Lost (part 1)

Mobile-40

Zacht leg ik het schepje weer terug op zijn plek.

Ik loop naar Oreo toe, die de muis al op heeft, en aai hem zacht over zijn kleine kopje.

'Kom Oreo, we gaan een mobieltje kopen.' zeg ik en loop de tuin uit, op de voet gevolgd door Oreo.

'Wacht.' zeg ik en sta stil.

Heb ik nog geld?

Onee! stom! helemaal vergeten!

Maar ik wil niks meer stelen.

En al helemaal niet voor Nova.

Ik staar naar de grond, tot ik op een idee kom.

'Kom Oreo!' roep ik en ren terug naar het vakantiehuis.

Misschien hebben mijn ouders hun portemonnee nog hier.

Ik klim door het raam naar binnen, en loop door naar de keuken.

Ik schuif een aantal laatjes open.

Sleutels, een oorbel, papieren, een pen, en nog wat troep, maar geen portemonnee.

Het volgende laatje trek ik ook open.

Papier, scharen, een propje, en een gum.

Alweer geen portemonnee.

De volgende laatjes stellen me ook teleur.

Nadat ik in alle laatjes heb gekeken, heb ik nog niks gevonden.

'Waar is die rot portemonnee?!' roep ik fel en boos.

Ik kijk om me heen.

Mijn gezichtsuitdrukking verandert als ik naar de tafel kijk.

Dáár ligt de portemonnee dus.

Die van mijn vader.

Het is een ronde eiken tafel met een baby-blauw tafelkleedje er op.

Ik gris de portemonnee van de tafel en kijk er snel in.

€50, €5, en een briefje van €20.

Yes!

Thanks papa! Juich ik in mezelf.

Snel loop ik het huis uit.

'Oreo! kom!' roep ik.

Als ik na een tijdje niks hoor, begin ik maar met lopen.

ik loop de oprijlaan af en ga naar de hoofdstraat.

Als mijn vakantiehuis uit zicht is hoor ik een zacht miauwtje.

Verschrikt kijk ik achter me.

Oreo!

'Hey liefie!' zeg ik en til hem voorzichtig op.

Ik ben vanaf vandaag officiel verliefd op Oreo!

Zijn warme lichaam druk ik stevig tegen me aan.

Hij spint hard en zijn haren voelen zacht aan.

Zo loop ik een tijdje totdat hij zich probeert los te krijgen.

Voorzichtig zet ik hem weer terug.

Gelukkig weet ik de weg hier een beetje, en loop naar de winkelstraat.

De meters lange palmbomen steken hoog boven de gebouwen uit.

Er zijn hier best veel winkels.

Niet zo veel als in Amsterdam ofzo, veel kleiner, maar toch wel aardig wat.

Helaas is het stikheet, en hier is geen strand.

Snel loop ik onder de schaduw van een rij grote palmbomen.