Lost (part 1)

Angry-4

Hmm dat was lekker.

Ik zet even wat dingen op een rijtje in mijn hoofd.

Ik ga dus nu lopen naar een stad, alleen weet ik de weg niet.

Ik spreek half Engels, en een heel klein beetje Spaans.

Ik sta op en begin met lopen, ik weet niet hoelang maar het moet lukken.

En wanneer moet ik eigenlijk naar links afslaan?

Shit shit shit!

'Shit!' roep ik.

Mensen kijken me vreemd aan.

Oja ze verstaan tuurlijk een beetje Engels.

Met een rood hoofd loop ik verder.

Ik ben op de plek waar de man me de weg had verteld.

Vanaf daar moet ik dus rechtdoor.

Maar wacht, dat is een bos in.

Ik begin onzeker te worden, klopt het wel?

Ik bijt op m'n lip.

Dan begin ik toch te lopen, het bos in.

Ik probeer zo goed mogelijk rechtdoor te lopen.

Maar na een paar meter bedenk ik me iets wat ik veel eerder had moeten bedenken.

Ik kan helemaal niet na tien bomen linksaf slaan, overal staan bomen!

'Gotverdomme!' roep ik kwaad.

'Kan niemand me dan ooit normaal de weg vertellen?!'

Boos loop ik terug.

Je kunt hier ook niemand vertrouwen.

Ik probeer me zelf gerust te stellen, ik heb nog de hele dag.

Daar ben ik weer, in het dorp.

Ik sta weer voor het bos.

Maar wacht eens, volgens mij snap ik het.

De man had wel gelijk!

Na tien bomen naar links.

Het bos begint met tien bomen!

In mezelf maak ik een sprongetje van geluk.

Zelfverzekerd loop ik naar links.

Ik volg een soort van zandpad.

Het is stikheet, maar het gaat nog wel.

Ik probeer even aan iets anders te denken.

Ik zing een liedje van one direction.

Story of my life.

Gelukkig komen hier niet veel mensen zo te zien, dus kan ik lekker hard zingen.

Na ongeveer een kwartier lopen, ben ik bezweet.

Het is echt te warm.

Toch loop ik nog even door.

Rechts van me is het bos, en links staan wat weilanden.

Ik besluit pauze te houden en loop naar een van de weilanden.

Ik kruip onder het hek door, en zie dat er ezels staan.

Voorzichtig loop ik er naartoe.

Wow, dat ik dit durf.

Ik ga naast een grazende ezel staan, en aai hem zachtjes.

'Hey lief ezeltje.' fluister ik.

Hij blijft door kauwen en voor zich uit staren.

Ik besluit in het weiland te gaan liggen.

Het gras kriebelt wel een beetje, omdat ik alleen een bikini aan heb. maar de maakt me niks uit.

Met mijn handen onder mijn hoofd lig ik plat in het gras.

Ik staar naar boven.

Waar gisteren nog helde sterren waren, is nu een knal blauwe lucht.

Ik knijp mijn ogen tot speeltjes door de felle zon.

Ik probeer voor even alle nare gedachtes te vergeten.

Langzaam vallen mijn ogen dicht.

Ik schrik wakker.

Ik hoor een hard geluid.

Snel sta ik op.

Bij het hek hoor ik iemand ontzettend hard schreeuwen.

Het is een beetje dikke man, ik schat hem rond de vijftig.

'Shit!' zeg ik en begin te rennen.

Het weiland is heel erg groot, maar de man begint onder het hek door te klimmen.

Zo snel als ik kan sprint ik naar de andere kant van het weiland.

Helaas ben ik nog lang niet over de helft.

Ik kijk snel achterom.

Hij komt steeds dichterbij.

Ik probeer sneller en sneller te gaan, maar begin moe te worden.

Gelukkig ben ik er bijna.

Ik kijk nog een keer achterom, waardoor mijn hart nog veel harder begint te bonken.

Hij rent vlak achter me.

Ik voel zijn adem bijna in mijn nek.

Hij schreeuwt oorverdovend hard, waardoor ik mijn laatste kracht geef.

Ik maak een sprintje naar de andere kant van het hek.

Snel klim ik er overheen.

Maar dan grijpt iemand mijn voet vast.

'Help! laat los!' schreeuw ik.

Met mijn andere voet trap ik in zijn gezicht, waardoor hij even wankeld.

Snel ren ik verder.

Ik zie dat hij niet meer achter me aan gaat.

Ik blijf nog een tijdje doorrennen, dan laat ik me neervallen in het gras.