Eski Sevgili

DAHA NE KADAR ACIYABİLİR Kİ??

ARKADAŞLAR YENİ BÖLÜM EN KISA SÜREDE GELİCEK LÜTFEN YORUMLAYIN

Multimedia: rüzgar

Alya'nın ağzından:

Canım acıyordu içim parçalanıyorduda birşey söyleyemiyordum. Derya teyze ve Doruk amca perişan oldu kim olmazdı ki? Kolay mıydı evlanıdı kaybetmek nasıl geçerdi acın nasıl dururdu gözyaşların?
Herkes berbat bir durumdaydı arya'nın ölümünün ardından bir hafta geçmişti.
Derya teyze ve Doruk amca çok sessizlerdi. Annem ve babamda öyle kolay değildi bizim için.

Toprak çok kötü bir durumdaydı sanki içinden o cıvıl cıvıl çocuğu alıp başka birini koymuşlar. Ne yalan söyleyeyim topraktan beklenmeyen bir davranıştı benim için böyle canının acısını anlatan bakışları arya'ya verdiği değerin göstergesiydi sanki.

Rüzgar da çok kötü durumdaydı ancak o bizim aksimize belli etmemek için herşeyi yapıyordu. Güçlü duruyordu. Kim bilir belki o böyle olmasa biz daha kötü durumda olabilirdik.

Okula geçecek olursak herkes arya'yı konuşuyor dedikodular durmuyor acımın üstüne acı katıyorlar da farkında değiller.

Sanki ölmüş gibiyim. İçimdeki çocuk susmuş gibi. İçimde tutmakta zorlandığım gözyaşlarım durmamakta ısrarcılar sanki. Yine ve yine ağlıyorum. Artık yaşamak istediğimi düşünmüyorum. Şu dört duvar odada tüm ömrümü geçirebilirim gibi.

Ağlaya ağlaya yine sabahı yapmıştım
Önceden çok yorgun hissetsemde artık böyle olmasına alışmıştım.
Odamdaki dağınıklığı toplayıp formalarımı üzerime geçirdim. Hızla evden çıktım ve okula doğru yol aldım.

Her gün o kırmızıdan geçmek öyle zor ki her geçişimde farklı bir anı hatırlamak öyle çok acıtıyor ki hiç geçmeyecek gibi.

geçen 10 dakikanın ardından okula geldim. Bahçe yine her zamanki gibi çok kalabalıktı. İç sesim yine canını acıtacaklar desede umursamadım. Merdivenlere yöneldiğim sırada busenin sesi duyuldu.

Okulun ilk gününden beri gıcık olduğumuz kızdı buse arya'da çok gıcık olurdu bu tikiye. Kaç kere dövülmekten beter oldu allah biliyor ya sayısını hatırlamıyorum.

Tüm okulun dikkatini çekmek istercesine "heey millet buraya bakın" diye bağırdı.
İstediği olmuştu herkes bize bakıyordu.
Yine bağırarak " acıyor mu canın zavallıcık? Arya'sız nasıl geçiyor günlerin? Yalnızsın işte yalnız."
Dediğinde gözlerimin dolmasını engelleyemediğim gibi ağlamaya başladım. Durmadı devam etti "ağla zavallıcık daha çok acıyacak söz veriyorum bu okuldan gidene kadar canının acıması için herşeyi yapacağım" diye bağırdı.

Tutamadım kendimi düştüm dizlerimin üstüne keşke dedim keşke yanımda olsa da bir kez daha bildirsek şu kıza haddini.

Herkes acıyan gözlerle bakıyordu bana. Canım acıyordu. Canımın acısı gözlerimden süzülüyordu.

Toprağın sesini duymamla başımı kaldırıp o yöne baktım.

Buse'yi sarsa sarsa "asıl zavallı sensin ulan. Kendi acılarını kapatmak için başkasının acısını kendine oyun edinen zavallının tekisin." dedi

Arya gibi konuşuyordu...

Toprağın arya gibi konuşması gözyaşlarımı biraz daha hızlandırdı.

Bacaklarımda ve belimde bir el hissetmemle havaya kaldırılmam bir oldu. Rüzgar beni kucağına almış arabasına doğru götürüyordu. Öyle yorgumdum ki kendimi ne zaman düşsem beni tutan kollara ve huzurlu hissettiğim kokuya bıraktım.