Chapter 34

18K 209 2
                                    

"M-MICKO

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

"M-MICKO..." I stutter. My eyes were shaking. Parang natuyo iyong lalamunan ko habang nakatingin sa mga mata.

He became more... matured. His hair has grown a little longer. I could see manly stubbles under his chin, his jaw became more defined, and those pitch-black eyes that made my knees weak stared at me intently. I haven't seen him in 4 years, and he's just gotten more... manly and sexy in his own way.

I bit my lower lip while looking at him subtly. Anong ginawa niya sa apat na taong nawala siya? Tumambay ba siya sa gym?!

He cleared his throat, and that brought me back to my senses.

"I came back for my son, Lindsey." He said this in his deep and sexy voice. My breath hitched. And my eyes widened. Mas lalong bumilis iyong pagtibok ng puso ko.

"I want to meet my son." I clenched my jaw and slapped him on the face before turning my back on him.

Ang kapal ng mukha niyang bumalik pagkatapos ng apat na taon!

Alam kong sinabi kong hindi ko ipagkakait kay Chale ang ama niya pero iba pala kapag nasa mismong sitwasyon kana! Hindi ko maiwasang hindi magalit ng todo sakaniya.

All the pain....

All the tears...

All the unanswered questions came back to me.

How can he say that after he left me 4 years ago?

Hindi pa ako nakakalayo ng bigla niya akong hatakin sa kamay.

"Bitiwan mo ako, Micko!" I yelled at him, but he just held me tighter.

I glared at him. Mukhang galit rin siya kagaya ko.

"He is my son too, Lindsey! And you can't hide him away from me,"

"Sana naisip mo 'yan bago ka nagdesisyon na iwanan ako ng ganon-ganon lang!" I yelled back. Mabuti nalang at walang masyadong tao kung nasan kami at kahit magsigawan kami ay walang makakarinig dahil sa lakas ng tugtog sa loob.

My eyes became watery while I kept glaring at him. Ang lakas loob niyang sigawan ako pagkatapos ng ginawa niya sakin!

His face softens and his grip on my arm slowly loosens up. Mabilis kong hinila iyong kamay ko.

"Apat na taon, Micko... Apat na taon kang nawala ng walang maayos na dahilan! Apat na taon kong pinalaki mag-isa ang anak ko tapos ngayon sisigawan mo ako na parang kasalanan ko pang tinago ko sayo ang anak ko!" I clenched my jaw and quickly wiped the tears that fell from my eyes.

He shifted his gaze away from me. He couldn't look me in the eyes because he knew what I was saying was correct. It was his fault that he couldn't spend 4 years with his son...

I turned my heels and walked away from him before he could even say anything. The tears I'd been holding back were pouring down my cheeks in torrents.

Dusk To Dawn (Published Under Immac PPH)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon