Sprookjes......maar dan anders

De gekroonde ekster

Er was eens een weefster met drie dochters. Toen ze voelde dat ze ging sterven, riep ze haar dochters bij zich. "Veel bezit ik niet, maar wat ik heb is voor jullie"
De oudste dochter kreeg het weefgetouw, de tweede dochter het spinnewiel en de derde dochter kreeg de tamme ekster.
Hoewel de jongste veel van de tamme ekster hield,was ze teleurgesteld. "Als jullie samenwerken kunnen jullie geld verdienen. Maar ik? Wat moet ik met die ekster?"
Na de begrafenis van hun moeder bleven de drie dochters in het huisje wonen. De oudste twee verdienden met weven en spinnen de kost. De jongste deed het huishouden en zorgde voor het eten. Hoe ze ook graag wilde leren spinnen en weven, lieten haar zusters dat niet toe. "Straks maak je nog iets stuk!"
Nadar haar zusters dat gezegd hadden zat ze verdrietig bij de waterput en vertelde het aan de tamme ekster. "Geef me de gelegenheid om me mooi te maken. Laat me wegvliegen. Doe wat ik je zeg en het zal je goed bekomen." Tegen haar zin deed het meisje het kooitje open en de ekster vloog weg.
Een halve dag later was de ekster terug en had nu een gouden kroontje op haar kop, een gouden ketting om haar hals en een gouden ring om een van haar poten.
"Waar heb je dat vandaan?" vroeg het meisje boos. "Ik wil niet dat je steelt!" "Ssst" zei de ekster. "Ik steel niet, ik vind dingen die niet opgeruimd zijn. En weet je nog? Doe wat ik zeg en laat mij mijn gang gaan. Dan zal het je goed gaan."
Het meisje wende snel aan het nieuwe uiterlijk van de ekster. Haar zusters zagen de ekster niet. Die waren binnen in het huis zo hard aan het werk dat ze amper nog buiten kwamen.
Wat het meisje niet wist was de ekster daarna bijna elke dag op haar dagelijkse vluchten geschenken aan de koningin bracht....oorbellen, een diadeem, kettingen, ringen, armbanden. Allemaal sieraden waar de koningin heel blij mee was. Steeds zei de ekster er bij dat de koningin deze had gekregen van de gravin van Pamponië. De koningin bedankte de ekster elke keer beleefd en gaf aan dat de ekster haar bedankjes moest doorgeven. Ondertussen vroeg de koningin zich af wie toch die rijke gravin was. Ze kende niemand met die naam.
Op een dag besloot ze een rijtoer te maken en ze nam haar jongste zoon mee. De ekster die de koets al van verre zag aankomen riep het meisje. "Kom mee naar het bos, neem een emmer mee en ga bessen plukken voor het dessert van vanavond."
Het meisje pakte een emmer en rende achter de ekster aan. In het bos vertelde de ekster haar dat als iemand vroeg wie ze was, ze moest zeggen dat ze de gravin van Pamponië was die enorm trek in bessen had gekregen. Ze liep het bos in en ze begon ijverig te plukken en al snel had ze een kwart emmer vol. Ze liep verder het bos in om meer te plukken.
De ekster stond aan de weg de koets op te wachten. 'Help!" riep zij toen de koets langsreed. "De gravin van Pamponië is al zo lang in het bos. Ik ben bang dat ze verdwaald is. Kan uw zoon haar gaan zoeken?" De prins, die door de verhalen van zijn moeder best nieuwsgierig was geworden naar de gravin, stapte de koets uit en liep het bos in. Na enige tijd vond hij daar een meisje, met een emmer die bijna vol met bessen was. "Heeft u soms ook de gravin van Pamponië gezien?" vroeg de prins. "Dat ben ik" zei het meisje. "Wilt u meekomen, de ekster zoekt u."
Bij de koets aangekomen, vroeg de koningin of de gravin een stukje wilde meerijden. De ekster knikte en het meisje stapte in. Meteen daarna vloog de ekster verder in de richting waar de koets reed. Onder bedreiging dat zij hun glinsterende kostbaarheden zou stelen, kreeg zij iedereen zo gek om de koningin te vertellen, dat de landerijen waar ze op werkten tot de gravin van Pamponië behoorden. Even verderop lag een prachtig landhuis. Ook dat bleek volgens de poortwachter van de gravin van Pamponië te zijn. De koningin en de prins wilden daar wel een kijkje nemen. Gelukkig had de ekster in de tussentijd net de eigenaresse van het landhuis, een tovenares, opgegeten, die de uitdaging had aangenomen om zich in een mug te veranderen (met genoemde fatale afloop). Na een overvloedig maal namen de koningin en prins afscheid. De laatste keek nog eens verliefd achterom.
Een week later kreeg het meisje een huwelijksaanzoek van de prins, die ze verheugd aannam. Weer een week later trouwden ze en ze leefden nog lang en gelukkig in het prachtige landhuis.