The Lost Diary

ENTRY NO. 47

ENTRY NO. 47

Dear white notebook,

Thank you dahil di ka bumigay haha. Nakakahiya pero puro katangahan laman mo. Kasali ka na sa barkada ha? Pero iiwan na kita. Alis na kami eh. Baka pati ikaw makalimotan mo ako, char.

Ako nga pala si LAUREN ERIN IGNACIO, in short, LEI. Nasagot ko na tanung sa isip mo, char, ako lang may alam nyan at nagbabasa ng notebook na to.

Thank you for keeping my memories with SUNI with you, kahit na alam kong hindi niya to mababasa, and wala rin akong balak ipabasa sa kanya to no, puro kahihiyan mga nakasulat sayo. Baka ma weirdohan siya sakin lalo, odi yung maging negative pa yung chance ko na mapansin niya. Tyaka I think ready na ako to let go, char, kala mo naman may something kami.

Alam kong puro mix emotions ang laman mo pero wait, share ko lang na kanina pa mej masama pakiramdam ko. Pero feel ko nahamogan lang ako kasi alam mo na, hanggang gabi tong graduation. Keri pa to ng deep breaths. Hinihintay ko na lang sila mama dito sa parki

Huh? Putol ba tong last entry? Bat parki lang nakalagay? Tapos walang signature after?

Binuklat ko yung next page pero wala nang ibang nakasulat.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
This story is pure fiction.

TheUNNOTICED
~*~**~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*