Home For Two.

(8)Είναι κανείς εκεί;

Κάπως έτσι κοιμηθήκαμε αγκαλιά με τον Άλεξ και ούτε που το καταλάβαμε.. Ξύπνησα περίπου στις 12 το βράδυ επειδή με έπιασε πόνος στον αυχένα.. Εκείνος κοιμόταν τόσο γλυκά δεν ήθελα να τον ξυπνησω..

Σηκώθηκα και έβαλα τις παντόφλες μου. Άνοιξα την πόρτα και είπα να κάνω μια βόλτα στο διάδρομο.. Ήταν αρκετά άτομα για τέτοια ώρα..

«Νεφέλη, τι κάνεις εδώ έλα μέσα.»

«Έκανα απλά μια βόλτα..»

«Με τρόμαξες εντάξει; Ξύπνησα και δεν σε είδα δίπλα μου.» είπε ανήσυχος.

«Είμαι εδώ.» τον φίλησα στο μάγουλο και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο.

Θα ορκιζόμουν ότι τον άκουσα να λέει "δεν εισαι", ειλικρινά το άκουσα. Γύρισα και τον κοίταξα αλλά εκείνος απλά χαμογέλασε και μπήκε στο δωμάτιο. Οκ. Περίεργο.

«Δεν θέλω να κοιμηθώ άλλο. Το πάμε ολονυχτία μέχρι να έρθει ο μπαμπάς μου;»

«Φακ είναι 12:00; έπρεπε ήδη να ήμουν σπίτι. Έχω 18 αναπάντητες από την μαμά μου.»

«Πάρε την τηλέφωνο. Να μείνεις θέλω.. Δεν θέλω να είμαι μόνη..»

«Δεν μπορώ..»

Του άρπαξα το κινητό και αγνόησα τις φωνές του όπως και τις προσπάθειες να με σταματήσει. Πήρα την μαμά του τηλέφωνο και το έπαιξα χάλια και άρρωστη και πως ήθελα κάποιον εδώ γιατί έκλαιγα και βλακείες. Εκείνη με πίστεψε και τον άφησε.

«Είσαι η μεγαλύτερη ψεύτρα που ξέρω. Για αυτό σ'αγαπώ!» είπε και γέλασε.

«Άλεξ εγώ.. Πρέπει να μιλήσουμε σχετικά με το πριν.»

«Γιατί το σκέφτεσαι ακόμα;»

«Τι εννοείς γιατι; εσύ το ξέχασες κιόλας;»

«Ξέρεις.. Είπαμε ήταν η στιγμή.. Δεν θέλω να χαλάσει η φιλια μας.»

«Όχι Άλεξ! Δεν είναι αυτό! Το θέμα είναι ότι αυτό που έγινε για μένα δεν ήταν απλά μια παρόρμηση τελικά! Ένιωσα όταν με φιλούσες ! Αυτή είναι η διαφορά, εσύ απλά φασωθηκες. Με την κολλητή σου.

Άνοιξα την πόρτα δυνατά και εφυγα. Δεν ήξερα που πήγαινα. Απλά κατεβαίνα σε όλους τους διαδρόμους ανέβαινα, κατεβαινα, εστριβα.. Όλα.. Δεν ήξερα σε ποιο όροφο ήμουν..

Έπειτα από τρεις ώρες γύρισα πίσω.. Εκείνος είχε αποκοιμηθεί και εγώ έκατσα στην πολυθρόνα να κοιμηθώ..

«Καληνύχτα Άλεξ μου..» είπα από μέσα μου.. Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα..

[**]