Lost (part 1)

(M)eating-51

(Vanaf Mila gezien).

Na een tijdje heb ik toch alweer €6,20.
Ik kan er vast wel een buskaartje van kopen.
Gelukkig heb ik ook de bushalte snel gevonden.
Net als ik bij de bushalte ben, komt er een bus aanrijden.
Shit, ik heb snel een kaartje nodig!
Snel kijk ik naar de machine waar ik kaartjes kan halen.
Helaas, in het Spaans.
Ik zucht diep als ik de bus zie wegrijden.
Ik toets heel wat dingen in, en dan eindelijk (na acht minuten), heb ik een kaartje.
Snel kan ik nog net de volgende bus pakken, en daar zit ik dan.
Weer dezelfde zachte stoelbekleding als eerst.
De landschappen zoeven voorbij.
Droge kleine struikjes, kleine sinaasappel boompjes, citroen boompjes, en af en toe een palmboom.
Na een tijdje stopt de bus.
Ik stap uit samen met een aantal andere mensen.
In de verte zie ik iemand aan komen rennen.
Noa!
'Mila!' hoor ik haar roepen.
'Noa!' schreeuw ik terug en begin ook te rennen.
Het maakt me nu echt niks meer uit dat iedereen hier staat te kijken.
We vliegen elkaar om de hals en ik kan mijn tranen niet langer meer bedwingen.
'ik heb je zo gemist!' zeg ik en omhels haar nog steviger.
'ik jou ook Miel!' zegt Noa.
'Ik wil dat dit nooit meer gebeurd. we blijven voor altijd bij elkaar!' snik ik.
'Ja voor altijd.' Fluistert Noa.
Na nog een lange tijd elkaar te hebben vastgehouden, laten we los.
Nu pas zie ik dat er echt best wel veel mensen naar ons staan te kijken en te glimlachen.
Noa en ik kijken elkaar te gelijkertijd aan en schieten in de lach.
We maken een overdreven nep-buiging, en lopen lachend weg naar mijn vakantiehuis.
Ik wijs naar welke kant we moeten lopen, welke steegjes we in moeten en langs welke winkels we komen, totdat we er zijn.
'Wow, vet mooi!' zegt Noa verwonderd.
We staan met zijn tweeën voor de oprijlaan.
De zon schijnt fel op het huis.
Het mooie witte huis, met het kleine balkonnetje en met de groene tuin.
We lopen (/klimmen), via het raam - die overigens nog open stond - naar binnen.
Ik zie in mijn ooghoek dat Noa verbaasd kijkt in het vakantiehuis.
'Super mooi en gezellig.' zegt ze.
'Dankje.' mompel ik met een glimlach.
Ik leid haar door het hele huis rond.
'En als laatste is hier mijn kamer.' zeg ik trots.
Links van de deur staat een bed met een schoon wit laken, voor de deur staat een klein houten bureautje.
'Wow echt vet gezellig!' zegt Noa.
'Ja.' zeg ik blij.
'Maar sorry, ik weet het, ik weet het, het klinkt een beetje stom, maar mag ik..'
Ik kijk haar vragend aan.
Ze wijst naar de badkamer.
'Natuurlijk mag je douchen!' zeg ik.
'Thanks!' zegt Noa blij en sprint naar de douche.
'Ik kijk wel wat we hebben voor de lunch.' zeg ik.
Ik loop naar beneden en hoor van boven water stromen.
Beneden aangekomen, kijk ik op de klok.
Ongeveer kwart over elf.
Oke nog bijna de hele dag dus.
Ik loop naar de keuken toe, en begin de lades en kastjes te doorzoeken.
Ik begin met het bovenste linker keukenkastje.
Daar ligt alle zoetigheid; stroop, extra grote hagelslag, honing, abrikozenjam, vlokken,en chocopasta.
Maar wat vindt Noa eigenlijk lekker?
Ik loop naar de trap toe en schreeuw naar boven.
'Noa, wat vindt je lekker?'
Ik krijg een antwoordt terug wat ik niet versta, door de douche.
'Wat?' roep ik.
'Maakt niks uit, doe maar wat!' roept ze vanuit de douche.
'Oke!' schreeuw ik terug.
Weer bij de keuken aangekomen, trek ik het tweede keukenkastje open.
Daar zit niet veel ik.
Een beschuittrommel, Krit koekjes (mini zoute koekjes), de suiker, en het pak zoetjes voor mijn moeder.
Ik heb nu wel zin in een beschuitje.
Ik pak de gele gekleurde trommel beschuit uit de la, en trek meteen een vies gezicht.
Oké, het beschuit is groen geworden blijkbaar.
Hmm, lekker. denk ik sarcastisch en gooi het beschimmelde beschuit weg.
Ik loop naar de kleine witte koelkast, en trek hem open.
Meteen ruik ik een hele vieze lucht.
Gatver! er is iets ontzettend aan het rotten in die koelkast.
En ja, voor ik het weet zie ik een vis in de koelkast liggen.
Ook helemaal rot en vies.
Ik pak uit de bestek la een grote lepel en een mes.
De grote lepel schuif ik voorzichtig onder de vis, en met het mes houd ik hem stevig op de lepel.
Gatverdamme wat vies!
Snel gooi ik hem in de prullenbak en kijk verder in de koelkast.
Er zit niet echt speciaal veel in de koelkast.
Artisjokken (vinden mijn moeder en broertje helemaal heilig, ik dus echt niet), pakje roomboter, een pak beschimmelde sla (kan dus ook in de prullenbak), een Danoontje toetje (voor mijn broertje), een groot pak boter, drie blikjes mini cola, en een doosje eieren.
Ik pak er twee blikjes cola uit, het doosje met eieren en de roomboter.
Ik weet al wat ik ga maken, een lekker eitje.
Gelukkig zie ik op de verpakkingsdatum dat de eieren nog precies een dag goed zijn, dus dat moet te doen zijn.
Van de la onder de oven pak ik een kleine pan, en zet hem op het vuur.
Ik stop een klein klontje boter in de pan en laat het smelten.
Op de boter is al helemaal een geel laagje gekomen, omdat we hem best lang niet hebben gebruikt.
Als de roomboter helemaal is gesmolten, gooi ik er twee eieren in.
Ik hoor een sissend geluid uit de pan komen, en ruik een heerlijke geur.
Ei.
Ik hoor de douche uitgaan, Noa is klaar.
Snel zoek ik boterhammen.
Ik kijk in de boterhamtrommel.
Nee! ze zijn allemaal te oud!
Heb ik weer.
Ik zucht, waar kan ik zoeken?
De diepvries!
Snel trek ik een het deurtje onder de koelkast open, en zie tot mijn verbazing nog twee pakken boterhammen liggen.
Ik pak twee boterhammen eruit.
Snel gooi ik ze in de broodrooster, die rechts naast het pannetje met ei staat.
Het vuur van de pan zet ik uit, zodat het nog even kan doorbakken.
Beneden, links naast de koelkast, trek ik een kastje open met alle kruiden enzo.
Daar pak ik de zout en peper uit.
En weer links van dat laatje zie ik alle borden, ik pak er twee en leg ze op het aanrecht.
Dan hoor ik ineens iemand van de trap komen lopen, Noa.
'Noa niet kijken! loop maar naar de tafel.' roep ik snel.
'Oke!' zegt ze lachend en loopt naar de eettafel.
Ik haal de warme boterhammen uit de broodrooster, en gooi zo op de borden.
Vervolgens gooi ik het ei op de boterhammen en strooi er een beetje zout en peper op.
Klaar.
'Oke Noa, ogen dicht.' zeg ik.
Ik draai me om, en zie dat ze haar ogen voor haar handen heeft.
Wow! zij ziet er mooi uit!
Haar zwarte lange haar golft over haar groen met blauwe jurk.
(Van mij geleend).
Blijkbaar heeft ze haar haar ook geföhnd.
'Eh, gebeurd er nog iets?' vraagt ze na een tijdje.
Ik knipper met mijn ogen, en zeg snel:'eh ja sorry.'
Ik schuif het ei en een blikje cola voor haar neus en zeg dat ze haar ogen mag openen.
'OMG! zo lekker!' zegt ze, als ze de heerlijke geur opsnuift.
'Thanks.' zeg ik blij en ga ook zitten.
En ja ik moet eerlijk zeggen, dit is een heel lekker ei!
We zeggen tijdens het eten helemaal niks, maar we weten allebei dat dat komt omdat we zo lang niks lekkers hebben gegeten.
Ondertussen denk ik hoe het met mijn ouders, broertje, Oreo, en David gaat.
Zouden ze nou wel of geen eten krijgen?
Ik weet het niet en slaak een diepe zucht.
'Wat is er?' vraagt Noa met volle mond.
'Ik weet niet, ik denk steeds aan mijn ouders, broertje en David enzo.' zucht ik.
'Je bent echt niet de enige, ik ook hoor. ik wil uitvinden waar ze zijn, ik zou er alles voor over hebben om ze te vinden.'
'We kunnen vandaag sporen zoeken.' zeg ik.
'Ja, maar er zit denk ik maar een manier op om iets te weten te krijg.' zegt Noa.
Ik kijk haar vragend aan.
'Wat dan?'
'In contact komen met Nova.'
Ik verslik me in mijn boterham en begin flink te hoesten.
Wat zei ze daar?
In contact komen met Nova?!
Tja, misschien is dat wel de enige manier.

😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦😦
Heeey!
Lekker weer nieuw leesvoer voor jullie ;)
En hier in Ibiza kan ik gelukkig (omdat dat Spanje is), veel dingen zien over Spanje voor het boek!
Dus ja, dat eigenlijk :).
Xxx
Xleeniex.