Bölüm şarkısı;
Mariah Carey - My All
Destek çıkmayı unutmayınız!
İyi okumalar😽
-
"Larissacığım artık sırana oturur musun? Tamam alçın çıktı ama yeter." Ne duydunuz? Ne duydunuz?
ALÇIM ÇIKTI.
Bunun mutluluğunun haddi hesabı yoktu. Çıkalı daha 1 gün olmuştu pazar günü çıkmıştı. Ve sonunda pantolon giyebiliyorum.
İlkten böyle özürlü gibi yürüyodum hala öyle cidden sanki o bacağım hiç yoktu.
Ama öyle mutluydum ki artık ayağıma poşet takıp banyo etmiyodum merdivenlerden tek başıma inebiliyordum.
"Ha tamam hocam!" Gülerek Mel'e döndüm, "Ya çıktı kızım çıktı!" Mel hızla beni çekip yanına oturttu.
Alçım çıkmıştı evet ama aradan baya geçmişti. Mesela arasla hiç tanışmamış gibiydik. Arafla öpüşüyorduk tek yaptığımızda öpüşmekti zaten. Çıkıyor muyduk o bile belli değildi.
Arasın yanında hep umut ve yağız vardı. Aras son 1 aydır mutluydu. Bensiz bile mutluydu. Mutluluğunun sebebini bilmek isterdim.
-
Dersin tam 25. Dakikasında kapı çalınmıştı ve içeriye aras girmekteydi. 5 gündür okula gelmiyordu.
"Ooo aras korkmaz okulumuza teşrif edebilmişsiniz sonunda." Dedi kimyacı.
Aras etrafına bakındı bana bakmadı. Onun için kusmuktaki bir yemek kalıntısıydım artık. Hadi gelip yüzüke kusmasa iyi yani.
"Sınıfıma giremezsin."
"Müdür eşyalarını topla ve çık dedi."
Siktir, ne?
Kimyacımızda şaşkın olucak ki suratına baktı, "Neden?"
"Okuldan atılmışım."
İşte buna kocaman siktir çekilirdi. O ise gülüyordu. Eğer konuşsaydık peşinden gitmeye yüzüm olurdu. Ama biz bitmiştik herkes gibi.
Yağız, "Abi bekler misin bizde geliyoruz." Deyince onlara baktım. Durdurup gitmeyin diyecek halim yoktu. Mele yol verdim ve masadan çıktı. Kafama eğmekle yetindim o saatler. Ezik gibi hissetmek bu oluyordu sanırım yada dışlanmak.
Şu zamana kadar hep yanımda olmuşlardı artık sıra arastaydı. Onu boşladıklarını biliyorlardı.
Ben ortada bir figürandım sadece.
Kapı açılma sesi duydum ama bakmadım köşeye geçip kafamı duvara yasladım. Gözlerimi kapattım. Çok... Çok ağrıma gidiyordu. Mesele beni yalnız bırakmaları değildi. Mesele eskisi kadar yakın olmamamızdı, bir olmamamızdı.
Eski Larissa yoktu, eski aras yoktu, eski mel yoktu, eski umut yoktu, eski yağız yoktu.
Parçalanmış bir grup vardı. Yıldırımların arasında bir grup vardı.
Grup vardı ama ruhu yoktu.
O his yoktu.
-
Yaklaşık iki derstir yoktular ve bende iki derstir sıramda öylece oturuyordum. Kıçımın kırıldığın kanaat varıp dışarı çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevmekten Usanmam
Teen Fiction© Tüm Hakları Saklıdır. "Neden etek?" "Çünkü etek." "Çok açıklayıcı olduğunu söyleyebilirim." "Tamam, Çünkü lanet olası bir güzelliği var, Hadi gidelim Aras'ın arabayı sürecek ayakları." -- Sanaldaki bir oyunda aşık olduğunuz çocuk karşınıza çıktığ...