Chapter Twenty-Five

1.1K 105 9
                                    

"Sayang.."

Yoo Min membuka matanya perlahan-lahan apabila terdengar satu suara.

"S-siapa tu?" Soal Yoo Min.

"Sayang, pandanglah sini" kata suara itu. Suara lelaki? Dia amat mengenali suara itu. Tanpa berfikir, Yoo Min pantas menoleh ke arah suara itu.

"Awak dah lupakan saya? Yoo Min-ah, bogoshipo" kata lelaki itu lagi. Mukanya tidak kelihatan kerana kabus putih memenuhi kawasan itu.

Suara Jungkook.

"J-jungkook?" Teka Yoo Min.

Kabus putih itu beransur pergi. Terpaparlah wajah kacak lelaki itu disitu. Dia hanya mengangguk.

"Jungkook..." Kata Yoo Min sambil berusaha untuk berdiri agar dia dapat mencapai Jungkook.

Dia berlari ke arah Jungkook sambil mendepakan tangannya. Dia ingin memeluk Jungkook tetapi akhirnya dia memeluk tubuh sendiri sedangkan Jungkook masih lagi disitu.

"Jungkook... Saya nak peluk awak," kata Yoo Min sambil mengalirkan air mata.

"Saya pun, Yoo Min. Yoo Min-ah..." Balas Jungkook.

"Nae?" Soal Yoo Min.

"Kenapa awak lari dari Taehyung?" Soal Jungkook pula.

"Dia bunuh omma appa saya, Jungkook. Bukan mudah untuk saya maafkan dia. Saya benci dia!" Air matanya mengalir lebih laju.

"Awak pasti, hyung yang bunuh omma appa awak?" Soal Jungkook dengan tenang.

"Sa-saya tak tahu," kata Yoo Min lalu menundukkan kepalanya.

"Yoo Min, maafkan saya. Mungkin saya sudah tiada, tapi apa yang saya katakan adalah benar. Mungkin awak ingat saya mula bercinta dengan awak dahulu atas dasar cinta. Tapi, itu salah. Sebenarnya saya bercinta dengan awak atas dasar kesian. Ya, musuh syarikat bapa awak, ialah bapa saya. Dan dia yang membunuh keluarga awak," Jungkook menerang dengan panjang lebar.

Yoo Min pantas mengangkat kepalanya, "Awak.. Awak jahat. Awak jahat. Kenapa awak buat saya begini?" Air matanya menitik tanpa henti.

"Maafkan saya, sayang. Saya-"

"Jangan panggil saya sayang," kata Yoo Min sambil menjeling Jungkook.

"Saya sayangkan awak, Yoo Min. Pada mulanya, memang itu niat saya kerana kasihankan awak. Tapi awak tahu, hati manusia berubah-ubah kan? Saya makin jatuh pada awak dan saya sudah terlambat. Saya tak boleh perbetulkan apa lagi," kini giliran Jungkook pula menunduk.

"Baliklah pada Taehyung, Yoo Min. Dia perlukan awak. Dia tak salah, Yoo Min. Tolong pulang," kata Jungkook.

Yoo Min melihat mata redup Jungkook.

"Izinkan saya peluk awak untuk satu kali," kata Yoo Min.

Jungkook hanya mengangguk dan memejam mata. Mungkin sedang meminta kebenaran pada Tuhan untuk disentuh oleh gadis itu.

Yoo Min mengangkat tangannya untuk menyentuh pipi Jungkook.

Tidak tembus.

Dia mula melingkarkan tangannya pada leher Jungkook manakala Jungkook memeluk pinggangnya. Yoo Min memeluk Jungkook dengan erat.

Air matanya mengalir lagi. Dia rindukan Jungkook.

"Saya rindukan awak, Jungkook.." Yoo Min berkata dalam sedu-sedannya.

Save Me | KTHWhere stories live. Discover now