drunk call - Harry Styles [✓]

Dertig *

Ik ben het besef van tijd helemaal kwijt, ik zie geen hand meer voor ogen. Waarom ik dan niet mijn telefoon er bij pak die heeft nog maar een paar procent.

Het gaat er alleen maar om om mijn voeten vooruit te krijgen, mochten we thuis willen komen. Ik heb de behoefte om nu een bepaald aantal mensen te vermoorden.

'Ze gaan zo dood' gromt Harry naast, 'Ben ik het helemaal mee eens' zucht ik en kijk op naar Harry. Het is zo donker dat ik alleen de gloed van zijn ogen kan zien.

Ik stap mis en beland met een korte gil op de grond. Ik voel hoe iets door mijn broek snijd en mijn onderbeen open haalt. Een snik verlaat mijn mond als de pijn naar mijn hersenen gaat.

'Mel' roept Harry geschrokken, hij knielt voor me neer. 'Gaat het' zegt hij bezorgd, dat is zo overduidelijk aan zijn stem te horen, zijn accent word dan altijd erger.

'Ik denk het' zeg ik met op elkaar geklemde kaken. 'Kom probeer te staan' Harry staat op en bied mij zijn hand aan. Ik trek mezelf op en leg wat gewicht op mijn been. Slecht plan.

Ik plof weer op de grond neer 'Au' zeg ik met een snik. Harry knielt weer en veegt zijn duimen onder mijn ogen om de tranen weg te halen.

'Kom is met je telefoon' zegt Harry, ik haal mijn telefoon uit mijn zak en geef hem aan Harry. Met het scherm schijnt hij op mijn been.

Ik haal diep adem, mijn onderbeen ligt voor een deel open. Harry drukt de telefoon in mijn handen 'Ik ga je broek eraf scheuren' zegt hij.

'Nee dacht het even niet dit is één van mijn favoriete broeken' protesteer ik. Harry scheurt de onderkant van mijn broek eraf. Ik kijk hem met een mengeling van kwaad en verbauwereerd aan.

Harry grinnikt zachtjes en haalt zijn hand langs mijn wang. 'En nu' zeg ik verbaasd, 'Gaan we het verbinden dat tenminste het bloeden stopt' zegt Harry. En voor ik het goed en wel besef heeft Harry zijn trui en jas al uit.

Daarna gaat zijn shirt, mijn mond valt naar beneden. Ik druk met mijn vingers tegen zijn sixpack. 'Oeh' fluister ik, Harry brengt zijn lippen naar mijn oor.

'Do you like it' fluistert hij, 'I really like it' fluister ik hees terug. Harry glimlacht en trekt weer zijn trui en jas aan. Ik blijf hem maar aanstaren.

Ik kijk hem al die tijd aan als Harry zijn shirt om mijn been wikkeld. Het helpt tegen de pijn en ik vind het geen probleem om naar Harry te kijken.

Harry komt uit zijn gehurkte positie en ik kijk van onderen aan. Ik vind dit nou ook niet bepaald een slecht uitzicht. Uhum dirty mind uhum.

Harry pakt me vast en trekt me omhoog, 'En nu, ik denk niet dat ik kan lopen' zeg ik met een grote zucht. 'Daarom ga je op mijn rug' keert Harry terug.

'Nee, nee dan doe jij veelste veel' zeg ik, 'En ik wil niet dat je door je rug gaat' zucht ik er achteraan. Ik sla mijn armen om Harry zijn middel.

'Kom op babe alsjeblieft' zegt Harry bijna smekend, ik schud mijn hoofd. 'Als inwilleging dat ik je in de steek liet' zegt Harry. Ik zucht, 'Dan staan we nu quite' stem ik in.

Harry glimlacht en draait zich om zodat ik gepaard met wat pijn op zijn rug kan springen. Harry pakt voorzichtig mijn benen vast en begint te lopen.

'Je bent licht weet je dat' zegt hij, 'Nop' zeg ik met zo'n ploppend geluidje. Harry aait over mijn been, ik sla mijn armen om zijn nek.

Zachtjes begin ik kusjes in zijn nek te drukken, ik voel hoe kippenvel zich over Harry's lichaam verspreid. Ik glimlach en kus verder over zijn lekker ruikende nek.

'Je gaat nog verder door en ik laat je vallen' gromt Harry, ik laat mijn vingers over zijn kaaklijn glijden. 'Melanie' zeurt Harry, ik druk mijn lippen in zijn nek en bijt er zachtjes in.

'Irritant wicht' sist Harry tussen zijn tanden door, ik grinnik bij zijn oor. 'I only love you' fluister ik een tikje schor.

Harry zucht 'Dit word nog een lange rit naar huis'.

A/n;
Ik heb dit geschreven maar wat een grappen, hoe slecht kunnen ze zijn?

Anyway fijne kerstavond. Misschien dat ik morgen een deel post, ik wil heel graag dit eindigen en jullie mijn nieuwe boek (waar ik al 22 hoofdstukken heb😳) laten lezen.