Nasıl başlanır, nasıl yazılır pek bilmiyorum ama şuan yazmak istediğim çok şey var. Bilen bilir 29 ağustos akşamı Erikli'de Gece Yolcuları'nın konseri vardı. O günün sabahı köyde evde olacaklardan habersiz takılıyordum. Birden arkadaşlarım geldi ve araba kiraladıklarını söyleyerek beni dışarı çağırdılar. Pek dışarı çıkmak istemediğimden onlara gelemeyeceğimi söylememe rağmen ben gelmezsem gitmeyeceklerini söylediler. Hazırlandım ve yola çıktık. İçim aşırı derece kıpır kıpır ve bir beklenti içindeydi sanki olacakları biliyor ve beni yönlendiriyor gibiydi. Erikliye saat sekiz gibi vardık ve emlakçıya gidip bir akşamlık ev tuttuk. Ardından konser sahilde yapılacağı için sahile yer kapmaya gittik. Hava sanki aşk havası gibi biraz sakin birazda serindi. Arkadaşlarla yerimizi sahne önü üçüncü sıradan kaptık ve konserin başlamasını bekliyorduk. Ön çaprazıma iki kız geldi ve bilmiyorum ama içimde onlara karşı bir his oluşmuştu nasıl anlatılır bilmiyorum ama sanki benim için oradaymışlar gibiydi. Konser başladı ve yaklaşık bir yarım saat sonra adeta çaprazımda ki kızla beraber dans ediyor gibiydik. Üstünde beyaz bir etek ve t-shirt olarak beyaz bir t-shirt vardı, saçları dağınık biraz kıvırdık ve muhteşem bir şekilde dalganıyorlardı. Sürekli birbirimize bakıyor ve müzikle birlikte dans ediyorduk. O anlık aramızda ki tek mesafe çaprazımda olmasıydı, bana o kadar yakındı ki onu kollarıma alıp beraber orada dans bile edebilirdik. Ama herzaman olduğu gibi bir aksilik olacaktı ki ağzım tutulmuştu. Nasıl konuşurum, nasıl selam veririm, nasıl hayatımın kalan zamanında yanımda olmasını isterim diye düşünüyordum. Sanki onun dansına aşık olmuştum gibi her hareketinde daha bir tutkuyla gülümseyerek bakıyordum ona. Aklıma konserin başladığı uzun zaman olduğu için susayacağı geldi ve muhteşem bir plan kurmuştum. Plan kusursuzdu, aksilik çıkması mümkün bile değildi. O bundan sonra ki hayatımda yanımda olacak ve onu gelinlik içinde bile hayal etmiştim o dakikalar içerisinde. O kalabalık içerisinden su almaya çıktım ve kendim dahil yanında arkadaşı olduğunu düşünerek üç şişe su aldım. O kalabalıkta yerimi zor bularak arkadaşlarımın el hareketleriyle yerimi buldum. Ama çaprazımda baktığımda orada kimse yoktu. Bi an beynim buz tutmuştu etrafıma bakındım ve onlara ait hiçbir şeye rastlayamadım. Hemen arkadaşlarıma suyu vererek inanır mısınız tüm konser yerini aradım. Herkese teker teker baktım tüm yüzleri ezberledim. Ama onların o konser alanında olmadığına emindim. Olsalar bırakın suyu direk sarılacaktım kendimi o kadar kaptırmıştım. Konser bitişi arkadaşlar eve gideceğini söylediler bende birazdan gelecem diyerekten geçiştirdim. Tüm sahili, Tüm Çarşıyı hatta belki evde Balkona çıkmıştırlar diyerekten tüm balonlara en az iki kez baktım ama sonuç sıfırdı. Belkide ben çıkınca benim peşimden geldiler ama birbirimizi kaybettik bilmiyorum ama hayatımda ilk defa bu kadar bir kıza bağlanmıştım. Arkadaşların arabayla köye dönmesine rağmen ben orda bir gün daha kalarak tüm heryeri tekrardan aradım ama yoktular işte. Bilmiyorum hayat bu eline bir fırsat veriyor ama elde etmen için fazla zaman tanımıyor. Belki elimde bir fotoğrafı olsa herşey daha farklı olabilirdi diye düşünüyorum ama ondan tek kalan şey aklımda ki görüntüsü ve bana hissettirdiği duygular. Belki günün birinde bir daha göreceğim onu bilmiyorum ama tek bildiğim bundan sonra her sene o saatte o yerde olacağım.
