Sprookjes......maar dan anders

Gekke Henkie (Gelukkige Hans)

Het was voor Henk nogal lastig om aan het werk te komen en te blijven. Henk was wat je noemt een beetje anders. Henk had een aantal jaren onder begeleiding gewerkt  (al was hij al weer een tijdje werkloos)  dus hij werd volgens de nieuwe wetten uit de doelgroep uitkering gezet en viel onder strengere regels. Henk was nu verplicht om elke passende baan aan te nemen. Dat hij bij zijn oude moeder in huis woonde en haar hielp met het huishouden en boodschappen doen (zij had op haar hoge leeftijd niet veel energie meer over na haar werk en had inmiddels wat gebreken), maakte niks uit. Henk moest  volgens de wet verhuizen naar de andere kant van het land en werd gehuisvest in een werkhotel.
Bijna twee jaar werkte Henk naar volle tevredenheid van zijn baas. Maar na twee jaar moest Henk een vast contract en daar begon zijn baas niet aan. Bovendien zou na een aantal jaar werken bij hetzelfde bedrijf de subsudie voor een werknemer als Henk stoppen. En tja, geld is geld en winst is winst. Er werd nu eenmaal geen sociale werkplaats gerund. Toch wel met pijn in het hart moest de baas Henk ontslaan. Om zijn schuldgevoel af te kopen, kreeg Henk als afscheidscadeau een handzame flatscreen. Henk keek nl. graag tv. Henk vond het niet zo erg dat hij er niet meer kon werken. Hij wilde dolgraag terug naar zijn oude woonplaats en naar zijn oude moeder die nu eindelijk tegen haar langverwachte pensioen aan zat en die steeds meer gebreken kreeg. Dan kon hij haar weer helpen, net als vroeger. De een is nu eenmaal wat sterker en langer gezond dan de ander. Een dag na zijn ontslag pakte Henk zijn boeltje bij elkaar. Een grote rugzak op zijn rug, een rolkoffer achter zich aan trekkend en de doos met de flatscreen onder zijn arm.
Hij ging lopend op weg naar het station. In de trein kwam hij iemand tegen met een doos met daarin een computer. Ze raakten in gesprek. De man wist Henk te overtuigen dat je met een computer alle programma's en films kon zien en dat je er nog veel meer kon doen. Henk was nogal digibeet en slikte alles voor zoete koek. Bij het volgende station stapte de man uit met de flatscreen onder zijn arm. Henk bekeek de doos met de computer. Dat zou nog een hele klus worden om die thuis te krijgen. Veel onhandzamer dan een flatscreen.
Toen de trein weer ging rijden, plofte er een man met een laptop tegenover hem op de bank. Ze raakten in gesprek en resultaat was dat dat Henk een aantal stations later de trein verliet met de veel handzamere laptop onder zijn arm.
In de tram door de stad kwam er iemand tegenover hem zitten met een playstation in een doos. Hij wilde deze wegbrengen naar een tweedehandswinkel. Ze raakten aan de praat en digibeet Henk was overtuigd geraakt dat spelletjes doen leuker was dan leren omgaan met een apparaat als een laptop. Na de tram stapte Henk op de bus naar huis. Daar kwam hij naast een puber te zitten die op een DS aan het spelen was. Een veel handzamere spelcoputer. Daar had Henk wel oren naar en de ruil was snel gedaan.
Na de busreis moest Henk een park door lopen om een volgende bus te kunnen nemen naar het dorp waar zijn moeder woonde. Hij rustte uit op een bankje en probeerde te spelen op
Zijn DS. Hij vond het wel leuk, maar het spel was best wel lastig.
Iemand kwam naast hem op het bankje zitten en ze raakten aan de praat. Of Henk zijn moeder al had gebeld dat hij er aan kwam? Nee dat had Henk niet en een telefoon had hij ook niet. Na de ruil kon Henk zijn moeder bellen. De ander was allang weg toen Henk besefte dat hij met geen mogelijkheid op het telefoonnummer van zijn moeder kon komen.
In de volgende bus ontmoette hij weer iemand. Deze luisterde muziek op een mp3-speler. Dat leek Henk wel wat en de ruil was snel gedaan.
Het laatste stuk naar huis moest Henk lopen. Bij een brug over een slootje keek hij naar beneden naar de vissen. De mp3-speler glipte uit zijn hand de sloot in. Een beetje verdrietig keek Henk de speler na.
Hij werd weer opgevrolijkt door alle geluiden uit de natuur. De vogels,  de kikkers, de krekels, de hond in de verte bij een boerderij en het ruisen van de wind in de boomtoppen. De oude vertrouwde geluiden die je niet hoort met een mp3-speler in je oren.
Een kwartiertje later stapte hij blij bij zijn moeder over de drempel.
Een paar weken konden ze hun geluk niet op weer samen te zijn.
Daarna begon het regels zijn regels weer t.a.v. werk zoeken en vinden weer opnieuw.
Gelukkig kon nu zijn moeder meeverhuizen als het moest, want ze was immers met pensioen. Henk zou dan kunnen werken èn mantelzorgen...