Home For Two.

(2)Το ατύχημα

Επιτέλους ήρθε αυτή η ηλίθια.. Πρώτη φορά αργεί να μπει στην τάξη.. Εκτός από υστερική είναι και γκομενιαρα. Είναι χωρισμένη από όσο μας έχει πει,συνιθιζει να μιλάει για τα προσωπικά της στην τάξη!
Ωχχ ξέχασα τον κόκκινο στυλό. Τώρα πως θα διορθώσω χωρίς κόκκινο; δεν μπορώ να την ακούω! Θα ζητήσω από τον Άλεξ!!
Γύρισα πίσω να ρωτήσω τον Άλεξ αν έχει δεύτερο όμως εκείνος δεν ήταν εκεί! Έχει αργήσει στο μάθημα! Και δεν έχει εργασία, και άργησε, και δεν τον συμπαθεί ή άλλη! Θα φάει μονοήμερη το βλεπωω.
Ξαφνικά βλέπω τον Άλεξ να μπαίνει μέσα στην τάξη και να κάθεται γρήγορα στο θρανίο ελπίζοντας να μην τον δει η άλλη. Έλα όμως που τον είδε!

«Γρηγορίου παιδί μου που ήσουν; έκανες κάτι πιο ιδιαίτερο και σημαντικό αντί του μαθήματος μου;»

«Εμμ συγνώμη που άργησα αλλά ήμουν στο γραφείο του διευθυντή για να πάρω την μητέρα μου τηλέφωνο!» είπε εκείνος διστακτικά..

«Ωω συγνώμη τότε πάμε μαζί να της μιλήσω και εγώ για να της πω για την πρόοδο σου και το πόσο καλή είναι η.. Για στάσου.. Που είναι η εργασία σου να την δω να της πω εντυπώσεις;» είπε και εγνευσε ειρωνικά στον Άλεξ!
Ο Άλεξ ήταν πάντα λίγο οξύθυμος και τσαντιζόταν πιο εύκολα από ότι θα έπρεπε.. Άκουγα την ανάσα του να μεγαλώνει προσπαθώντας να μειώσει τον θυμό που τον κατείχε.. Όμως δεν έπιανε τίποτα.. Αυτή η ηλίθια συνέχισε να του φωνάζει και να τον βρίζει πλησιάζοντας μας. Έβαλα το αριστερό μου χέρι κάτω από το θρανίο μου και το τέντωσα για να φτάσει στο αμέσως επόμενο, του Άλεξ. Εκείνος είδε την προσπάθεια μου και έβαλε το χέρι του από κάτω για να πιάσε το δικό μου. Τον έσφιξα και τον χάιδεψα όσο μπορούσα πιο αισθητά. Αμέσως ένιωσα τον θυμό του να μειώνεται και εκείνος με κοίταξε και μου χαμογέλασε.. Αχ αυτο το χαμόγελο παράδεισος!

«Τι θα γίνει θα απαντήσεις σε καμιά από τις ερωτήσεις μου Γρηγορίου;» είπε φωνάζοντας.

«Κυρία φτάνει! Μην του κάνετε ψυχικό πόλεμο επειδή άργησε και δεν έχει μία εργασία μαζί του! » πετάχτηκα εγώ και είπα δυνατά.. Ίσως να έκανα λάθος..

«Μπα μπα κοίτα η Γιαννοπουλου έχει αντίρρηση. Μήπως θες να μας κάνεις και πράξη την αντίρρηση σου;»

Για να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα καλά τι είπε..υπεθεσα θα ηθελε να βγω έξω.. Έτσι και έκανα.. Ο Άλεξ έμεινε να με κοιτάει επίμονα και με το στόμα ανοιχτό.. Τρόπος του λέγειν βασικά δεν ήταν με το στόμα ανοιχτό.. Απλά είχε μείνει κάγκελο.. Δεν πίστευε ότι θα το έκανα εγώ αυτό.. Μάλλον δεν ξέρει τι είμαι ικανή να κάνω.. Τα πάντα για αυτόν. Βγήκα έξω και έφυγα με τον καφέ μου στο προαύλιο. Κοίταγα γύρω γύρω και σκεφτόμουν τι έχω περάσει τους τελευταίους μήνες..