Stupid things {pauze}

~4~

Wankelend kwam ik op het tapijt terecht. Ik keek de woonkamer in en zag allemaal mensen die ik alleen kende van de gezocht posters. Ik besloot dat ik ze maar beter te vriend kon houden. Ik liep naar de eerste man die ik zag en stak mijn hand uit. "Sophie." Hij snoof diep en kreeg een rare gloed in zijn ogen. "Vaalhaar." Snel ging ik verder. Ook kwam ik de vader van Vincent tegen, ook de vader van Theodoor. Die van Karel zat in Azkaban. Ook Bellatrix haar man en zijn broer kwam ik tegen. Draco kwam ook binnen. Blijkbaar kende hij iedereen al want hij deed geen moeite om zich voor testellen aan iedereen. In plaats daar van zocht hij paniekerig naar mij. Zodra hij mij gevonden had kwam hij beschermend voor me staan. "Zeg je geen gedag neefje?" Bellatrix was ondertussen weer haar zelf geworden en kwam nu grinnikend op Draco af. "Hallo allemaal wat geweldig om jullie weer te zien." Siste hij sarcastisch. Ik grinnikte maar stopte snel toen ik Bellatrix zag kijken. "Vind je het grappig hoe je vriendje doet?" Ik schudde snel mijn hoofd en kroop achter Draco. "Laat haar met rust. Het is al mijn schuld dat ze hier in verzeild zit. Maak het alsjeblieft niet erger." Zij Draco toen ze weer dichterbij probeerde te komen. "Verzeild?" Vroeg Bellatrix verbaasd. "Dit is een eer meisje! Dit krijg je niet zomaar weer!" Ik knikte snel. "Klopt dat is het ook een eer."
"Mooi, jullie krijgen een speciale opdracht! Ik ben zo jaloers! Ik wou dat ik het zelf kon doen!" Kirde ze. Terwijl Bellatrix door ging over hoe jaloers ze was gebaarde Draco dat ik mijn koffer moest pakken. Met in de ene hand Nala en in de andere mijn hutkoffer liepen we naar boven. "Jij komt gewoon in mijn kamer slapen. Ik laat je niet alleen nu." Ik glimlachte en volgde hem naar zijn kamer. Een maal in zijn kamer deed hij zijn kleding in een kast. Ik zette mijn koffer er naast en zorgde voor de katten. Deze weken kwamen ze niet verder dan Draco's kamer, ik vertrouwde niemand hier. Ik zette twee bakjes met brokjes neer en had nog een bakje voor water. "Draco?" "Hm?" Hij was druk bezig met al zijn T-shirts recht te leggen. "Waar kan ik water krijgen?" "Achter die deur is m'n badkamer." Hij wees naar de deur achterin de kamer. Ik liep er heen en vulde het bakje. Toen ik me omdraaide stond Draco vlak achter mij. Van schrik lied ik bijna het bakje vallen. "Wil je dat nooit weer doen?" Hij grinnikte pakte het bakje en zette het weg. "Hier zijn geen boze vaders, of nieuwsgierige zusjes." "Nee maar wel tachtig dooddoeners." Hij had wel gelijk. Bij mij thuis waren we nooit echt met z'n tweetjes. Hij pakte me bij mijn heupen en zette mij op de wasbak. Toen hij zijn handen weer omhoog deed bleven zijn vingers achter mijn shirt hangen en trok hem ook mee omhoog. Ik drukte een kus op zijn lippen en trok ook zijn shirt over zijn hoofd. Hij trok mij mee naar zijn bed en duwde mij zachtjes in het matras. Hij gaf kleine kusjes in mijn nek, naar beneden over mijn buik en stopte vervolgens bij het randje van mijn broek om die vervolgens los te maken. Toen werd er op de deur geklopt en stormde Narcissa naar binnen. Draco en ik werden beide vuurrood en we gingen snel rechtop zitten. "Lieverds dit is helemaal niet het moment om dit soort dingen te doen! Kleed jullie snel aan. De dark lord wenst jullie te zien." Ze liep de kamer weer uit en deed de deur zachtjes dicht. "Dat was raar." Zei Draco. Ik knikte en kroop van het bed. Ik pakte mijn shirt, deed mijn kleding weer normaal aan en fatsoeneerde mijn haar. Draco stond al bij de deur en wachtte op mij. Ik zuchtte diep en keek hem aan. "Het komt allemaal goed toch?" Hij knikte en trok mij in zijn armen. "Het komt altijd goed." Al hoorde ik de twijfeling in zijn stem, het was geruststellend. Ik trok mezelf uit zijn armen en duwde de deur open.