Επικίνδυνος έρωτας

part #3

Η μαμά μου έχει φύγει πια και εγώ έβαλα να δω μία ρομαντική ταινία, δεν είναι και πολύ του στυλ μου αλλά τώρα να βάλω να δω θρίλερ η περιπέτεια μόνη μου δεν λέει.

Από την ώρα που τον είδα από το μυαλό μου δεν έχουν φύγει τα γκριζοπράσινο μάτια τού. Το σκέφτομαι πολύ και αυτό με τρομάζει, τον ξέρω μόνο λίγες ώρες.

Σήκωσα όλη την κουζίνα αλλά δεν βρήκα κάτι να φάω και έτσι αποφάσισα να παραγγείλω, άλλα δεν έχουμε κάποιον κατάλογο αποφάσισα να πάω να ρωτήσω τους διπλά. Όχι γα να τον δω!

Αφού ντύθηκα και έφτιαξα και τα μαλλιά μού πήρα το κινητό μου και τα κλειδιά και βρήκα έξω. Περπάτησαν τον διάδρομο και χτύπησα την πόρτα. Ανοίγει και βλέπω την Άρη με μία φόρμα και από πάνω τίποτα. Καλά αυτό το παιδί πως ανοίγει δεν βάζει πρώτα μία μπλούζα, εμάς δηλαδή δεν μας σκέφτεται καθόλου.

«Γεια» του είπα ντροπαλά. Και φυσικά ντρεπόμουν έτσι πως με κοίταζε, είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω μού.

«Τι κάνεις;» μου είπε χαλαρός, τώρα τι του λες.

«Καλά είμαι εσύ;» του είπα με πολύ δυσκολία.

«Καλά, πες μου τι θέλεις;» με ρώτησε, κατευθείαν στο ψητό αντί να μου μιλήσει λίγο ο Γάιδαρος.

«Κοίτα πεινάω και επειδή δεν έχουμε τίποτα στο σπίτι σκέφτηκα να παραγγείλω άλλα δεν έχω κάποιο κατάλογο»

«Λοιπόν επειδή είμαι καλός και επειδή πεινάω τι θα έλεγες άμα πηγαίναμε κάπου να φάμε;" πως τα λέει έτσι απότομα εμάς δηλαδή δεν μας λείπατε καθόλου. Πόσα να αντέξω ο άνθρωπος.

«Ναι γιατί όχι» μου χαμογέλασε στραβά και πραγματικά μαζεύεται με.

«Σε 10' θα τα πούμε στο ασανσέρ»

«Εντάξει»

Μπήκα στο σπίτι μου και άρχιζα να τρέχω στο δωμάτιο και να βγάζω από την βαλίτσα όλα μου τα ρούχα. Έβαλα ένα τζίν με κάποια σκισίματα, μία μπλούζα άσπρη και το δερμάτινο τζάκετ μού. Φόρεσα τα adidas μου έβαλα μία μάσκαρα και ένα χρυσό ρολόι και έτοιμη.

Πήρα λεφτά κλειδιά και κινητά και βγήκα έξω. Τον είδα να με περιμένει στηριγμένος στο ασανσέρ, φοράει ένα σκούρο τζιν παντελόνι με μία κοντομάνικη άσπρη μπλούζα με μία μαύρη ζακέτα. Το βλέμμα του καρφώθηκε πάνω μου κάτι που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα.

«Πάμε» είπε αφού τον είχα πλησιάσει. Το είδα που πάτησε το κουμπί από το ασανσέρ και πραγματικά δεν ήθελα να μπω εκεί μέσα.

«ΕΕ... να σου πω» τους είπα διστακτικά, τώρα πως τού το λες θα σε περάσει για ηλίθια.

«Πες μού» είπε. Καλά τόσο απότομος είναι κάθε φορά. Έλεος.

«Φοβάμαι να μπω εκεί μέσα» με κοίταξε με σηκωμένο τ φρύδι «μικρή είχα κλειστεί μέσα» του είπα αλλά δεν γέλασε. Δεν το περίμενα, σε όσους το έχω πει γαλανέ για ώρες.

____________________

Καλημέρα... έρχονται πιο κοντά σιγά σιγά... και ο Άρης άλλος άνθρωπος, δεν ήταν έτσι... τι τρέχει με αυτόν;;;