"Max! Wat is er met je gebeurd?" Vraag ik terwijl ik zelf nog probeerde te beseffen hoe hij eruit zag. Zijn oog was blauw, hij had verwondingen overal op zijn armen en zijn kleren waren gescheurd. "Hey Rose, ssjjt het komt goed! Het is niks echt waar." Probeert hij me gerust te stellen. Ik had niet door dat ik aan het huilen was totdat hij de tranen wegveegde met z'n duim. "Max hoe bedoel je het is niks! Kijk naar jezelf. Max alsjeblieft vertel me wat er is gebeurd." Smeek ik hem. Hij had me dan wel pijn gedaan maar ik geef nog om hem. Het doet me pijn om hem zo te zien ookal zegt hij dat het niets wis. Ineens trekt hij me in een knuffel en alles komt bij me terug. "Rose ik weet dat je het nog niet snapt. Maar later leggen we je alles uit oké kleintje." Zegt Jason. Hij haat het om me te zien huilen. Oké misschien moet ik maar uit gaan leggen waarom Max en ik zo zijn.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heey dit hoofdstuk is heel kort ik weet het sorry daarvoor. Ik heb net Rose's leeftijd veranderd naar 18 omdat dat iets beter uitkomt. Vorig jaar had ik dit verhaal heel anders in mijn hoofd en was ze daarom 16 maar als je dan kijkt naar 4 jaar geleden was ze 12 en dat is gewoon zo raar voor de dingen die ik in mijn hoofd heb.
Ik hoop dat jullie dit voor nu een leuk hoofdstuk vinden
love you guys
JE LEEST
my only wish
General FictionRosalien is 18 en ze mist van alles in haar leven. Haar ouders zijn 4 jaar geleden omgekomen en sindsdien woont ze met haar broer Mason in Parijs. Mason zorgt ervoor dat ze thuis les krijgt en nooit het huis uit mag. Ze wenst dat alles veranderd en...
