Miłość aż Do śmierci!

Nie opuszczę Cię.

W szpitalu lekarze nie odkryli nic poważnego..
-Może to efekt zakochania Julio! Ja też jak cię widzę mam ochotę zemdleć.
-No mam nadzieję Michał.
-Ja jako lekarz nie wykluczam tego.. jednak sądzę, że musimy zrobić jeszcze kilka badań, żeby mieć pewność.
Po licznych badaniach Julia mogła wrócić do domu.
-To co może pojedziemy do mnie?
-Dziś jest rocznica śmierci mamy, chciałabym do niej iść.
-W takim razie jedziemy po twoją babcię i wszyscy tam pojedziemy.
-Michał..
-Tak?
-Dziękuję Ci.. Za wszystko!
-Kocham cię Julka!
-Ja ciebie też.. Tak samo jak babcię.
Po godzinie byli w domu. Julia przebrała się i wszyscy razem pojechali na cmentarz, aby uczcić rocznicę śmierci jej mamy.
Po dwóch godzinach Michał odwiózł zmęczoną babcie do domu i zaproponował Julce pójście na lody...
-To świetny pomysł, a później pójdziemy do parku... Już dawno nie karmiłam kaczek.
Spędzili wspólnie bardzo dobrze czas rozmawiali, śmiali się i cieszyli sobą.. Szybko zrobiło się ciemno więc musieli wracać do domu..
-To był wspaniały dzień, dziękuję Ci.. Przy tobie czuję się szczęśliwa.
-Ty też dajesz mi wiele szczęścia i radości.. Każdego dnia dziękuję Bogu, że mogłem cię poznać... Obiecaj mi, że nigdy mnie nie opuścisz..
-Obiecuję, że nie opuszczę cię, aż do śmierci!
Pożegnali się i Julia wróciła do domu. Tam babcia jak zwykle uśmiechnęła się na widok Julki, ale gdy ta zaczęła płakać babcia bardzo się przestraszyła.
-Co się stało Julka? Czemu płaczesz?
-Tak bardzo tęsknię za mamą... Czemu ona umarła.. Gdyby żyła wiedziałaby, że jestem zakochana i szczęśliwa.. Czemu istnieje ten głupi rak?! Babciu obiecaj mi, że ja nie zaznam tego cierpienia.
-Kochanie cieszę się, że znalazłaś prawdziwą miłość.. Mama na pewno o tym wie.. I czuwa nad tobą tam w niebie.. Chciałabym, żeby twój los był wspaniały, wiedz, że życzę Ci jak najlepiej. Nigdy ci tego nie mówiłam, ale ja też miałam raka.. Ciągnie się już przez kilka pokoleń w naszej rodzinie jednak u niektórych nie był tak zaawansowany jak u mamy.. Ja też długo się męczyłam i dałam radę bo wiedziałam, że warto.. Dzięki temu urodziła się twoja mama a potem ty.. Jestem taka dumna, że cię mam skarbie. Nie pozwolę, żeby ten koszmar spotkał również ciebie nie martw się.
Julia była zmęczona więc postanowiła pójść spać z nadzieją, że jutro znów zobaczy Michała i będzie mogła się cieszyć i rozmawiać z ukochanym....

Mijały szczęśliwe dni i noce. Julia czuła się w towarzystwie Michała doskonale.. Jednak pewnego dnia znów poczuła się słabo i zemdlała.
Michał nie wiedział czy to coś poważnego czy znowu efekt przemęczenia i stresu. Jednak gdy Julia odzyskała świadomość poczuła ogromny ból na całym ciele bardzo się przeraziła.. Nigdy wcześniej nic tak bardzo jej nie bolało.
Skuliła się z bólu..
-Może jednak pojedziemy do szpitala? Dodatkowe badania ci nie zaszkodzą.. Bardzo się o ciebie boję skarbie.
-Ale przecież lekarze nie odkryli nic podejrzanego.. To pewnie tylko zmęczenie.
-Julka ja nie pozwalałem ci się przemęczać.. Czy robiłaś coś co cię zmęczyło?
-Ostanie dni spędzałam na spotkaniach z tobą i pomagałam babci w porządkach domowych.. Ale miałam czas na odpoczynek.
-Jedźmy do szpitala warto jeszcze raz sprawdzić co się dzieje...
Czego tym razem dowie się Julia? Czy Michał postąpił dobrze przywożąc ją do szpitala?