* pov Melanie *
Sneeuw tikt tegen mijn slaapkamer raam, de eerste sneeuw van december. Ik schuif mijn bureaustoel naar achteren. Het huiswerk kijkt me aan als of ik fout doe. Oh doe niet zo gek huiswerk heeft geen ogen.
Ik ga op de rand van mijn raam zitten. Een dun laagje sneeuw ligt al in mijn achtertuin. Ik gooi mijn ramen open en zwaai mijn benen over de rand.
Een lach verlaat mijn mond, mijn benen bungelen zo'n vier meter boven de rond.
Er is niemand die me nu kan zien. Mijn ouders zijn zoals gewoonlijk door het land aan het reizen, ik ben alleen.
Ik adem de frisse wind in, hoewel hij koud aan voelt op mijn armen vind ik hem fijn. Ik kijk naar beneden, het jaagt me geen eens angst aan ik heb hier zo vaak gezeten.
Ik glimlach nog steeds als ik weer naar binnen ga en de ramen sluit. Als de sneeuw zo door gaat ligt er binnen enkele uren een meter.
Ik draai me om en negeer het huiswerk dat me afkeurend bekijkt. Ik voel geen spijt, ik heb een hekel aan Frans. Waarom had ik het ook al weer gekozen ik ben er een ramp in.
Ik pak mijn iphone van een kastje dat in mijn kamer staat. Ik heb altijd het nieuwste, het grootste. Ik zal dan wel een verwendnest zijn, ik heb er niet om gevraagd.
Ik ontgrendel mijn telefoon, ik beantwoord een appje van James. Ik frons om zijn profiel foto, hij en een jongen met regenboog sjalen. Subtiel James, zo komt hij dus uit zijn glitterkast.
Ik steek mijn telefoon weer in mijn broekzak, want meer vrienden dan James heb ik niet. Dat klinkt behoorlijk zielig, niet zo bedoeld.
'Ik moet ophouden tegen mezelf te praten' murmel ik in mezelf. 'Ach dat is toch hopeloos, ik ben de enige tegen wie ik kan praten' zucht ik.
Ik rol met mijn ogen naar mijn eigen spiegelbeeld. Ik moet op marktplaats een leven gaan zoeken. Ook maar grappen ze worden er niet beter op.
Ik zucht en doe water in de waterkoker, ik heb behoefte aan iemand in dit huis dan alleen ik. Iemand die me een beetje begrijpt of waar mee ik ruzie kan maken. Ik weet dat ik dat idee op mijn buik kam schrijven. Vroeger vroeg ik elke kerst om een broertje of zusje, na mijn tiende jaar stopte ik daarmee.
Mijn telefoon doet het geluid na van een eend, grinnikend haal ik mijn telefoon tevoorschijn.
Inkomende oproep van een onbekend nummer.
'Met Melanie Stuard' neem ik op. Onhandig giet ik met één hand het hete water in een beker.
'Met Harry Styles' zegt een Harry met dubbele tong. Fijn.
'Wat wil je van me beroemdheid' zeg ik met een zucht. Dat hij wereld beroemd is doet me werkelijk niks. Mijn vader had een affaire met Lady Gaga.
'Niet onder de indruk' vraagt Harry duidelijk verbaasd. 'Nee sukkel' zeg ik geïrriteerd.
Harry fluit zachtjes 'Pittige tante' fluisterd hij. Een lichte blos ontstaat op mijn wangen, mentaal schud ik mezelf door elkaar.
'Wat moet je van me Styles' zeg ik, ik heb hier dus geen tijd voor ik moet Frans maken.
'Geen idee, ik denk jou tijd verdoen' zeg Harry, een kleine glimlach ontstaat op mijn lippen. 'Inderdaad ik moet aan mijn Frans huiswerk' zucht ik.
Ik loop met mijn thee naar boven, de telefoon nog steeds aan mijn oor.
'Wacht je zit nog op school' roept Harry uit, 'Ja Styles, ik ben bijna achttien' zeg ik. 'Je doet zeker vwo studiebol' zegt Harry. 'Ja problemen mee' antwoord ik bitchy terug.
Harry grinnikt 'Nee hoor. Maar volgens mij kan je beter blijven hangen' zegt hij. 'Oh en waarom' kat ik terug. Heerlijk bezig Melanie.
'Ik had vroeger een hekel aan Frans, ik kan je excuus zijn om het niet te doen' oppert Harry.
'Ik luister' zeg ik en plof neer op mijn bed. Dat deed ik nadat ik mijn thee had neer gezet anders lag het over me heen.
'Laten we het hebben over je schattige accent' zegt Harry. Ik voel mijn wangen warm worden. Hij is dronken, totaal van de wereld af.
'Ik woon in Amerika, jouw Brits accent is ook niet verkeerd' zeg ik. Ik smelt om zijn accent maar mag niet vergeten dat hij dronken is, en dat is hij maar tijdelijk.
'Gaaf' zegt Harry, 'Het zal wel' mompel ik stilletjes. De laatste keer dat mijn hart zo over een jongen dacht was lang geleden. Die relatie eindigden in haat, mijn ex ging vreemd. Ik laat me niet weer zo breken.
'Wat was je naam ook alweer mijn hoofd is wazig' giecheld Harry hoewel het helemaal niet grappig is.
'Melanie' zeg ik koud, 'Hé is er wat' vraagt Harry zacht. 'Nee er is niks' lieg ik terwijl ik mijn vingers kruis.
Harry zucht, 'Ik weet zeker dat er iets is' zegt hij na even.
Wat gebeurd hier. Ik hoop voor hem en mij dat dit een droom is want ik wil deze jongen niet. Ik hoef geen liefde of iemand die mijn gevoelens aanvoelt.
De hoop was nutteloos, ik kreeg hem wel.
Auteurs note :O
Shit sorry ik wou gisteren posten (SORRY MARIEKE) maar ja ik was het vergeten😶 dus hier is ie dan.En even voor de goede orde (whaha) als ik spelfouten maken, sorry ik typ wel eens iets verkeerd. Als ik iets van grammatica fout doe, sorry ik ben slecht in Nederlands. Ik ben een real mens en geen perfecte creatie... Dit is niet als aanval tegen jullie bedoeld ik wou het alleen kwijt😊 (i love that smiley)
x me
JE LEEST
drunk call - Harry Styles [✓]
FanficVOLTOOID ✓ Hij belde me dronken, en met dat ene dronken belletje begon alles. Ik heb er geen spijt van dat ik met hem bleef praten. Want ik heb zoveel geweldige gevoelens gehad door die ene dronken bui van Harry Styles. --- het is mijn eerste boek...