Sleep-45

411 28 1
                                    

Ik staar naar het schermpje van mijn mobiel.

Ik wil Nova en alles wat met hem te maken heeft kapot maken.

Het liefst zou ik dit mobieltje ook willen kapot stampen.

Ik haat hem en al zijn opdrachten.

Wat heeft hij met David gedaan?

David verdient het niet om daar te zijn, hij heeft me geholpen.

En Noa, en mijn ouders al helemaal niet.

De zon is aan het ondergaan, en het begint te waaien.

Ik sta trillerig op en begin te lopen.

Ik heb geen geld meer, geen mensen om me te helpen, niks meer, alleen een mobieltje.

Maar goed, ik moet eigenlijk niet zeuren, want wie weet wat er daar allemaal gebeurt.

Na een tijdje zoeken, vindt ik achter de bosjes een plek om te slapen.

Gelukkig kan niemand me daar zien.

Ik laat me langzaam naar achteren zakken tot ik lig.

Het was een van de ergste dagen die ik ooit heb meegemaakt, heb ik het gevoel.

En nu lig ik hier, zonder iemand.

Maar ik mag genieten van deze momenten dat er niks gebeurd.

Nu pas bedenk ik me dat ik nog niks heb gegeten.

Maar ik sla wel een keer over vandaag, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd.

Ik staar naar boven.

Naar de - al donker - geworden lucht.

Ik zie duizenden sterren boven me.

Ik krijg weer een flashback van een van de eerste dagen dat ik alleen was.

Toen waren er nog geen opdrachten van Deadline.

Nu weet ik wel beter.

Langzaam sluit ik mijn ogen, en val in een diepe slaap.

Lost (part 1)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu