Het leven van yasmina

...

Pov Lineya:
Ik ben nu onderweg naar huis. Ik hoop niet dat me vader wakker is anders krijg ik weer een hele preek, wat ik ergens wel begrijp maar goed.

Ik maak de deur open en kijk of er iemand nog wakker is. Rustig loop ik op mijn tenen naar mijn kamer. Ik leg mijn telefoon aan de lader en ga gelijk slapen.

De volgende ochtend word ik wakker door het geschreeuw van mijn vader. Ik wrijf in mijn ogen en loop naar de woonkamer toe. " A HMARA WAAR WAS JIJ GISTER" uhm ik was gewoon even lopen" hmmm gewoon even lopen yek?!" Jaahaa" niet zo'n brutale toon dat ben ik nie tvab je gedient" sorry" was je niet bij walid?" Wie is walid" vraag ik onschuldig." Je weet best waar ik het over heb!" Jullie snappen mij gewoon niet!" Roep ik huilend." Mijn moeder is overleden, mijn vader is altijd werken tot 21:00 en mijn zusje is ook vaak weg ik heb gewoon niemand en ik kwam hem tegen dus toen zijn we bij hem thuis gaan praten omdat ik toch niemand anders heb!!!!" . " En bedankt Lina dat je me verraden hebt, had ik nooit van je verwacht" ik moest het wel zeggen we waren ongerust!".

Ik ren weer naar me kamer en huil het uit. Ik. Besluit maar om walid te appen.
L: hey..
W:hey!
W: alles goed
L: niet echt
W: waarom
L: problemen met mijn vader
W: oh, als je wil praten ben ik er voor je
L: ja, weet ik

En dan komt mijn vader binnen stormen.
" sorry lieverd maar heb de laatste tijd zoveel dingen aan mijn hoofd dat ik niet snel aan jou en lina denk maar ik ben er sowieso altijd voor je en als je die jongen evht leuk vind mag hij zeker je hand komen vragen" maar dat is het probleem niet eens ik wil je gewoon vaker zien" ik zal wel wat regelen meisje goed?" Ja papa" sorry " is al goed".

Ik zie dat ik nog een paar appjes van Walid heb gekregen.
W: we kunnen wat doen als je wil?
W: filmpje pakken?
L: oh hey zie je appjes nu pas
W: maakt niks uit
L: maar is goed hoelaat?
W: sta klaar over n half uur
L: oke doeii

Ik kleed me snel om en pak mijn spullen bij elkaar. Net als ik de deur achter me dicht wil doen trekt mijn pa me naar binnen.
"En waar ga jij naartoe" ik heb afgesproken met walid" en daar ga jij zo naar toe?" Zegt hij wijzend naar mijn jurkje." Ja" veel te kort moet langer dan je knie niet korter" maar ik kom te laat voor mijn afspraakje papa" dat is dan jou probleem! Ga je omkleden nu!" Nee!!!!!" Nu ik ga je slaan ik meen het!" Waarom meot je altijd zo irritant doen ik ga gewoon weg van dit huis " probeer dat en je gaat zien wat er gebeurt" . Pff nou dat zullen we inderdaad zeker zien. Ik stamp terug naar mijn kamer en trek een langer jurkje aan. Ik pak een grote tas en douw er mijn verzorgspullen en zoveel mogelijk kleding en schoenen erin. Ik ren het huis uit en stop de tas in de kofferbak.
Als ik onderweg ben krijg ik een sms'je van walid; heyy is er iets?
L: sorry mijn vader hield me op ik ben onderweg

" heyy wat zie je er leuk uit" dankjewel lief van je" we groetten elkaar en lopen naar binnen. " is je moeder niet thuis" vraag ik om de stilte te verbreken. " nee johdie komt pas in de avond thuis". We zetten een filmpje op en liggen knus op de bank.

Pov walid:
We zetten een filmpje op maar lineya valt al gauw in slaap. Ik leg een dekentje op dr en ze leunt tegen me aan. Als ik haar wakker probeer te maken schrikt ze van me." Uhm ik moet gaan doei" huh nee blijf wat is er" mij mij vader ik meot gaan sorry" zegt ze en ze geeft me nog een vlugge kus.

Pov lineya:

Ik ren zijn huis uit naar de auto opzoek naar een hotel. Als ik eentje heb gevonden die ver van ons huis is check ik in minn kamer en gooi mij. Tas op de grond. Ik stal alles uit in de kasten aangezien ik van plan ben om hier nog wel een tijdje te blijven.

Ik kan mijn leven echt niet meer hendelen ik heb niemand om mee te praten niemand behandelt me normaal en mijn moeder is overleden. 😭

Ik pak het medicijnkastje en slik zoveel pillen dat het me pas naderhand opvalt dat alle pillen opzijn. Als ik wil opstaan probeer ik nog te lopen. Maar het is te laat. Ik zie niks meer en hoor enkel stemmen. Ik heb deze dunya ook verlaten...