Lost (part 1)

Strange-49

(Weer gezien vanaf Mila).

Ik sta op en gooi mijn sinaasappel milkshake weg.
Het vreemde is dat ik na gisteren nog helemaal geen opdracht heb gezien of gehoord.
Vreemd.
Zal ik vandaag terug gaan naar mijn vakantiehuis?
Daar ken ik het tenminste.
Maar waarschijnlijk zijn Noa, mijn ouders, David, en Oreo hier best dichtbij.
Ik besluit hier te blijven.
Na een vrij lange tijd doelloos te hebben rondgedwaald hoor ik mijn mobiel trillen.
Mijn adem stokt in mijn keel.
Ik grijp mijn mobiel vast, en haal hem uit mijn zak.
Onbekend nummer.
Automatisch druk ik het nummer weg, en stop mijn mobiel weer in mijn zak.
Na een minuut dringt me pas door wat ik heb gedaan.
Shit! dit kon nog wel eens heel belangrijk zijn geweest.
Oke oke, bel opnieuw, galmt er door mijn hoofd.
Voorzichtig pak ik mijn mobiel, en klik op een paar knoppen, totdat ik het nummer vindt.
Mijn hoofd zegt dat ik nu meteen moet wegdrukken, maar mijn lichaam zegt dat ik moet bellen.
Ik klik op het groene knopje, en de telefoon gaat over.
nadat hij twee keer is overgegaan hoor ik een geluid.
'hallo?' vraag ik als ik na een tijdje niks hoor.
Geruis.
'N-nova?'
Ik snap het niet, ik hoor wel vaag iets, maar niet goed wat.
Ik spits mijn oren, en probeer zo goed mogelijk te luisteren.
Nee, ik kan er niet uit krijgen wat het is.
'David?'
geruis.
Na nog een lange tijd wachten, wil ik op de rode knop drukken.
Ineens hoor ik iets.
'Miel?' hoor ik iemand zeggen.
het klinkt als een meisjes stem.
'Wie is dit?' vraag ik.
'Mila je bent het echt!' juicht degene aan de andere kant.
Op mijn gezicht verschijnt een glimlach.
Het is Noa!
'Noa!' roep ik door de telefoon.
Ik hoor aan de andere kant van de telefoon dat ze moet huilen.
'He, Noa, wat is er gebeurd?' probeer ik zo kalm mogelijk te vragen.
'Ik ben zo blij dat ik je stem weer kan horen!' zegt Noa.
Stiekem moet ik ook even een traantje wegpinken.
'Ja ik ook! ik heb zo gemist dat er niemand bij me was!'
'Ik ook, maar Miel waar ben je?' vraagt Noa.
Tja waar ben ik?
Ik kijk om me heen.
'Weet ik niet.' trek ik als conclusie.
'Jij?'
'Ik heb eerlijk gezegd ook geen idee.'
Ineens kom ik op een geweldig idee.
'Ik heb een idee, misschien kunnen we met z'n tweeën aanwijzingen zoeken!' roep ik door de telefoon.
'Waarvoor?' vraagt Noa verbaast.
'Nou ik heb met mijn broertje gepraat, en met David.' zeg ik, en bijt op mijn lip als ik weer er aan terugdenk.
'David? wacht sorry vertel me even het verhaal.'
Ik begin van begin tot eind alles te vertellen, tot ik klaar ben.

'O my god.' is het enige wat ze zegt.
'Wat is er?' vraag ik.
'Jij hebt precies de zelfde opdrachten gehad die ik ook had, behalve dan dat met David.'
'Echt?' vraag ik.
'Ja!' zegt ze ,'maar misschien is het handig dat we elkaar eerst vinden.'
'Ja goed idee!' zeg ik, en meen het, dat ik daar niet aan gedacht heb.
'Oke, hoe ziet het eruit waar jij bent?' vraag ik meteen.
'Nou ik ben nu bij een strand.'
een strand? misschien mijn strand!
Ok, ik moet dat niet meteen denken, want hier in Spanje zijn honderdduizend stranden.
'Even kijken, ik zie als je van de zee afloopt een beetje gras enzo, en als je recht voor de zee staat zie ik links rotsen.' zegt Nova.
'Wow misschien is het mijn strand!' zeg ik, maar weet dat het een hele kleine kans is.
Wie weet.
'Ja, en als je van het strand wilt weggaan, zijn links palmbomen en er staat een bordje met dat er een stad is geloof ik.'
Mijn ogen worden groter, dit is waarschijnlijk mijn strand!
ja want links van het strandje is ook een stad!
'Miel ben je er nog?' vraagt Noa.
'Eh ja sorry ik was even in gedachten.' zeg ik.
'Oke, en ergens dichtbij het strand is ook een bushalte.'
'Wacht ik ga vandaag nog naar je toe!' roep ik helemaal blij.
'Ja is goed! maar ik moet het kort houden want mijn mobiel is een beetje aan het leeg gaan!'
'Ja.'
'Heb je geld?' vraagt Noa.
Shit, nog niet aan gedacht!
'Eh nee.'
'Oke probeer snel geld te verzamelen, ik bel je later wel oke?'
'Ja en ik stuur een sms'je als ik ga,' zeg ik ,'ik heb er zin in!'
'Ja ik ook! ik heb je zo gemist!'
'Okidoki byee!' roep ik door de telefoon.
'Doei!' roept Noa en hangt op.
Met een grote glimlach stop ik mijn mobiel weg, en begin met geld verzamelen.