Chances for my Prince [ On-Going Series]

Chapter 36- One Valid Reason

Chapter 36

[Daniel’s POV]

Sa loob ng sasakyan, katahimikan ang namamayani sa pagitan naming dalawa, buti pa ang sasakyan ng makina ko at naririnig ko pero ang boses nya, ni kaluskus manlang na magmumula sa kina uupuan nya ay wala akong naririnig, ako naman, heto at nakatingin sa dinadaanan namin. Oo, inaamin ko na lahat ng ito ay sadya kung binalak para makasama ko sya, I miss her like crazy, I miss her presence, because of those damn reasons all things turn to this! Oh holy crap! What happen to us?

Malapit na kami sa bahay nila, pero ni isang letra wala pa syang nasasabi, I can’t concentrate now, parang gusto ko pa ngang hinahaan ang pagddrive para kahit papaano ay matagal ko syang makasama, kahit lang sa sandaling ito.

“eheeem” pagpaparamdam ko sa kanya.

Napatingin naman sya sakin ,pero binawi rin nya agad, napakunot pa sya ng noo at muling ibinaling ang tingin sa labas.

“eheeeem.. eheeemm” ulit ko na naman.

Sa pangalawang pagkakataon ay napatingin na naman sya sa akin,  pero in the end inirapan nya lang ako at dumungaw ulit sa bintana ng kotse ko.

“ehe------“

“Isa pang eheeem, ipapalumod ko sayo lahat ng rubitosin sa mercury drugs na madaanan natin!” inis na sabi nya sakin.

“napaka papansin mo talaga! Bwiset!” dagdag pa nya.

Napangiti naman ako sa nasabi nyang yon.

“So, It means napapansin mo rin pala ako?”  sabi ko sa kanya ng may kasamang ngiti.

“ang landi mo nu, ibaba mo na nga ko jan sa gilid, maglalakad na lang ako!” sabi nya.

“no way!”  ang tanging nasabi ko.

“I just wanted to be, to someone I lost” dagdag ko pa.

“Oh! You mean your car? Why? Did you lost this?” sabay turo sa sasakyang ginagamit namin ngayun.

“nagbreak lang tayo, naging manhid ka na”

Hindi ko alam kung bakit nasabi ko ang bagay nay un, pero iyon talaga ang tanging naisip ko maparamdam lang sa kanya ang gusto kung maparating.

Napatingin naman sya sakin.

“stop for that non-sense issues!”  sambit nya sakin na labis kung ikinagulat.

“so you call that a non-sense now” sabi ko sa kanya

Napahawak pa ako ng mahigpit sa manibela ng sasakyan ko. Bakit sobrang laki na ng pinagbago nya? Is this her way to stops me for expecting her for something again?

“can you just stop the car!” inis na sabi nya.

“no, naipangako ko kyna tita na ihahatid kita, don’t worry I’ll never talk again that kind of NON-SENSE ISSUES” sabi ko naman.

Humarap ulit sya sa may bintana at namayani ulit ang katahimikan sa aming dalawa, I’m hurt of what she had said a while ago L

[ DJ’s POV]

“who are you?” napatingin ako sa likod ko kung saan nanggaling ang boses.

Isang hindi katandaang babae, nasa mid 30’s ito at may kasamang isang lalaki na nasa 40’s naman.

“good evening ma’am, I-I’m DJ, Erich’s friend” pagpapakilala ko sa kanya.

Nang bigla namang pumasok ang kuya ni Erich, nakilala ko sya noong birthday ni erich.