Σε ερωτεύομαι

Κεφάλαιο 14: Παρεξήγηση

-Χάρη, σε παρακαλώ...

Η Ελευθερία απώθησε απαλά το Χάρη. Εκείνος απογοητεύτηκε αλλά προσπάθησε να μην το δείξει. Δε θα άντεχε άλλο να μην τη φιλήσει. Ήξερε πως έκανε βιαστικές κινήσεις αλλά την ήθελε τόσο πολύ. Ήθελε να γευτεί τα χείλη της, η γλύκα τους ήταν δεδομένη... Αλλά η Ελευθερία ήταν η δεύτερη φορά που τον σταματούσε.

-Ελευθερία, μου αρέσεις πολύ και το ξέρεις... Θέλω απλά να σε φιλήσω... της είπε.

-Χάρη, για σένα μπορεί να είναι απλά ένα φιλί αλλά εγώ δεν το βλέπω έτσι... Δε δίνω εύκολα τα φιλιά μου...Μη με πιέζεις, σε παρακαλώ... Τώρα γνωριζόμαστε, στην ουσία... Πώς μου ζητάς να σε αφήσω να με φιλήσεις; Σου εξήγησα ότι δεν μπορώ προς το παρόν να προχωρήσω σε σχέση κι έδειξες ότι το κατάλαβες...

-Ναι, ρε Ελευθερία, το καταλαβαίνω... Αλλά εγώ ξέρω πως ο έρωτας με έρωτα περνάει... Αν δεν αφήσεις τον εαυτό σου να ξεφύγει, πώς θα προχωρήσεις; Αλλά, από ό,τι φαίνεται, είσαι ακόμα κολλημένη μαζί του... της είπε πικραμένα ο Χάρης.

-Δεν το αρνήθηκα αυτό, Χάρη... Στο ξεκαθάρισα πως δεν είμαι έτοιμη ακόμα...

-Τότε, γιατί δέχτηκες να βγεις μαζί μου; την ρώτησε εκείνος. Γιατί μου δίνεις ελπίδες;

Η κοπέλα τον κοίταξε. Ο Χάρης είχε παρεξηγήσει τις προθέσεις της κι άρχισε να τρέφει ελπίδες πως θα ήταν μαζί.

-Αν αυτό πιστεύεις, τότε είναι καλύτερα να μην ξαναβγούμε μαζί, Χάρη... του είπε. Δε θέλω να σου δίνω ελπίδες ούτε να σου υποσχεθώ κάτι το οποίο δεν είμαι σίγουρη αν θα τηρήσω.

Ο Χάρης τα έχασε. Η προοπτική να μην ξαναδεί την Ελευθερία τον σκότωνε. Στο νου του ήρθαν τα λόγια του Φώτη: "Την Ελευθερία, δεν πρόκειται να την κερδίσεις με βιαστικές κινήσεις... Πρέπει να έχεις πολλή υπομονή..." Κοίταξε την Ελευθερία που έστρεψε το βλέμμα της αλλού. Την ακούμπησε στον ώμο. Εκείνη τον κοίταξε ίσια στα μάτια.

-Έρη, εγώ θέλω να ξαναβγούμε... Στο είπα ξανά... Θα διεκδικήσω την παρέα σου... Μου αρέσεις και θέλω να σε βλέπω...

-Βλέποντάς με, όμως, τρέφεις ελπίδες... τον αποστόμωσε το κορίτσι. Γι' αυτό, καλύτερα, για λίγο καιρό, τουλάχιστον, να μην ξανασυναντηθούμε. Να μη σου δίνω κι εγώ ελπίδες... Και τώρα με συγχωρείς, πρέπει να φύγω, του είπε κι ετοιμάστηκε να φύγει.

-Έρη, περίμενε... Μη φεύγεις, σε παρακαλώ...

-Χάρη, πρέπει να ηρεμήσουμε και οι δύο... Σε παρακαλώ, άσε με να σκεφτώ λίγες μέρες, να δω τι νιώθω... Στον Οδυσσέα δε θα ξαναγυρίσω, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δε σημαίνει πως θα πιεστώ να κάνω καινούρια σχέση...

Και λέγοντας αυτά, έφυγε. Ο Χάρης έμεινε να κοιτάζει τη θάλασσα σκεφτικός. "Ωραία... Πάλι κατάφερα να την κάνω να φύγει τρέχοντας..." μονολόγησε απογοητευμένος. Δεν ήξερε τι να κάνει από εδώ και πέρα και μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να τον βοηθήσει. Σχημάτισε τον αριθμό του Φώτη στο κινητό του.

-Έλα, Φώτη... Σε χρειάζομαι... Μπορείς σε μισή ώρα να έρθεις από το διαμέρισμα; Είναι επείγον...

Μισή ώρα αργότερα, ο Φώτης και ο Χάρης βρέθηκαν να ατενίζουν τη θάλασσα από το μπαλκόνι του Χάρη. Ο Φώτης έμεινε να κοιτάζει το Χάρη. Ο φίλος του του είχε εξιστορήσει τι είχε γίνει στην παραλία και ζητούσε τη βοήθειά του. 

-Και στο είπα, ρε φίλε... Μην κάνεις βιαστικές κινήσεις... Εσύ εκεί...

-Την θέλω, ρε Φώτη, δεν το καταλαβαίνεις;

-Ρε Χάρη, το καταλαβαίνω... Αλλά η κοπέλα σου ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να κάνει σχέση προς το παρόν... Προτιμά να το πάρει σιγά σιγά... Κι ενώ συμφώνησες, πας για δεύτερη φορά να την φιλήσεις... Μη ζητά και τα ρέστα τώρα...

-Θέλω να την ξαναδώ, ρε Φώτη... είπε με παράπονο ο Χάρης.

-Αν συνεχίσεις έτσι, δε νομίζω να την ξαναδείς... Δώστης λίγο χρόνο, ρε Χάρη... Εσύ όρμησες αμέσως... Η Ελευθερία δεν είναι σαν αυτές που έβγαινες μέχρι τώρα... Είναι πληγωμένη και χρειάζεται χρόνο... Γι' αυτό κι επέλεξε να απομακρυνθείτε λίγο καιρό... για να μη σου δίνει ελπίδες, όπως της είπες...

-Τι να κάνω δηλαδή;

-Να την αφήσεις λίγο μόνη της... Αν θες, στείλε της ένα μήνυμα τις επόμενες μέρες... Αλλά, προς το παρόν, άστην να ηρεμήσει... Και, αν είναι γραφτό, θα έρθει από μόνη της...