισε για αυτό ο Δημήτρης.. » είπα και χαμογέλασα. Εκείνος έβγαλε μια φωνή ανακούφισης και χαμογέλασε πλατιά.

Αμέσως τον έπιασα από τους ώμους και τον βούτηξα μέσα, όμως εκείνος το κατάλαβε και με άφησε να τον βουτήξω. Τα παιδιά απομακρύνθηκαν και εγώ μπήκα μέσα μαζί του. Γέλασα και τον κοίταξα.. Εκείνος έκανε βήμα προς τα μένα και χάιδεψε το μαγουλο μου.. Εμ τι; τι κάνει ακριβΜΕ ΦΙΛΑΕΙ. Ο Δημήτρης με φιλάει. Φιλί δεν λέγεται; αυτό που έχει ενώσει τα χείλια του πάνω στα δικά μου; έτσι δεν λέγεται;..

Τον κοιτάω επίμονα με γουρλωμενα μάτια και κρατάω τα χείλι μου κλειστά.. Έχω τρομοκρατηθεί και παγώσει.. Ξεχνάω πως κρατάμε ανάσα για να μη πνιγούμε.. Γιατί με φιλάει θεέ μου..; Τρομαγμένη απομακρύνομαι και τραβιέμαι στην επιφάνεια.. Τρίβω τα μάτια μου και τον κοιτάω..

«Νεφέλη εγώ..»