too hot too handle

to hot to handle || fourteen

-volgende dag, dag van school'

een luid gepiep klinkt naast mijn bed. ik zit gelijk rechtop om dat ding uit te slaan. hoe laat is? en waarom een wekker? denk ik bij mezelf. ik hoor voetstappen mijn kant opkomen. 'Shaaay!' het is Robyn die schreeuwend mijn kamer binnenstormt en met een ruk mijn gordijnen opengooit. ik houd mijn armen voor mijn ogen vanwege de felle zon. 'wat is er aan de hand?' kreun ik half slapend. ik kruip met een slakkengang mijn bed uit naar mijn kast. 'kom op! over anderhalf uur is de bus er!' zomaar heeft Robyn speedyconsalis. 'bus? welke bus?' Robyn zucht vermoeid en gaat op mijn bed zitten. 'sukkeltje, je hebt gister te veel gedronken. vandaag is onze eerste schooldag hier.... gaat er een belletje rinkelen?' Robyn kijkt me afwachtend aan. ik snap het niet het was toch- oooooh....  wacht!  'sh*t! ik was het compleet vergeten!' haastig trek ik mijn pyjama uit en ren mijn kast in. ik trek hier en daar wat weg en gooi het mijn kast uit op mijn bed. Robyn zit beduusd mijn kleding te ontwijken. 'oeh! Shay dit is schattig! mag ik die lenen?' ik steek mijn hoofd de hoek om van de kast. 'ja is goed. help me alsjeblieft met een outfit!' Robyn kleed zich snel om en komt bij me in de kast staan. 'waar maak jij je zo druk om? ik ben single, ik moet me druk maken om jongens daar' ik stop met kleding zoeken en kijk haar stil aan. 'Robyn.... ik weet dan misschien niet meer dat we vandaag school hadden..... maar wat ik gister gedaan heb ben ik absoluut niet vergeten' zeg ik treurend. 'oh kom op Shay. het komt wel goed. ik ken Apollo, hij begrijpt het wel' zegt ze soepeltjes. maar zij heeft makkelijk zeggen. zij weet niet hoe het is om met Apollo te hebben. 'ik weet het niet hoor.... ik denk dat het binnenkort klaar is' het verbaasd me hoe ik dat zeg. ik zeg het normaal. alsof het me helemaal niet boeit. alsof.... ik niet écht verliefd ben. het is denk ik echt het beste als het klaar is. ik pak een spijker shortje met een wijd geel hempje die aan de achterkant doorschijnend is. ik pak mijn fel roze vans en bruine leren schoudertas met gespjes. snel kleed ik me om, en doe mijn haar in een strakke paardenstaart naar achter. met wat licht roze lippenstift en beige oogschaduw ben ik tevreden. al mijn boeken en schoolspullen prop ik in mijn tas en loop dan samen met Robyn naar beneden. daar is iedereen op zijn eigen manier aan het ontbijten. 'Goedemorgen dames' zegt Damian die langs ons loopt met zijn leeggegeten kom muesli. allebei zeggen we Goedemorgen terug. 'zo Shay, wilde avond gehad he?' zegt Dimitri al lachend. maar ik vind er niks grappigs aan. 'Dimitri' zegt Charlie doordringend als teken dat hij zijn mond moet houden. 'maakt niet uit Charlie. het was terecht' zeg ik verlegen. 'ach Shay, iedereen heeft zo zijn momenten. daar is niks mis mee' ik lach bedankend naar Charlie. zo lief is hij he. inmiddels toch wel mijn beste vriend denk ik. 'maar uuhm..... Apollo wil je spreken. hij zit in de tuin' zegt Charlie. hij klinkt nogal nerveus. dat maakt mij ook nerveus. ik weet eigenlijk al wat er gaat komen. maar zelfs dan doet het pijn. ik adem diep in en adem langzaam uit. met trillende passen loop ik de tuin in waar Apollo op een strandstoel voorruit zit te staren. als hij me ziet kijkt hij me stil aan. 'hé Shay' ik merk dat hij niet nerveus is. niet zoals ik tenminste. 'hé' zeg ik zacht terug. ik leg mijn tas naast de strandstoel neer en ga naast Apollo zitten. samen kijken we een paar seconde voorruit. 'ik moet sorry zeggen van mijn foute opmerkingen van gister. ik heb je gekwetst... en dat was niet mijn bedoeling' hij neemt even diep adem voor hij verder praat. 'daarom, snap ik volkomen wat je gisteravond hebt gedaan. je was verdrietig, dan drink je meer dan normaal dat doe ik ook. en het is allemaal ook te vergeven, natuurlijk vergeef ik het je' wow, wat een opluchting. hij wilt het niet uitmaken lijkt het op. 'maar het is niet te vergeten' oh, nu komt de klap. mijn hart klopt sneller en mijn handen beginnen te zweten. ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand mij dumpte. dat wil ik liever ook niet. maar het gebeurd nu toch echt. 'het is heel moeilijk, om jou te zoenen als ik weet dat iemand anders jou lippen voor zijn vieze plezier gebruikte. die gedachte blijft in mijn hoofd spoken. ik weet niet of dat ooit nog weggaat. ik denk ook dat we te hard van stapel zijn gelopen. de dag dat we zoende was je verdrietig, het ging vanzelf. we hadden allebei het idee dat we verliefd waren. maar als dat echt zo was.... zou jij niet zomaar met iemand anders zoenen.... en zou ik je niet zomaar los kunnen laten' ik voel stiekem tranen in me opkomen als ik weet welke woorden er nu gaan komen. 'het is beter als we stoppen, voor we nog meer gezeik krijgen' dat was het. die woorden, die ene paar kleine woorden laten de dam breken. 'misschien is het ook beter als we even afstand houden, daarna is alles weer zoals vroeger' hij staat op aait even over mijn schouder en loopt weer naar binnen.  dus zo voelt een gebroken hart. nu weet ik waarom al die meiden zo overstuur zijn. het is verschrikkelijk.