ENRIQUE'S POV
"IKAW NANAMAN?!"
"YOU, AGAIN?!"
We both shouted in unison.
"TEKA, AKO NAUNA!"
"NO. IT'S MINE!" And once again, we shouted at the same time. Siya na naman – sino pa ba? Yung nakabanggaan ko sa Mall na sobrang nakakairita ang bunganga. Sayang maganda pa naman, hindi lang marunong kumalma.
"Wala ka bang magawa sa buhay mo?" Her.
"Bakit may nagawa ka na ba sa buhay mo?" I smirked.
"Gago! Yan – sayo na. Isak-sak mo diyan sa sunog mong baga!" She walks out. Mabilisan kong binayaran yung DVD at hinabol siya.
"WAIT!" Di siya lumingon at mas binilisan pa ang paglakad.
"MISS!"
"HEY!"
"BUWAYA!" Pagkasigaw ko non dun siya lumingon. Buwaya ba pangalan nito? HAHAHA. Halatang galit na galit siya. She's coming closer.
She glared at me - yung nakakatunaw. Hoo! I'm scared. Pssh!
She's about to slap me.. buti nalang nahawakan ko kamay niya, kundi mamumula mula naman tong pisngi ko.
"NO - you can't just do that in the public."
"EH GAGO KA PALA EH - ANONG BUWAYA? HA?!" Sabay tulak niya sakin.
"Eh kasalanan ko bang lilingon ka, pagtinawag kitang buwaya. Tss!"
"DIYAN KA NA NGA! NAIIRITA AKO SA PAGMUMUKHA MO." Tinalikuran niya ako at umalis agad, hahaha. Ang gandang asarin nito. Ang lakas pang pagkababae nito, makatulak wagas. Napayuko nalang ako at umiling-iling sa dahilang natutuwa sa babaeng yon. Masyadong palaban, no one attempts to do that to me.
Aalis na rin sana ako, but I saw something on the floor. Mini manga book, Naruto?Aba mahilig pala sa anime to.
I opened and flip every page, hanggang sa mapunta na ako sa likod ng cover. I found something that made me smile - it has name on it and contact number. Napabulong nalang ako sa aking sarili.
Hope to see you again, Kathryn Bernardo.
KATHRYN'S POV
Wala naman akong ginawang masama para sunod sunod akong bwisitin ng mundo. My report wont read on the computer. Pinaghirapan kong gawin yon magdamag, tapos ayaw lang magwork? How pathetic is that! Naghihirap nako sa kakagawa non tapos ayaw lang?
Naubusan pa ako ng limited DVD ng Urbandub. A-agawan ka na, aawayin ka pa. Buhay musika nga naman na-uso ka pa! Ang pinaka-di ko inaasahan, ang makita ulit yung walang modong lalaki na akala mo ang gwapo gwapo ang yabang naman. Tawagin ba naman akong buwaya? Ang bastos talaga. Porke tisoy, HILAW NAMAN!
At ngayon – nawawala na naman ang Manga ko. I bought it the other day, di pa nga ako tapos kakabasa non. Ugh. Nakaka-init ng dugo, sarap pumatay ng ipis.
I just got home. Don't ask about my face, it's grumpy! Pabagsak akong umupo sa couch at nagpahinga.
Napadilat ako ng mata dahil nakaramdam ako ng kung anong lumapag sa centered table.
"Oh, bakit ang asim ng mukha mo?" Napansin siguro ni Yanet na wala ako sa mood kaya naisipang ipagtimpla ako ng juice.
"Wala ho – pagod lang." As I sighed. "Magpapahinga lang ho ako." Umakyat na ako bitbit yung juice. Minsan nakakawala din ng init ng ulo yung matamis.
BINABASA MO ANG
YOU ARE MINE (KathNiel Presents)
Teen Fiction"Kaya kong mag-isa, kaya ko kahit wala ka – kayang sabihin ng isip ko, pero hindi kailanman ng puso ko, dahil hindi magwawakas ang pag-ibig ko – kailan ba tama ang maiwan, kailan magiging masakit ang mawalan – kailan ako muling mabubuhay."
