Eski Sevgili

DAYANAMIYORUM...

ARKADAŞLAR YENİ BÖLÜM EN KISA SÜREDE GELİCEK LÜTFEN YORUMLAYIN YORUMLARINIZ BENİM İÇİN ÖNEMLİ

Multimedia: alya

Gözlerimi açtığımda karanlık bir yerdeydim yerde yatıyordum burası fazla soğuk üşüyorum.

Yattığım yerden doğrulmaya çalıştım ama başımdaki ağrı buna engel oluyordu. Allah'ım bu neydi şimdi kim benden ne isteyebilirdiki. Kime ne yapmıştım.

Aklımdaki düşüncelerimle boğuşurken kapı açıldı
İçeri üstü başı siyah olan biri girdi
Hiçbirşey gözükmüyordu yüzünü bile göremiyordum.

"Oo uyanmışız" dedi sesi hiç tanıdık değildi bu adamı ilk defa görüyordum ya da görmeye çalışıyordum.
Ben birşey söylemeyince konuşmaya devam etti "toprak sana çok değer veriyormuş bizde biraz merak etsin istedik" dedi "ne istiyorsunuz benden" dedim "hiç senin canın acısın ki toprakta acı çeksin" dedi o an anladım toprağın beni gerçekten önemsediğini.
"Bırakın beni gideyim" dedim yalvarırcasına
"Henüz değil" dedi ve dışarı çıkıp kapıyı kilitledi.

Canım acıyor. Şu başımdaki ağrı gözlerimi açtık tutmamı zorlaştırıyor. dayanamıyorum.

İçeri biri daha geldi ve açık tutmakta zorlandığım gözlerime baktı sonra bakışlarını başıma çevirdi ve seslendi
"Abi kız kan kaybediyor böyle giderse ölür" lütfen dedim kendi kendime lütfen öleyim.

Hemen ardından biri daha geldi bu biraz önce gelen adamdı
Elini başımın üzerine koydu uzun süre orda tuttu geri çektiğinde tüm avucu kan içindeydi
Soğuk bir sesle "ne hali varsa görsün boşverin bakalım toprak bey kurtarabilecekmi" dedi diğer adam ise "sanmıyorum" dedi ve ikisi birden dışarı çıktılar.

Ne oluyordu böyle neden birşey düzgün gitmiyordu neden ben hiç mutlu olamıyordum yeter dedim içimden yeter artık taşıyamıyorum bu bana çok fazla.

Alya'nın ağzından:

Kırmızıya geleli tam 2 saat olmuştu ama arya hala ortalıkta yoktu.

Belkide uyanamadı diye düşünerek arya'lara doğru yol adım.

Eve geldiğimde kimse yoktu. Ne derya teyze ne doruk amca nede arya.

Arya bana haber vermeden hiçbir yere gitmezdi birşeyler iyi gitmiyordu.

Bütün gün aryayı aradım ancak telefonu hep kapalıydı. Daha fazla yerimde duramayıp evden çıktım ve tekrar aryalara yöneldim.

Bu sefer evde birileri vardı ışıklar açıktı biraz olsun içim rahatladı.

Kapıyı çaldığımda derya teyze açtı beni görünce çok şaşırdı.
Ve hemen " alyacım siz aryayla değilmiydiniz?" dedi allah allah noluyor böyle ya.
"Hayır derya teyze sabahta çok bekledim ama hiç gelmedi evdede kimse yoktu bütün gün aradım ama telefonu kapalıydı" dediğimde derya teyze çok telaşlandı. "Gel içeri birşeyler bakalım belki sabah gelir gelmezse de polise haber veririz" dedi başka çaremiz yoktu çünkü.
O gece orda kaldım sabaha kadar hepimiz arya'yı bekledik ama hala ortalarda yoktu.

Sabah doruk amca polise gitti biz evde aryayı beklemeye devam ettik.
Zaman geçtikçe dahada çok endişeleniyorduk ne bir haber vardı ne de başka birşey başına birşey gelmiş olmasından korkuyordum.

Polisede haber verilmişti ancak bütün gün arayan polis bile bulamamıştı. Derya teyze durmadan ağlıyordu bende öyle hepimiz çok korkuyorduk. Yarın okul vardı o yüzden bugün eve döndüm ama yine sabaha kadar uyuyamadım.
Sabah olduğunda hızla hazırlandım ve okula gittim derse falan girmeye niyetim yoktu sadece okuldan birileri görmüşmü diye sormak için gidiyordum.

Okula geldiğimde sınıfa çıktım. Allahtan herkes yerindeydi. Bütün sınıfa tek tek haftasonu aryayı gördünüzmü diye soruyordum ama bir kişi bile görmemişti. Dahada çok endişelenmeye başlamıştım. Birtek toprak ve rüzgar kalmıştı sormadığım hemen onların yanına gittim.
Rüzgar beni görünce "alya ne bu halin" dedi acele acele "beni boşverin arya tüm hafta sonu boyunca ortada yoktu bir yerde gördünüzmü" dediğimde toprak birden ayağa kalktı ve bağırarak " ne demek yoktu allah kahretsin" deyip sınıftan koşarak çıktı. Allah allah noluyor böyle.

Toprağın ağzından:

Emreyle yaptığımız konuşma geldi birden aklıma
'En değer verdiğin insanı elinden alıcam zaten o sana değer vermiyor'
Aryanın bana son söylediklerini düşündükçe onun olduğu kesinleşiyordu.
Hemen emrelerin evine yöneldim.

Aryanın ağzından:

Ağzımdan başımdan durmadan kanlar akıyordu artık gözlerimi açık tutamıyordum. Yavaş yavaş kapanıyordu. Direnemedim. Ve kendimi karanlığa bıraktım.