Mahmut ,Elindeki Defteri Yavaşça Yere Bıraktı.Okudukları , Anladıkları , gördükleri o kadar birbirine karışmıştı ki damarlarından geçen kanın akışını hissediyordu.Hava Kararmış Etraf gecenin asaletine bürünmüştü.Zar zor ayağa kalkıp kendini dışarı atmıştı.Oturma odasında ki çift kişilik kanepeyi balkona çıkardı.Evin tüm kapılarını kapattı.Yatak odasında ki yüklükten kendine bir yorgan aldı.Odadan çıkarken Köşede duran komidinin çekmeceleri dikkatini çekti.Çekmeceyi açıp içine baktı. Jelatinin açılmamış bir paket pro ve yanında sıfır kutusuyla zippo çakmak , ikisinide cebine koyup balkondaki kanepeye oturdu.Balkonda kapısını her ihtimale karşı kitleyip , yorganı üstüne çekti.Gece asaletini her tarafa dağıtmış ve usul bir soğuk Ankara mazilerini esir almıştı.Aşağıda bir kaç zombi sesi yukarıda parlayan yıldızlar ve yarım ay etrafı süslüyordu. Mahmut , okuduklarını düşünüp duruyordu.Kendi Derdini bir yana atmış , o adamın ne yaşadığını anlamaya çalışıyordu.Bir süre sonra cebinden pro ve çakmağı çıkardı.İçmek için Hiç keyfi yoktu.Biraz Kafa dağıtırım düşüncesiyle içmeye başladı.Yıldızları izlerken nerede olduğu ne yapacağı buraya neden geldiğini düşündü ve birden kuvvetli bir öksürük boğazına yapıştı.
-Öööhgööö Öggöghööö Off Ben Ne Yapıyorum Burada Offf.
Tabi Mahmut'un jeton geç düşmüştü.Birden ayağa fırladı.İçeri girip, giriş kapısına koştu.Hızlıca kapının kilidini açtı.Kapının önünde onu bekleyen misafirlerini unutmuştu.Kapıyı duyarsızca açtı ve karşısında zombiler ona merhaba dercesine kapıya sarıldı.Mahmut kapıyı kapatmayı denesede çok geç kalmıştı. Çürümüş Kollar , kopmuş parmaklar , parçalanmış tırnaklar kapının arasından sızmıştı.Var gücüyle kapıya dayanıyordu.Başını balkon kapısına çevirdi.
-Evet Yapabilirsin koçum ....1.....2....3
Mahmut , Kapıyı bırakıp koşarak balkona çıktı.Kapıyı kapattı.Zombiler bu sefer balkon kapısına yükleniyorlardı.Artık kaçış yeri kalmamıştı.Mahmut , Elini balkon demirliklerine koydu.Balkondan Aşağı baktı.
- Napalım Buraya Kadarmış.
Zombiler kapıyı oldukça zorluyorlardı.Mahmut, Arkasında Duran koltuğu kapının önüne çekti. Bu onları biraz olsun uğraştırırdı.Etrafına Bakıp İşe Yarar Bişeyler aramaya başladı.
-Şimdi Yalnız Ölmek Olmaz.Ne Yapsak Lan Yapacak Bişey yok.
Mahmut'un gözü yan tarafın balkonuna takıldı.Kaçmak için bir kurtuluş yolunu bulmuşa benziyordu.Fakat İşler tam tersi olurda aşağı düşerse paramparça olurdu.Ya burada ölücekti , ya da şansını deneyecekti.Önündeki balkonun profil demirlerini ayağıyla vurarak delik yerlerinden çıkardı.Bir Yanda korku diğer yanda heyecan vücudunun tüm hücrelerinde tur artıyordu.Derin bir nefes aldı geriye doğru çekildi.Balkon mesafesi kısaydı.Kendini motive etmeye çalışıyordu.
-Hadi Be Oğlum! Sakin Sakin Bir...İkii...Üç..
Tabi bu saymalar onu harekete geçiremiyordu.Bir türlü özgüveni yerine gelememişti.
- Allahım Yardım Et ! Haydi Mahmut Hadi Oğlum ! Haydi Lan ! Hadisene Lannnnnnnn!
Mahmut birden tepara takılmış ve üç adımla zıplayarak havada süzülmüştü.Tabi bir kartala hitaben çok acemi olsada sonuçta Newton Yer Çekimini Çoktan Tarihe Geçirmiş Ve Mahmut Bunu Hesaba Hiç Katmamıştı.Elleri Diğer Balkonun Profil Demirliklerine Yetişmiş Fakat Ani Ağırlık Yüzünden Diğer Balkonun Demirlerinin Köşesi Yerinden Çıkmıştı. Demirlikler Bir sağa bir sola sallanırken Mahmut'ta aynı şekilde idi.Hem elleri kayıyordu , Hemde bu Demirler onu yukarı çıkasıya kadar taşıyabilecekmiydi.Mahmut ufak ufak ellerini yukarı kaydırıyorken demirler de esnemeye başlamıştı.Balkon Mermerini tutup kendini yukarı çekmeyi başarmıştı.Balkonun kapısını açıp içeri girdi burası boş bir daire içinde badana malzemeleri vardı.Mahmut , dışarı çıktığında kendini koruyabilmek için odaları gezip işe yarar birşeyler baktı.Ama nafile bir kova ve bir fırça dan başka birşey yoktu.Eline fırçayı alıp kapıyı açtı.Sessizce Merdivenlerden inmeye başladı.Diğer Katlarda Kapılar kapalı olduğu için yaşam güvenliği diğerine kıyasmen daa iyiydi.Giriş kapısına geldiğinde tek bir sorununun olmadığını daha gördü.Buradan uzaklaşmalıydı fakat dışarınında kuytu köşelerde aç zombilerin olduğunu biliyordu.Bir araç lazımdı.Araba yoktu , bulmuş olsa çok ses çıkarıcak ve Burak'ların yanına bir kat daha fazla zombiyi getirmiş olucaktı , ve merkez olduğu içinde yollar zaten genellikle hurdaya dönmüş araçlarla doluydu. Ne ile gideceğini düşünürken karşı binanın otoparkında duran bisikletler dikkatini çekti.Kapıyı Birden Açınca paslanmış olan kapıdan çıkan gıcırtı bir bebek ağlamasından farksız değildi. Dışarı çıkıp kapıyı hemen kapattı.Binanın Altındaki kafeden bir sandalye alıp hemen merdiven köşesine çömelip kendini siper aldı.Bir süre Sessizce gelen gidenin olup olmadığına baktı.Etraf sakin iken koşarak karşı binanın otoparkına gitti.Sırayla bisikletleri yerinden çıkarmaya çalıştı Fakat çoğu kilitliydi.Son sırada Üç tekerlekli pembe sepetli bir kadın bisikleti kilitsiz öylece duruyordu.
Mahmut Direk bisiklete atlayıp pedal çevirmeye başladı. Hızla merkezden uzaklaşıyorken karşısına bir av bayi çıkmıştı.Durdu , Bisikletten indi.Dükkâna doğru yürüdü.
-Emmioğlu Av Bayii...Böyle Dükkan İsmimi Olur La !
Mahmut köşesi kırık olan dükkan camından elini sokup kapıyı açtı.İçeride raflar çoktan boşalmış sadece tezgahta camın altında duran tekli silahlar bir kaç tanesi alınmış diğerleri kalmıştı. Camın üstünde de ufak bir not kâğıdına bir yazı yazılıp yapyapıştırılmıştı. Bebeler İnsanlık ettik sizi düşüdük ha bunları alın kendinizi koruyun mermi dolabıda kasanın arhasında gapı var siyah onun içine gir orda 3 kutu felan var alında işinize yarasın toprağam!
Mahmut , notu okumuş gülerek söylenmişti.
-Ne Biçim Adamlar Var Bu dünyada be !
Tabi artık o adamlar yaşıyorsa , Mahmut Silah ve mermileri alıp bisikletin sepetine koymuş 2 tabancayı hazırlamış ve hızla depoya pedal çevirmeye başlamıştı.Yolda giderken Bindiği bisiklete eğilip bakmıştı.
-İyi güzel şimdi bunların yanına giderde kurturarsak gel de ağızlarını çek iyi dalga geçerler benle.
Mahmut , pedalleri biraz daha hızlı çevirip soğuk hava deposunun burakların olduğu yere gelmişti.Mahmut frene bastı.Durdu.Etrafa Baktı.Paniklenmişti.Ne Ortada bir kamyonet nede diğerlerinden bir iz.Yavaşça eline silahı alıp deponun park alanına girdi.Kamyonetinin durduğu yer de hem zombi başka bir parçalanmış ceset daha vardı.
Yaklaştı , Göz Ucuyla Olduğu yere Baktı;
-Olamaz ! Hayır Olamaz Böyle Olmamalıydı......
DEVAM EDECEK
SALGIN KİTABI BIRAKILMIŞ VE YA UNUTULMUŞ DEĞİLDİR.UFAK PROBLEMLERİMİZ DOLAYISIYLA YAZIMIZ GECİKMİŞ VE BUNDAN DOLAYI ÖZÜR DİLERİZ.BU ESNADA KİTABA YORUM YAPARAK KENDİ KİTAPLARINI TANITANLAR ENGELLENECEKTİR.KÜFÜR , HAKARET VE CİNSEL İÇERİKLİ YORUMLAR KALDIRILACAKTIR.
BU BÖLÜMDEN SONRA Kİ BÖLÜMLER OYLAMA VE YORUMA GÖRE GELECEKTİR.
BÖLÜM YAYINLANMA:
31/08/2016 01:27
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Salgın : Dünyanın Zulmü
Ciencia FicciónHastalığın Ortasında Kalmış Bir Grup İnsan, Ve Hastalananlarla Kıyasıya Mücadele Edip Yaşam Savaşı Veren Insanların Hayatını Ele Alan Bir Bilim Kurgu Kitabı. Kitap Yayınlanma Tarihi :18/10/2015
