«Μα καλά τι έπαθε ο φίλος σου..; Δεν νομίζω να με συμπαθεί πολύ εε..» είπε και έστριψε τον σβέρκο του άβολα..
«Όχι όχι δεν είναι αυτό, μην ανησυχείς απλά δεν ξέρω τι τον έπιασε.. Καμία φορά φέρεται έτσι περίεργα χωρίς κανένα προφανή λόγο..» είπα και έφαγα μια κουταλιά παγωτό.
«Αα. Εμ Νεφέλη.. Εχεις..να εμ.. Εγώ..»
«Τι παιδί μου μιλά!»
Μου χαμογέλασε στραβά και με πλησίασε.. Έβαλε τον αντίχειρα του δίπλα από το στομα μου πολύ αργά και διστακτικά και σκούπισε το λίγο παγωτό που είχα.. Με κοίταξε κατάματα. Έχει πολύ ωραία μάτια θεέ μου. Είναι έρωτας!! Χαχανισα και έσκυψε κάτω.
«Νεφέλη;» γύρισα πίσω και τον είδα. Τι θέλει πάλι εδώ μωρέ; δεν του έφτανε η προηγούμενη συμπεριφορά του;
«Αποφάσισες να φας παγωτό τελικά;»
Είπε χαμογελαστά ο Γιάννης.
«Αποφάσισα κάτι, αλλά όχι αυτό.» με άρπαξε από τον αγκώνα και με τράβηξε απότομα. Φωναζα και του έλεγα άσε με άλλα μάταια.
«ΑΛΕΞ ΓΑΜΩΤΟ ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ; ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΜΥΓΑ ΣΕ ΤΣΊΜΠΗΣΕ;» ουρλιαζα στον δρομο
«Σταμάτα να κάνεις σκηνή στον δρομο και προχώρα.»
«Μπα τι μας λες αλήθεια; Ενώ εσύ τι σκηνή ήταν αυτή μπροστά στο καινούριο παιδί; Πας καθόλου καλά;»
«Δεν θα ξαναμιλήσεις μαζί του! Τέλος!!»
«Ρε Άλεξ αντε μου στο διαολο που θα μου πεις και τι θα κάνω.» γυρισα να φύγω όμως για ακόμα μια φορά με κρατησε.
«Άσε με πονάς! Άσε με σου λεω!»
Με κοίταγε μες τα μάτια και τα συναισθήματα τον πλυμμηριζαν συνεχώς. Θλίψη; θυμός; μισος; δεν μπορούσα να καταλάβω.
«Έχεις διαβάσει το γράμμα;»
«Όχι.»
«Μην το διαβάσεις. Δεν έχει ουσια. Απλά πέτα το.»
«Όχι. Θα το διαβάσω.»
«Νεφέλη μίλησα!»
«Και εγώ μίλησα! Είπα άσε με με πονάς!» αμέσως κοίταξε κάτω και με άφησε.. Σε δευτερόλεπτα έβαλα τα κλάματα αθορυβα..σηκωσε το βλέμμα του και μόλις με είδε να κλαίω η καταιγίδα που είχε στα μάτια του είχε φύγει.. Ο παλιός Άλεξ ήταν ξανά εδω..
«Τι τρέχει μαζί σου γαμωτο.. Τι τρέχει;» γεμάτη δάκρυα έφυγα τρέχοντας από δίπλα του πετώντας το παγωτό κάτω.
[**]
Επί ώρες η Φαίη προσπαθούσε να με ηρεμήσει όμως ήμουν πολύ χάλια.. Απαρηγόρητη. Αγκαλιά με το μαξιλάρι μου.. Και το γράμμα.. Ναι το γράμμα. Είχα πάρει το φακελάκι αγκαλιά χωρίς να το έχω ανοίξει. Η Φαίη δίπλα μου να μου χαϊδεύει τα μαλλιά μιλώντας μου.
«Δεν θέλω να έρθω σχολείο αύριο.. Θα κάτσω εδώ.»
«Όχι! Αύριο γιορτάζετε θα πας. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει.»
Αρνιομουν κατηγορηματικά να πάω.. Δεν πρόκειται. Ολόκληρο βράδυ δεν θα κοιμηθώ και θα πάω και σχολείο;
Η ώρα ήταν σχεδόν 9:00 το βράδυ.. Οι γονείς μου είχαν φύγει πριν μισή ώρα για τα ξαδέλφια μου. Θα ψήνανε να φάνε οπότε θα αργούσαν..Και ο αδελφός μου όπου είναι κάθε απόγευμα με μεσάνυχτα..Στην Ναταλία την κοπέλα του. Αγκαλίτσες και φιλάκια μπλιαχ. Έχει αλλάξει, η Ναταλία τον έστρωσε για τα καλαα!
Έβαλα να δω μια ταινία στο δωμάτιο μου αγκαλιά πάλι με το μαξιλάρι και το γραμμα. Η ταινία λεγόταν "House of wax" πρέπει να την δείτε ειλικρινά!
Στα πρώτα δέκα λεπτά το κουδούνι χτύπησε. Έτρεξα κάτω και ρώτησα ποιος ηταν. Η φωνή του βαριά και με λύπη. Ήταν ο Άλεξ. Έκρυψα το γράμμα κάτω από τις μεγάλες μαξιλαρες του καναπέ και ανοιξα.
«Τι θέλεις; Να το παίξεις κιαλλο άντρας; εμπρός Άλεξ. Έλα μπορείς να με χτυπήσεις κιόλας αν θες.»
«Σε παρακαλώ σταματα.» είπε και πέρασε μεσα.
«Δεν θυμάμαι να σου είπα περνά μεσα.» έκλεισα την πόρτα και εκατσα στον καναπε.
«αν θες μπορώ να φύγω. Αν θες πάλι μπορούμε να δούμε την ταινία που σίγουρα βλέπεις αυτή τη στιγμή πάνω. Αρκεί να μην είναι αισθηματική..»
«Θρίλερ σχεδόν..» κούνησε το κεφάλι του και ανεβήκαμε πάνω. Έβαλα το λαπτοπ στην βάση και έκατσα στην μια γωνία του κρεβατιού.. Ήρθε να κάτσει δίπλα μου όμως του πέταξα το μαξιλάρι στην άλλη γωνιά. Πήγε και έκατσε.
[**]
Ήταν σχεδόν 12:00 η ώρα. Καθόμασταν στις δύο γωνίες και συζητάγαμε για αλλους.. Ούτε χρονιά πολλά ούτε τίποτα..ουτε καν ανάφερε κανεις για αυτό.
«Θέλω να πάω λίγο στο μπάνιο. Επιστρέφω..»
«Ναι.. Θα είμαι κάτω θα φτιάξω τοστ θες;»
«Εμ ναι ένα όμως..»
Αμέσως έτρεξα κάτω και έβγαλα το γραμμα από τη μαξιλάρα. Έσκισα γρήγορα τον φάκελο και άρχισα να διαβαζω. Με μια μεγάλη ανάσα πέρναγα τις ανούσιες προτάσεις γρήγορα φτάνοντας στην κυριότερη κατευθείαν.
«Νεφέλη;» ο Άλεξ ήταν εδώ..
«Άλεξ..» μόλις άκουσε το όνομα του έσκυψε το κεφάλι του ξανά κάτω.
«Συγνώμη..» είπε και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι.
YOU ARE READING
Home For Two.
Teen Fiction«Άλεξ σε θέλω, τώρα.» είπα και εκείνος με τράβηξε κοντά του. "Σ'αγαπώ μωρό μου.» είπε πριν ενώσει τα χείλια μας. Νεφέλη: Κεντρικός χαρακτήρας, τσαμπουκαλου αλλά και ντροπαλή, πανέμορφη αλλά και κάποιες φορές πολύ πεισματάρα, ερωτευμένη με τον κολλ...
