Neden

1.9K 128 40
                                    

SELİN'İN AĞZINDAN

Demir beni çekiştirerek koridorda ilerliyordu. Arkamda ise beni sevenleri bırakmıştım... Ali'nin bağırışları hala kulaklarımda çınlıyordu. Ama başka çarem, çaremiz yoktu. Gözlerimin önünde onları öldürmesine izin veremezdim. Evet yine bencillik yapıyordum ama ne yapıyım ben böyleyim ben Selin Mertoğlu'yum...

Demir: Sonunda gidiyoruz... Sadece sen ve ben

Selin: Gidiyoruz evet

Demir: İyi misin?

Selin: Ben sadece biraz... yorgunum

Demir: Çok güzel bir yere götürücem seni, gidince güzelce dinlenirsin

Selin: Peşine düşecekler biliyorsun di mi?

Demir: Bunları düşünerek yorma kendini ben her şeyi planladım

Selin: Hiçbir şey kusursuz değildir

Demir: Kusursuz demdim ki

Selin: Kendini fazla akıllı sanıyorsun

Demir: Değil miyim :)

Demir ve birkaç adamla birlikte ana kapıya doğru yürüyorduk

Demir: Araba hazır mı?

X: Söyledim getiriyorlar efendim

Tam kapıdan çıkıyorduk ki arkadan gelen sesle olduğumuz yerde durduk

Y: Demir Bey!

Demir: Noluyor?

Y: Polisler efendim

Demir: NE!?

Y: Dışarısı polis dolu Demir Bey

Demir: Ne demek polis dolu? Biz sinyal dağıtıcı koymadık mı otele nasıl aradılar polisi?

Y: Birileri çıkmayı başarmış demek ki efendim

Demir: Sizin yaptığınız işe...

Selin: Demek ki senden akıllılarda varmış

X: Napıyoruz?

Demir: Arka kapı?

Y: Her yeri çevrelemişler

Demir: Allah kahretsin... Diğer üçünü de getirin

Selin: N-nasıl?

Demir: ÇABUK

Bir süre bekledikten sonra Ali, Nazlı ve Savaş da yanımıza geldi. Ali yüzüme bakmıyordu, bakamıyordu anlaşılan. Gözleri kıpkırmızıydı aslında tüm yüzü kıpkırmızıydı. Hem sinirden, hem de üzüntüden

Demir: Geçin arkalarına hadi

Adamlar Alilerin arkasına geçip kafalarına silah dayadılar

Selin: Bir dakika bir dakika! Anlaşma yapmıştık h-hani onlara bir şey olmayacaktı

Demir: Planda değişiklik oldu YÜRÜ!

Demir beni kolumdan çekiştirdi ve sonunda dışarı çıktık. Gözüme vuran ışıklarla yüzümü elimle kapattım. Anca gözüm alışmıştı ki etraftaki polisleri arabaları gördüm. Beklediğimden de kalabalıktı. Tuğçeler başarmıştı. Görünürde annemler yoktu, onlar da herhalde yoldaydı. Tuğçe ve Emre polislerin arkasında bizi izliyordu

Polis: Etrafınız sarıldı teslim olun

Arkamızdan Aliler ve adamlar çıktı. Her birinin kafasına silah dayanmıştı

Güneşin Kızları-AlSelHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin