too hot too handle

to hot to handle || four

Ik voel een zachte warme adem in mijn nek. Ik hoor allemaal vage stemmen, maar eentje is duidelijk te herkennen. Mijn moeder. 'Shay? Shay! Jongens! Ze komt bij!!!' Lekker wakker worden met dat geschreeuw. Met een brandend gevoel doe ik langzaam mijn ogen open en kijk verward om me heen. Ik weet niet waar ik ben en wat ik hier doe, maar ik weet wel dat ik naar huis wil. 'Ik wil naar huis' mompel ik. Ik hoor geen stemmen meer. Als ik helder zie spring ik geschrokken op. 'Shay! Je bent wakker!' Schreeuwt Charlie, Ik kijk hem verward aan. Lijkt me duidelijk als je mijn ma zo hoort schreeuwen. 'W..waar is m..mijn moeder? Ze was hier n..net nog' Sven en Demian komen er aangerend. Ik schrik me rot als ik Demian zie. Zijn arm zit in een mitella, en hij heeft een blauw oog een dikke lip en schrammen overal. Dat kan niet goed zijn gegaan. Charlie geeft me een glas... fanta... natuurlijk, dat had ik kunnen weten. 'Hoe voel je je?' Sven is op de rand van het bed komen zitten en legt zijn hand op mijn voorhoofd. 'W..wat doe je?' Hij lacht. 'Ik voel of je nog koorts hebt' zegt ie kalm. 'Ik heb hoofdpijn. En heb het koud, verder gaat het wel' 'goedzo' ik kijk ze alle drie vragend aan. Ze kijken precies zo terug. Maar ze begrijpen al snel dat ik niet meer weet wat er gebeurt is. 'Je weet niks meer, of wel soms?' Ik schud mijn hoofd naar Charlie. Ze zuchten allemaal heel moeilijk. Charlie staat op en loopt met stevige passen naar het raam en blijft stil uit het raam staren. Ik zie dat hij rood word en een trillende onderlip krijgt. Dan zie ik zelfs een traan vallen op de vensterbank. 'Charlie?' Ik snap het niet hoor, waarom moet ie nou huilen. Ik probeer wel wat bij Demian en Sven. 'Demian?' Hij zucht. 'Ik zal je een deel van het verhaal vertellen, maar Charlie... vertelt het belangrijkste. Toch Charlie?' Hij kijkt fel naar hem. 'K..k..kunnen w..we...niet...e..even...w...w...wachten?' Snotterd Charlie. 'Shay is er nu in staat voor' Charlie draait zich met een ruk om, ik schrik van zijn kwade blik. 'Ja en ik dan!? Denk je dat ik in een goede staat ben!? Denk even na lul!' Met stevige passen loopt hij de kamer uit. Ik kijk onbegrijpelijk naar Demian en Sven. 'Charlie! Wacht nou!' Demian wil erachteraan lopen maar Sven houd hem tegen. 'Je moet hier bij Shay blijven' en alweer is ie zo kalm. Ik wacht af wanneer er wat uit de mond van Demian komt. 'Oke..... vanaf waar weet je het niet meer?' Vraagt ie stil. Ik denk na. 'Uuhm, vanaf dat we naar buiten liepen nadat gevecht met Racoon en Floris' Demian knikt. 'Oke dan. Nadat jij was flauwgevallen bij Charlie's Ducati kwam je niet meer bij. We hebben je een kwartier lang proberen wakker te maken maar er gebeurde niks. Met Robyn ging het ook steeds slechter dus besloten we jullie naar het ziekenhuis te brengen. Het enige voertuig wat we hadden we Charlie's Ducati. We hebben jou als eerst naar het ziekenhuis gebracht en daarna Robyn, maar onderweg is er nog iets gebeurd. Maar dat moet Charlie vertellen dat kan ik niet doen' het werd me al wat duidelijker maar nu werd ik heel nieuwsgierig, wat is er onderweg gebeurt? 'Oke, dat snap ik nu. Maar wat is er met jou gebeurt?' Demian moest een beetje lachen. 'Toen ik jou en Robyn zo zag, gebeurde er iets met me. Ik kon het niet aanzien wat die Racoon en Floris jullie hadden aangedaan. Ik heb het er niet bij gelaten en ben samen met Dimitri en Apollo naar ze toegegaan en we hebben ze een pak slaag gegeven, maar ze waren niet bepaald slap. Vandaar al mijn verwondingen' ik knik. Het liefst wil ik heel veel vragen stellen maar daar is niemand toe in staat. We kijken alledrie op als we Charlie de hoek om zien komen. 'Demian, Sven. Mag ik?' Demian en Sven aarzelen geen seconde en lopen de kamer uit. Ik wacht af wat Charlie me gaat vertellen. Hij komt op de rand van het bed zitten en pakt mijn hand vast. 'Het spijt me, het spijt me zo!' Hij krijgt weer tranen. Ik veeg ze zachtjes weg. 'Wat spijt je dan?' 'J..je...je..moeder...ze....is...' 'wat? Ze is wat?' Het is stil. Heel stil tot Charlie zijn mond weer opendoet. 'Dood' alles om me heen draait rond, ik tril heel erg en krijg tranen in mijn ogen. Ik ga niet zo dramatisch doen en zeggen dat het niet zo is. Waarom zou iemand er een grap over maken? Het moet wel serieus zijn. De tranen glijden langzaam stuk voor stuk mijn wang af. 'H..hoe?' Ik probeer mezelf in te houden. Ik zie dat Charlie het nog moeilijker krijgt. 'D..door...mij' zegt ie zachtjes. Maar ik hoor het, en ik kan het niet geloven! 'Nadat ik jou naar het ziekenhuis heb gebracht heb ik haar op de terugweg perongeluk aangereden' ik kijk hem met grote ogen aan. 'Nee.... n...nee..nee! G..god...verdomme... shit!' Alles wat ik kan zeggen. Ik weet amper wat ik moet zeggen. Maar Charlie, die wil ik hier niet hebben. Dat wil ik niet. 'Ga' hij kijkt me aan. 'Wat?' Ik draai me om naar het raam. 'Alsjeblieft' hij zucht. 'Shay Het was een ongeluk, je moeder was stom dronken en ze liep door rood over het zebrapad!' Ik voel de woede in me op komen. 'ALSJEBLIEFT CHARLIE, GA!' Hij schrikt op, en loopt langzaam weg. Mijn diepe gedachtes laten me wegzakken in diepe dromen.

Als ik wakker word merk ik dat er niemand is. Ik lig nog steeds in hetzelfde bed, dezelfde kamer, met hetzelfde gevoel. Voorzichtig ga ik overeind zitten en kijk of ik wel kleding aan heb. Ik heb nu alleen mijn witte hempje mijn shortje en sokken aan. Ik ga de rand van mijn bed zitten en wrijf met mijn handen over mijn gezicht. Dan stap ik mijn bed uit en ga op zoek naar een badkamer, ik moet echt heel nodig! Na een tijdje kamers opendoen kom ik bij de badkamer. Nadat ik mijn behoefte heb gedaan besluit ik te gaan douchen, ik voel me echt smerig. Ik heb nu een handdoek, shampoo, zeep, en.... naja dat is het wel zo'n beetje. Ik kleed me uit en leg mijn spullen op de rand van het bad. Ik draai aan de kraan en zet het water op de goede temperatuur. Heerlijk! Die warme stralen druipend over je lichaam. 'Shay ben jij da-' ik val bijna om als ik de deur open hoor gaan en Max in de deuropening zie staan. 'Max!' Meteen bedek ik me zo goed mogelijk. Maar zonder handdoek is dat erg lastig. 'S..s...s...sorry!...s..sorry! I...i..ik wist niet...d..dat je ...g..ging douchen!' Hij bedekt zijn ogenmaar stiekem gluurt ie door zijn vingers. 'K..kan..j..je me die..h..handdoek aangeven' zeg ik zachtjes. Max haalt langzaam zijn hand weg voor zijn ogen en loopt stil naar de handdoek en geeft hem aan. Als ik hem om me heen heb gewikkeld stap ik onder de douche vandaan en wring mijn haar uit. 'Je bent mooi Shay, daar hoef je je niet voor te schamen' ik schrik van wat ie zegt. Ik voel me er erg ongemakkelijk bij. 'Dank je' zeg ik maar kortaf. 'Sorry als ik je bang maak. Maar ik snap nooit dat mensen zo moeilijk doen over hun uiterlijk, al helemaal meiden. Nouja, wat ik probeer te zeggen is dat je je niet hoeft te schamen bij mij in de buurt' ik glimlach naar hem, het is fijn dat hij zo lief is. Ik denk dat ik hem wel kan vertrouwen. 'Max?' Hij kijkt op. 'Ja Shay?' 'Wat moet ik nu. Ik kan toch niet naar huis, mijn mega huis en daar helemaal alleen blijven. Ik heb genoeg geld maar ik haat alleen zijn, en ik moet zoveel doen om verzorgd te blijven' hij zucht pakt mijn hand en kijkt me aan. 'Dat hebben we al geregeld' ik hem verbaasd aan. 'Je mag bij je vader in Australië wonen' ik schrik van wat ie zegt. Dat wil ik helemaal niet! Ik wik hier blijven bij al mijn vrienden. 'Nee! Ik wil dat niet, ik wil hier blijven! Bij jullie' ik voel dat kijk onderlip begint te trillen. 'Maar dat is echt het beste Shay' ik denk na, het moet toch anders kunnen. Ik bel mijn vader wel. Ik spring op en loop naar de kamer waar mijn jas ligt. 'Shay?' Ik hoor Max achter me aankomen. 'Wat is er? Wat zoek je?' Ik kijk hem aan. 'Waar is mijn telefoon?' Hij wijst naar de deur waar mijn jas aan een haakje hangt. Meteen loop ik erheen en graai mijn telefoon eruit. Als ik hem bel ik snel mijn vader.

*tuut..........tuut.............tuut* hij gaat over

'Ja hallo met Marco Healings'

'Hé pap'

'Shay! Hey meissie! Hoe voel je je? Gaat het al beter?'

'Jawel, het gaat wel. Maar ik bel over het verhuizen'

'Oh Shay, het word geweldig! Ik heb tientallen kamers waar je uit kan kiezen, je kan hier paardrijden zwemmen en echt van alles doen e-'

'Dat klinkt leuk, maar ik kan niet komen'

'Wat? Shay, wat bedoel je. Ik heb het al afgesproken met die vrienden van je'

'Sorry. Maar die kan ik niet achterlaten'

Ik hoor een diepe zucht aan de andere kant van de lijn.

'Ik zei toch dat ik tientallen kamers heb, neem die vrienden van je maar gewoon mee'

Meteen verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.

'Echt? Wauw! Dat is geweldig! Ik ga het meteen regelen!'

'Goedzo mop, ik hoor het wel... daagg'

Doei pap!'

Max kijkt me vragend aan. 'Ik...moet Omg steeds gaan' hij zucht teleurstellend. 'Maar jullie mogen allemaal mee!' Er verschijnt ook bij hem een glimlach. 'Serieus!? Gaan we dan met zijn allen naar Australië?' Ik knik hevig. 'Zo gaaf! Ik ga meteen mijn ouders om toestemming vragen. Vertel jij het de anderen?' Ik knik en zoek meteen de nummers op.

en wat vinden de mensjes ervan?? er komen hele leuke spannende gekke hoofdstukken aan dus blijf lezen!! laterzzzz xx