Stupid things {pauze}

~5~

We kwamen bij de etenstafel en zagen dat alle dooddoeners zich er al omheen hadden verzameld. De dark lord zelf was er nog niet. Naast Narcissa waren nog twee plekken vrij. Draco nam plaats naast zijn moeder. Ik ging daarnaast zitten waardoor ik tussen Draco en een onbekende dooddoener kwam te zitten. Zwijgend keken we naar de tafel. Mijn hart bonsde in mijn keel en mijn handen werden zweterig. Blijkbaar zag Draco dat ik het niet meer hield. Hij pakte mijn hand en gaf er een klein kneepje in. Als teken dat alles goed was. Op dat moment ging de deur open. Een wit gedaante in een zwart gewaad kwam de kamer in gelopen. Met zijn bloed rode ogen keek hij over de tafel en nam plaats aan het hoofd. De eerste minuut zei hij geen woord, in plaats daarvan bekeek hij iedereen aan tafel. Één voor één. Hij keek naar mij en probeerde iets wat op een glimlach moest lijken. Ik gaf een klein knikje met mijn hoofd. Daarna keek hij naar Draco die op zijn beurt ook werd knikte. "Onze nieuwe aanwinsten." Zijn kille stem sneed door de lucht heen en zorgde voor kippenvel over mijn hele lichaam en onbewust kneep ik in Draco's hand. "Zeer nuttig moeten jullie begrijpen. Meer mensen vanuit Zweinstein kan geen kwaad."
"Wie zit er dan nog meer op Zweinstein?" Flapte ik er uit voor ik er erg in had. "Vergeef me my lord. Ik dacht dan kunnen we die in vertrouwen nemen." Hij knikte en leek niet kwaad. "Severus Snape." Ik knikte en hij bleef een tijdje stil. "Laat je nieuwsgierigheid niet te vaak toe. Het kan een gevaarlijk iets zijn." Hij stond op en liep weer de kamer uit. Niet veel later verschenen er allemaal huiselfen. Dulcis zat er ook tussen. Hij kwam met een groot bord aanlopen. Om die op tafel te zetten kwam hij tussen Draco's stoel en die van mij staan. Voorzichtig lag ik mijn hand op zijn schouder. Verschrikt keek hij op. Ik glimlacht zwakjes. Verbaast keek hij me aan en liep snel door. Het deed me pijn. Meer pijn dan ik verwacht had. Dulcis was altijd zo vriendelijk. En nu liep hij bang van me weg. Weg omdat ik een van hun was. Ik zuchtte en pakte een beetje eten zoals de rest ook al deed. Veel at ik niet. Ook Draco kreeg bijna niets door zijn keel kreeg ik in de gaten. Langzaam stroomde de eettafel leeg. Sommige dooddoeners gingen naar huis. Anderen gingen in de woonkamer zitten of liepen naar een logeer kamer die ze hadden geclaimd.
"Zullen wij naar de thee kamer?" Vroeg Narcissa aan mij en Draco. Ik en Draco knikten. In stilte liepen we achter Narcissa aan. In de thee kamer nam ik plaats op een bankje naast Draco. Draco had zijn arm om me heen geslagen en trok mij naar zich toe. "Hou van je." Mompelde hij in mijn haar. "Hoe schattig." Bellatrix kwam binnen gelopen. Snel klampte ik me nog dichter tegen Draco aan. "Dus Sophie was je naam toch?" Ik knikte. "Een Smith?" Weer knikte ik. "Volbloed dus." Ze gaf een goed keurend knikje naar Draco. "Maar je ouders zijn, tja hoe zeg ik dat vriendelijk." Ze sloeg haar benen over elkaar. "Ik veracht mijn ouders." Antwoordde ik snel. Draco keek even verbaast maar kreeg toen door waar ik mee bezig was. Ze gaf een knikje. "Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?" Vroeg ze. Ik grinnikte. "Raar verhaal." "Alle tijd, en ik kan je raardere verhalen vertellen." "Nou eigenlijk waren we de hele zomervakantie al een 'stelletje' maar ik vertelde Draco dat het pas officieel was als hij mij over de drempel van Zweinstein droeg." Op dat moment kwamen er nog meer dooddoeners bij. Vaalhaar, de man van Bellatrix, zijn broer, en nog een paar anderen. Ik kapte het gesprek over Draco en mij gelijk af en keek naar Draco. Ik wou hier weg. Narcissa kwam de kamer binnen lopen. In haar handen had ze een dienblad met drie kopjes thee. Ze schrok van het feit dat de kamer nu vol zat en liet het blad bijna vallen. Een van de dooddoeners pakte een kopje en keek er in met een vies gezicht. "Heb je niet iets sterkers?" Ze schudde haar hoofd. "Er word hier niet gedronken." Hij zette een stapje dichter bij. "En waarom dan niet?"
"Dit is nog steeds mijn huis en ik beslis dat." De dooddoener sloeg het dienblad op de grond en de kopjes vielen aan scherven. "Hoe durf je zo'n toon tegen mij aan te slaan?!" Narcissa deinsde achteruit. "Blijf van d'r af!" Ik vloog overeind en richte mijn staf op hem. "Dit zal niets oplossen." De man grinnikte en liep de kamer uit. "Reparo." Fluisterde Narcissa. De scherven vormden weer kopjes en Draco riep een huiself. "Ik ga naar bed. We doen een andere keer wel thee." Ik en Draco knikten en ze liep de kamer uit. Ik staarde voor me uit en negeerde de dooddoeners om me heen. "Zullen wij ook naar boven?" Draco's woorden haalden mij uit mijn gedachten. Ik knikte en liep achter hem aan naar zijn kamer.
Mijn benen brachten mij van de ene naar de andere gang. "Morgen middag gaan we naar de wegisweg." Ik knikte enkel. "s' Ochtends krijgen we het teken en een opdracht." De woorden drongen nog niet helemaal tot mij door. Draco's handen maakten contact met de deur knop en hij begeleid mij naar binnen. "Gaat het wel goed met je?" Ik knikte en pakte mij toilettas uit mijn koffer en liep naar de badkamer waar ik mijn haar borstelde, tanden poetste en mijn gezicht schoon maakte. Toen ik de badkamer uit liep was Draco zich aan het om kleden. Ik volgde zijn voorbeeld en wurmde mezelf in mijn pyjama en plofte op het bed. Draco kwam naast me liggen en sloeg zijn armen om me heen. "Er is iets met je. Je bent bleker dan normaal." Tranen prikten achter mijn ogen. "Ik ben een schande voor mijn familie."

{A/N}
Heey allemaal!
Sorry dat is zo weinig heb ge upload! Ik had niet zo veel inspiratie... Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk wel leuk vinden!
Xxx
Ps. Sorry dat is zo vaak een berichtje aan het einde van een hoofdstuk doe. En sorry dat ik zo vaak sorry moet zeggen😂😂💁🏼