Amelia's Anorexia

Hoofdstuk 02

'Cameron.'
'Hai Babe.' Hij grijnst. Hij grijnst eigenlijk altijd. Ik kan die stomme grijns wel van zijn gezicht af meppen. 'Wat moet je.' Ik kijk hem lichtelijk geïrriteerd aan. Nee oké, ontzettend geïrriteerd.

Ik ken Cameron, helaas, al sinds groep 7. Hij was verhuisd vanuit Amerika en kwam hier in Noord-Brabant wonen. Ik mocht hem gelijk al niet. Hij was echt zo'n 'ikbendeleukstejongenopdewereld jongen. Hij dacht dat ie alles kon krijgen. Verschrikkelijk als je het mij vraagt. Toen ik naar de Middelbare ging dacht ik eindelijk van hem af te zijn, maar wat blijkt. Hij heeft stiekem toch wel goede hersens en mocht naar het HAVO-VWO. Ik was niet blij, maar ik zat gelukkig niet bij hem in de klas. Tot vorig jaar. Hij had zijn best gedaan en mocht naar het VWO. En wat denk je... Hij kwam natuurlijk weer bij mij in de klas. Hij was nog erger geworden dan hij al was. En nu blijft hij me maar irriteren. Hij kan elk meisje krijgen die hij wil, en dan moet hij zo nodig mij gaan irriteren.

'Je weet best wat ik wil.' Ik kijk hem boos aan. Ja oké, hij zegt elke keer als ik hem zie wat hij wil: mij. 'Stop gewoon Cameron, je krijgt me niet, nooit!' Amelia, Amelia, Amelia toch, ooit krijg ik mijn zin. Hij fluistert de woorden in mijn oor. Net als hij weg loopt, bijt hij nog in mijn oor. Ik staar hem na. Ik weet niet wat hij van plan is, maar ik weet zeker dat het plan mislukt. Net zo mislukt als hij zelf is.

Ik fiets langzaam naar huis. Als ik bijna thuis ben, besef ik dat ik met Sophia heb afgesproken! 'Shit!' Ik pak mijn telefoon om haar te appen. Gelukkig was ik zo slim geweest om haar nummer te vragen.

Hey Sophia!  Ik ben dus Amelia uit je klas. Ik werd opgehouden door iemand en toen was ik onze afspraak vergeten! Kan ik nu nog komen? Zo ja, wat is je adres?

Ik pak ondertussen wat cola en een reep chocolade die ik in een keer naar binnen prop. Ik ben echt verslaafd aan melkchocolade! Ik drink mijn cola op en ik pak mijn telefoon weer. Ik zie dat ik een appje van Sophia heb gekregen.

Hoi Amelia! Maakt niet uit hoor, als je zo maar wel verteld door wie je werd opgehouden😉 Mijn adres is: *** tot zo!

Ik glimlach om het antwoord van Sophia. Maar mooi niet dat ik haar iets over Cameron vertel. Zelfs Ilse weet het niet. Madelief wel, maar zij zat toen ook bij mij in groep 7.

Ik had mijn schoenen niet uitgedaan dus ik hoef alleen snel mijn jas aan te doen en ik vertrek naar Sophia. Het is helemaal niet heel ver weg. Ik doe mijn oortjes in en zing luidruchtig mee met elk lied. Mijn voorbijgangers kijken me raar aan, maar dat kan me even niet schelen.

Als ik het huis van Sophia zie, stap ik af en ik wil de oprit op gaan. Het was me al opgevallen dat het een groot huis was, maar er staat zelfs een bewaker bij een grote poort. Ik wil aanbellen als ik mijn naam hoor 'Amelia!' Ik zie dat Sophia bij de grote deur staat. 'Gerrit, doe het hek even open wil je.' Ik zie dat de bewaker het hek openmaakt en ik loop de tuin in. Oké, deze tuin is nog groter dan mijn huis! Heel veel groter. Ik zet mijn fiets op slot en ik loop naar Sophia. 'Hey Ammie!' Sophia pakt mijn hand vast en ze sleurt me al mee naar binnen. 'Ook hallo Soof.' Ik lach om het gedrag van Sophia. Ze is hier heel anders dan op school! Veel meer zich zelf, denk ik.

We komen aan bij een grote trap. Een beetje zo'n trap die ik me herinner uit de film Assepoester. Ik staar met open mond naar het huis. Sophia merkt het en begint te lachen. 'Kom op vis, doe die mond dicht en we gaan naar boven.' Ze sleurt me de trap op.

Aangekomen bij haar kamer gaat mijn mond voor de tienduizendste keer open. Wat een reusachtige kamer! Er staat een groot tweepersoons bed, misschien wel een driepersoonsbed, met een grote klamboe er om heen. Tegenover het bed staat een reusachtig bureau waar je wel met 10 mensen aan kan werken! Ik zie nog een grote kast waar wat spullen en veel boeken instaan. Ook ligt er een zacht wollig kleed op de houten vloer. Ik zie zelfs een groot make-up tafeltje staan waar echt kilo's make-up op staat. Volgens mij is dit de droom kamer van elke vrouw op deze aardbol!

'Ammie! Doe die mond is dicht en ga me helpen met wiskunde!' 'Ja baas.' Ik lach. Sophia gaat aan het bureau zitten en ik kom naast haar zitten. Ik zie dat ze haar wiskunde boeken al heeft gepakt dus we beginnen maar gelijk. Ik merk dat ze helemaal niet heel slecht is in wiskunde, maar dat ze de regeltjes steeds vergeet. Als we er ongeveer een uurtje aan hebben gezeten snapt Sophia het gelukkig goed. 'Zullen we dan maar naar beneden gaan?' Ik knik en we lopen de prinsessen trap weer af.

Ik volg Sophia en ik zie dat we uitkomen in een grote keuken. Dit kan net een keuken zijn van een vijf sterren restaurant ofzo! Sophia loopt naar de koelkast. 'Wat wil je drinken?' Doe maar icetea ofzo. Ze knikt en pakt een fles icetea en schenkt twee glazen helemaal vol. 'Wil je wat lekkers erbij?' Ik twijfel, we zouden vroeg gaan eten vandaag dus ik denk niet dat het handig is om me nu vol te proppen. 'Nee dankje' ze knikt en we lopen met ons glas de woonkamer in.

Sophia zet haar glas neer en ploft op de bank. Ik doe haar na maar dat gaat iets minder goed dan ik had gedacht. Ik stuiter meteen van de bank af en val op mijn buik op de grond. Ik hoor Sophia al lachen. Ik zelf moet ook keihard lachen. 'Dat zag er zo grappig uit!' Ee lopen tanen over de wangen van Sophia van het lachen. 'Dat zal best.' Grinnik ik. 'Zullen we film gaan kijken?' Vraagt Sophia als we zijn uitgelachen. Ik knik meteen, want ja, wie slaat er nou film kijken af in een woonkamer zo groot als een hotel, met een tv die tien keer zo groot is als ikzelf.

Sophia zet de tv aan en gaat naar Netflix. 'Heb jij een leuk idee voor een film?' Ik denk na. Nu ik de trap heb gezien, heb ik opeens heel veel zin om Assepoester te kijken. 'Assepoester?' 'Jaaa, dat was vroeger mijn lievelings film!!!' Ik kijk Sophia verrast aan. 'Mijne ook!' We lachen en Sophia drukt Assepoester aan. Ze pakt een dekentje en geeft mij er ook een. Ik geniet van de film en zit er helemaal in.

Opeens ploft Sophia op de bank. Ik kijk haar aan, ik heb helemaal niet gemerkt dat ze is opgestaan. Ze heeft een grote schaal met popcorn neer gezet en heeft een fles cola in haar hand. Ze moet lachen om mijn kwijlende gezicht. 'Heb je zin in wat lekkers?' Ik grinnik en we vallen meteen aan. Na een paar minuten is de schaal leeg en concentreer ik me volledig weer op de film.

De aftiteling geeft aan dat de film is afgelopen. Ik schuif zuchtend onder het warme dekentje vandaan. Sophia kijkt me  aan. 'Ja sorry, ik moet echt naar huis voor het eten.' Ze knikt om aan te geven dat ze het begrijpt. Sophia loopt met me mee naar de gang en ik trek mijn schoenen en jas aan. 'Doei Soof! Het was heel.. Eh.. Leerzaam en heel leuk!' Ze grinnikt en we geven elkaar een knuffel. 'Doei Am! Het is al donker dus fiets voorzichtig!' 'Ja mam!' Ik lach en dan fiets ik weg.

Als ik bijna thuis ben voel ik me bekeken. Ik kijk schichtig om me heen terwijl ik wat harder ga fietsen. Net als ik mijn huis zie verschijnen voel ik een hand om mijn mond. Ik gil maar de hand dempt mijn gil goed. Ik sper mijn ogen wijd open als ik een paar ijzig blauwe ogen zie.

'Cameron'