Soy Luna Sms

rozdział 17

Godzinę później nadal leżę na łóżku i płacze chciałam zobaczyć która jest godzina lecz dostałam SMS
Od:Simon💛💚
Treść: Cześć przyjaciółko chciałem cię jeszcze raz przeprosić za moje zachowanie i podziękować za to że mi wybaczylas.
Do:Simon💛💚
Treść:Witaj przyjacielu nie mam teraz za bardzo ochoty z nikim rozmawiać przepraszam..😣
Od:Simon💛💚
Treść:Czy to przez Matteo??😐
Nie mam siły mu na nic dopisywać mam ochotę zniknąć.
Od:Simon💛💚
Treść:Luna wiem że tam jesteś.😐
Do:Simon💛💚
Treść:Jestem,ale mam ochotę się zabić ☺Nie mam już nikogo rozumiesz?!!Straciłam Matteo Miłość mojego życia!!!!😭😭
Od:Simon💛💚
Treść:Luna to nie prawda masz przecież Nine,Jam,Jim,mnie i innych nigdy nie będziesz sama!! Mogę ci to obiecać!! Rozumiem że nie masz siły już pisać więc daję ci spokój dobranoc Luna twój NA ZAWSZE przyjaciel Simon😘😻💙💙
Mój przyjaciel jak on mnie zna...Nie wiem co mam zrobić postanawiam wziąć wrotki i jeździć choć jest dosyć późno (21:50) rodzice mnie puszczają i mowa że mam wrócić za 30minut.
Jadę i nie czuje nic prócz bólu które rozwala mnie od sierodka...Siadam na ławce w parku nikogo niema widzę przed sobą szklaną butelkę rozbijam ją podwijam rękaw i biorę do dłoni kawałek szkła wbijam je w skórę i jadę wyżej krew spływa mi po dłoni a ja w pewnym momencie wrzucam to szkło zawijam rękaw na dół i wracam w stronę domu nie wiem czemu , ale czuję ulgę wielką ulgę tak jakby ktoś wziął odmenie ten ciężar...
Szykujac się do szkoły cieszę się że mundurek zakrywa mi ranę wysiadajac z samochodu biegnę znaleźć simonetti jednak widzę jak rozmawia z Gastonem postanawiam im nie przerywać i iść pod klasę. Lekcję minęły mi dosyć szybko tylko nie byłabym Luną Valente gdyby nic mi się nie przydarzyło wpadłam na Ambar.
A:Lunita uważaj jak chodzisz!
L:przepraszam Ambar nie zauważyłam Cię.
A:Dobra nie ważne nie widziałaś gdzieś może Matteo???
Do oczu zaczynają mi napływać łzy szybko wybiegam z budynku Blacke South Collage i biegnę do tego samego parku gdzie wczoraj od razu odnajduje ten sam kawałek szkła podwijam rękaw tej samej ręki i robię podobną Linię tylko trochę głębsza od wczorajszej.Kiedy kończę chowam ten kawałek szkła do plecaka postanawiam go zachować,gdy nagle słyszę że ktoś mnie woła szybko opuszczam rękaw i dopinam plecak...Tym kimś jest..

I jak wam się podoba moje cukiereczki?*-* do zobaczenia niebawem 💜💛💚