drunk call - Harry Styles [✓]

Eenentwintig *

*A/N: dat ik al zo ver ben met mijn boek, ni normaal*

Ik stap uit de taxi en bedank de vrouw die aan het stuur zat. Ze rijd weer weg, vast op naar een andere klant.

Ik bekijkhet hotel dat voor mijn ogen ligt, het is een normale wijk. Ik had geen zin in één of ander luxe ding, al was de optie absoluut mogelijk.

Ik zwaai de sporttas over mijn schouder en neem mijn andere tas in mijn hand. Ik loop rustig door de glazen deuren van het hotel. Ik loop helemaal naar het einde van de gang waar de receptie is.

Ik sluit achter een man aan in de kleine rij. Ik kijk even in het rond, niet te luxe maar wel gewoon mooi. Ik  ben er weg van.

Ik zet een paar stappen naar voren, mijn telefoon trilt zachtjes in mijn zak. Ik pak hem eruit, mocht het je interesseren, met één hand werken is kut.

Ik beantwoord een appje van James dat ik veilig ben aangekomen en nu ga inchecken. De man voor mij gaat weg en ik loop naar de baliemedewerker toe.

'Wat kan ik voor je doen' zegt ze verveeld, 'Ik kom inchecken, Melanie Stuard' zeg ik. Ze knijpt haar ogen fijn 'Dat meisje waardoor Harry is gaan huilen' zegt ze een beetje kwaad.

'Ja en ik wil graag mijn kamersleutels' zeg ik nog rustig. 'Die krijg je niet bitch je hebt Harry gebroken' sist ze. Ik sla mijn armen over elkaar en leun naar het meisje je toe.

'Zal ik je eens wat vertellen Kelly' die naam staat op haar plaatje 'Ik ben hier je gast, ik kan er makkelijk voor zorgen dat je zo geen baan meer hebt, ik heb invloed' zeg ik zachtjes en sissend.

Kelly haar ogen vergroten zich en ze geeft me snel en sleutel, 'Kamer 34, derde verdieping' zegt ze gehaast. Ik knik en laat de sleutel in mijn zak glijden.

Ik pak de tassen op en geef Kelly nog even een neppe glimlach, 'Oh en Kelly, Harry brak mij eerst' zegt ik poeslief. Ik draai me om en loop naar de lift, ik druk op het knopje van de derde.

De lift komt in beweging, ik bekijk mezelf in de liftspiegel. Mijn haar lijkt net de vacht van een pluizige kat. Ik trek een vies gezicht, ik moet het nodig eens kammen.

De lift stopt en ik ga eruit, ik loop door naar de juiste kamer, ik laat een tas op de grond zakken en open de deur.

De kamer is simpel, er staat een tweepersoonsbed in hoek, verder is er nog een bank en een kleine tv. Er is geen keuken maar dat is een beetje overbodig naar mijn smaak.

Ik gooi mijn tassen op de bank en ga er vervolgens zelf naast zitten. Ik haal een hand door mijn haar, ik zucht als ik de hoeveelheid klitten voel. Klaarmaken dan maar, ik sta weer op en pak wat spulletjes uit mijn tas.

*

Ik sta voor het huis van Harry, ik heb een donkere jeans aan die strak om mijn benen zit. Ik grinnik en strijk nog even mijn jas goed.

Ik toets de code van de poort in, die heeft Louis me in vertrouwen gegeven, dat we geen gesprek hoeven te voeren via de intercom. De hekken gaan open en ik loop de oprit op.

Mijn hart bonst in mijn keel, elke stap die ik zet, elke stap brengt me dichter bij Harry. Ik kijk naar mijn handen, ze trillen een beetje. Ik knijp ze tot vuisten om dat te verbergen.

Ik haal diep adem en loop naar Harry's bel. Je kan nog terug. Terug naar je hotel en een paar dagen genieten van Londen. En daarna terug naar Amerika zonder Harry gezien te hebben. Me daarna volledig van hem afsluiten, een ander leven gaan leiden, zonder Harry.

Dat is geen goed idee, ik heb Harry toen binnen gelaten toen ik dagen geleden niet op het rode knopje drukten. Ik had niet beseft dat ik daarmee aan hem vast zat. Toch zou ik nooit echt nooit op rood hebben gedrukt. Daar is Harry me te dierbaar voor. Hoeveel hij ook veranderd.

Ik aarzel niet langer en druk langer dan netjes is de bel in. Na een paar minuten is er nog geen reactie. Ik bel nog een paar keer aan, als ik voor een zesde keer wil drukken word er open gedaan.

'Kan je godverdomme ophouden met die bel hij doet pijn aan mijn kop' snauwt Harry me af. Ik neem hem in me op.

Zijn krullen zijn uitgezakt en zijn blik is een beetje troebel. Onder zijn ogen zitten wallen en hij heeft alleen een vies shirt aan en een boxer. Alleen al van dat idee gaat mijn hart sneller kloppen.

Zijn troebele blik verhelderd, alsof er een emmer ijswater over hem heen is gegooid.

'What the fuck Melanie, jij hoort hier niet, ga weg'

'Nee'

Dat bevalt hem niet.