Het onbekende meisje

Hoofdstuk 4 ~ Mevrouw Van Leiden

Lieve Lezers, bedankt voor het stemmen! Ik ben niet heel erg precies met updaten! Sorr! Veel leesplezier en bedankt! Liefs!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Ppfff, de ene klas was weg, maar de andere klas stond al te springen voor de deur.
Mijn mentorklas. Ik keek al mijn mentorleerlingen aan. Ik kende ze allemaal, wist van iedereen zijn of haar thuissituatistie. Behalve.
Ze kwam door de deur naar binnen. Lauren.
Ons gesprek was makkelijk verlopen, maar wel kil, leeg. Alsof ik iets miste.
Ze had verteld dat ze twee zussen en een broer had. Alleen als ik ernaar vroeg vertelde ze meer. Maar toen ik vroeg waarom ze hier kwam wonen, had ze geen antwoord gegeven, niets.
"Goedemorgen Mevrouw."
Annabel keek mij aan. Een vrolijke intelligente dame. Altijd opzoek naar fantasie, meer.
"Gaan we misschien wat leuks doen met de klas? Of van elkaar?"
Ik lachte, ze zat altijd vol met ideeën.
"Natuurlijk! Maar wat stel je daarbij voor?"
"Uuhmm, we moeten elkaar bijvoorbeeld 10 minuten zwijgend aankijken. Zonder woorden leer je elkaar dan kennen. Of we moeten een opstel schrijven over iemand uit de klas."
Ik knikte, ik snapte wel wat ze bedoelde. Alleen had ik voor deze les een hele planning.
"Waarom wil je dat?" vroeg ik aan Annebel.
Ze keek even naar buiten en zei zachter.
"Lauren."
Ik keek Annebel diep in de ogen en snapte het.
"We gaan het doen!"
"Echt?"
Ik knikte.
"Wel volgende les, wil me wel graag voorbereiden."

Een les erna.

Ik stond zenuwachtig bij de deur en keek hoe ze binnenkwamen. Samen met Annebel had ik een heel stappenplan gemaakt.
We hadden de tafels aan de zijkant gezet en allemaal stoelen tegenover elkaar. Met ruimte tussen alle stoelen.
"Wat is dit mevrouw?" vroeg Lillian.
"Ga maar zitten ik leg het straks uit."
Toen iedereen binnen zat. Wilde ik de deur sluiten en zag net dat Lauren nog kwam aangesloft.
"Hey Lauren." glimlacht ik.
"Hallo Mevrouw."
Ik wilde meer zeggen maar zweeg. Ze liep naar binnen toe en ging zitten op de plaats die over was.
"Welkom allemaal bij deze les."
De klas keek mij gespannen aan.
"We gaan vandaag geen normale les doen. Een ander iets, dankzij Annebel."
Ik liep naar mijn bureau en pakte de lijst die ik had gemaakt.
"Op elke stoel staan een nummer. Ik lees je naam en je nummer af en onthoudt je nummer en ga daar zo zitten."
"Lauren en Jacob nummer 13.
Hielke en Justine nummer 12.
Sjantine en Julian nummer 11......"
Ik had expres een jongen bij een meisje en andersom.
Iedereen liep naar de stoel waar die moest zitten.
Jacob. Ik wist ook niet veel van hem. Hij was een nette, beschaafde jongen. Een leuke, knappe jongen. Zou qua uiterlijk een playboy kunnen zijn, maar zo was hij echt niet. Hij was erg rustig en deed aan kitesurfen zie hij ooit in een mentorgesprek.
"De bedoeling is dat je elkaar 10 minuten lang aan gaat kijken en ik ga dingen zeggen die je moet doen.
Je moet jezelf openstellen, de kans geven om anderen jou beter te leren kennen. Maar we spreken wel af, we praten niet."
Iedereen keek naar zijn teamgenoot. Lauren ook zag ik in mijn ooghoek.
Ze hield haar handen stevig vast en deed niets. Ik beet op mijn lippen, als dit maar goed zou komen?
"Zijn we klaar?"
De klas mompelde een ja.
"Zijn we klaar om te beginnen!?" schreeuwde ik luid.
"Jaaaaah!" gilde iedereen.
Behalve Lauren. Die keek haar teamgenoot Jacob met grote ogen aan.