Σε ερωτεύομαι

Κεφάλαιο 10: Πρώτη σπίθα

Μετά τη φυγή του Φάνη, ο Χάρης έμεινε να κοιτάζει τη θέα της θάλασσας από μακριά σκεπτόμενος την έξοδό του με την Ελευθερία. Είχε περάσει πολύ όμορφα. Του φτάνει που την είδε. Η όμορφη βραδιά, όμως, έληξε άδοξα, μια και η κοπέλα τράπηκε σε φυγή μετά την εξομολόγησή του ότι του αρέσει. Τα έβαλε με τον εαυτό του. Βιάστηκε να της μιλήσει για τα συναισθήματά του... Και του είπε ο Φώτης... Έπρεπε να το πάει σιγά - σιγά... Τώρα, έπρεπε να σκεφτεί έναν τρόπο να την πλησιάσει εκ νέου και να της εξηγήσει. Το θέμα, όμως, ήταν αν η κοπέλα θα δεχόταν να τον ξαναδεί... Άναψε τσιγάρο... Αν και το είχε κόψει, κάποιες φορές το αποζητούσε. Ένιωθε ότι τον χαλάρωνε και τον βοηθούσε να πάρει πιο εύκολα μια απόφαση.

Τράβηξε μια ρουφηξιά. Ο καπνός τον ζάλισε και τον χαλάρωσε. Έπρεπε να σκεφτεί πολύ σοβαρά πώς θα προσέγγιζε το κορίτσι. Ίσως αν την προσέγγιζε φιλικά, να άλλαζαν τα πράγματα. "Τι φιλικά ρε ηλίθιε; Δε θα σε πιστέψει!!! Αφού από μόνος σου της είπες πως σου αρέσει!", τον ενημέρωσε το υποσυνείδητό του. Ξεφύσηξε τον καπνό απογοητευμένος. Ξαφνικά, ένιωσε ότι πνιγόταν. Μια βόλτα στη θάλασσα θα ήταν το καλύτερο γιατρικό, άσε που θα τον βοηθούσε να σκεφτεί καθαρά. Έσβησε το τσιγάρο και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

...................................

Η Ελευθερία πάγωσε όταν ένιωσε τα χείλη του Οδυσσέα να καλύπτουν τα δικά της. Γρήγορα, όμως, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά και τα χείλη της, λες και ήταν διψασμένα, από μόνα τους αποζητούσαν τα χείλη του Οδυσσέα. Εκείνος, παίρνοντας θάρρος, άφησε τα χέρια του να ταξιδέψουν στο κορμί της και τα χείλη του να γίνουν πιο απαιτητικά και κτητικά. Του είχε λείψει τόσο πολύ... Η Ελευθερία επιστράτευσε τα τελευταία αποθέματα της λογικής της προτού την εγκαταλείψει τελείως και τραβήχτηκε. Πριν ο Οδυσσέας κάνει οποιαδήποτε κίνηση, το χέρι της προσγειώθηκε με δύναμη πάνω στο μάγουλό του.

-Αυτό μην το ξανακάνεις ποτέ!! του είπε θυμωμένη.

Ο Οδυσσέας έπιασε το πονεμένο του μάγουλο και την κοίταξε. Ο θυμός τον επισκέφτηκε. Πλησίασε την κοπέλα και την άρπαξε από το μπράτσο. Κόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά της. Το φιλί του ήταν, αυτή τη φορά, βίαιο και παθιασμένο. Η Ελευθερία προσπάθησε να τον σπρώξει μακριά αλλά ήταν μάταιο. Ήταν πιο δυνατός από την ίδια. Ο Οδυσσέας συνέχισε να την φιλά χωρίς να τον νοιάζει η αντίσταση που πρόβαλλε η κοπέλα για να απελευθερωθεί από την αγκαλιά του.

-Ελευθερία;

Η φωνή του Χάρη τους έκανε να γυρίσουν προς το μέρος του. Η Ελευθερία κοίταξε τον Χάρη γεμάτη ντροπή. Εκείνος της έριξε ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση και της χαμογέλασε. Αν και ζήλεψε, κατά βάθος καταλάβαινε τους λόγους που η κοπέλα αφέθηκε σε αυτό το φιλί. Η Ελευθερία, βλέποντας το χαμόγελο του Χάρη, έτρεξε αμέσως κοντά του και χώθηκε στην αγκαλιά του, αγνοώντας τον Οδυσσέα που έβραζε από θυμό και ζήλια.

-Χάρη, εγώ, δεν...

-Δε χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις σ' αυτόν! Δεν είστε μαζί για να του εξηγήσεις! Εμένα αγαπάς, Ελευθερία! Παραδέξου το! της είπε έξαλλος ο Οδυσσέας.

-Καταρχήν, μη φωνάζεις. Και, κατά δεύτερον, μπορεί να μην είναι μαζί μου, αλλά ούτε και μαζί σου είναι, από όσο ξέρω. Οπότε, δεν είναι υπόχρεη να σου δώσει αναφορά για το αν θα μου δώσει εξηγήσεις ή όχι, πήρε το λόγο ο Χάρης και έσφιξε πιο πολύ την Ελευθερία στην αγκαλιά του.

Η Ελευθερία κοίταξε το Χάρη με ευγνωμοσύνη. Μήπως βιάστηκε να το βάλει στα πόδια όταν βγήκαν; Φαινόταν τόσο εντάξει απέναντί της. Στο κάτω κάτω, δεν της ρίχτηκε κιόλας... Απλά ομολόγησε ότι του αρέσει ως γυναίκα. Αυτή, όμως, τον άφησε σύξυλο. Κι ο Χάρης, αντί να της κρατάει μούτρα, την υπερασπίστηκε. Ένα κύμα ευγνωμοσύνης και απέραντης συμπάθειας προς το Χάρη εγκαταστάθηκε στην ψυχή της...

Ο Οδυσσέας, βλέποντας τις ματιές που αντάλλαζαν ο Χάρης με την Ελευθερία, ένιωσε να τον πλημμυρίζει ζήλια. Αυτή η γυναίκα ήταν δικιά του! Δε θα άφηνε αυτόν τον γελοίο να του την πάρει μέσα από τα χέρια του! Τυφλωμένος όπως ήταν από τη ζήλια, έσπρωξε την Ελευθερία από την αγκαλιά του Χάρη και έπιασε το Χάρη από τα πέτα.

-Η Ελευθερία είναι δικιά μου και καλά κάνεις να το καταλάβεις γρήγορα αυτό! Δεν πρόκειται να σε αφήσω να μου την πάρεις! Το κατάλαβες αυτό; ρώτησε το Χάρη έξαλλος.

-Δεν είμαι δικιά σου, Οδυσσέα, ούτε πρόκειται να γίνω ξανά! Κοίτα εσύ να το καταλάβεις αυτό το συντομότερο δυνατό, γιατί με έχεις κουράσει! Δεν είναι αγάπη αυτό που νιώθεις! Ο εγωισμός σου είναι, επειδή νιώθεις ότι μπορώ να είμαι ευτυχισμένη και χωρίς εσένα! Δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω από σένα, ξέρεις! Κι ο δικός μου κόσμος δεν συμπεριλαμβάνει εσένα μέσα! Είτε είμαι με το Χάρη είτε όχι - κάτι που δε σε αφορά βέβαια - εγώ κι εσύ δεν πρόκειται να είμαστε ξανά μαζί! Χώνεψέ το και παράτα με! είπε έξαλλη η κοπέλα στον Οδυσσέα. Πάμε, Χάρη!

Ο Χάρης πήρε την Ελευθερία από το χέρι και απομακρύνθηκαν από την παραλία, αφήνοντας  τον Οδυσσέα να βράζει στο ζουμί του.

-Αν δε σε έχω εγώ, δε θα σε έχει κανένας, μωρό μου... Θα το δεις αυτό... μονολόγησε ο Οδυσσέας.