Σε ερωτεύομαι

Κεφάλαιο 11: Νυχτερινή Βόλτα

Ο Χάρης και η Ελευθερία συνέχισαν τον περίπατό τους σιωπηλοί. Κανένας τους δεν τολμούσε να διακόψει τη σιωπή. Ένιωθαν ότι με τη σιωπή μπορούσαν να εκφράσουν όσα ήθελαν να πουν. Λίγη ώρα αργότερα, η Ελευθερία κοντοστάθηκε. Είχε αρχίσει να της την δίνει αυτή η σιωπή.

-Τι συμβαίνει; την ρώτησε ο Χάρης.

Η κοπέλα τον κοίταξε. Ένιωθε την ανάγκη να του εξηγήσει αυτό που είδε. Οποιαδήποτε σχέση κι αν ξεκινούσαν, είτε αυτή ήταν φιλική είτε ερωτική, έπρεπε να βασιζόταν στην ειλικρίνεια. Γι' αυτό, έπρεπε να εξηγήσει στο Χάρη τι ήταν ακριβώς αυτό που είδε. 

-Χάρη, εγώ...

-Σςςς... της είπε εκείνος. Δε χρειάζεται να μου εξηγήσεις τίποτα, μικρή... Είσαι ερωτευμένη, λογικό είναι να αφεθείς στα φιλιά του Οδυσσέα, έστω κι αν δεν είστε ακόμα μαζί... Η πληγή είναι νωπή ακόμα, ψυχή μου... Κι εγώ το ίδιο θα έκανα... Πέρασε καιρός από τότε που ερωτεύτηκα βαθιά κι αληθινά... Όταν πληγώθηκα, ορκίστηκα να μην ερωτευτώ ποτέ ξανά, παρά μόνο να περνάω καλά... Ήθελα να εκδικηθώ εκείνην πληγώνοντας άλλες γυναίκες... Στα μάτια μου όλες ήταν ψεύτικες και υποκρίτριες... Δεν καμαρώνω για τη ζωή μου μετά την Έλλη, Ελευθερία... Είχα ξεχάσει πόσο όμορφο είναι να σου αρέσει ένα κορίτσι, να θέλεις να περνάς τον καιρό σου μαζί του, να σε νοιάζει πιο πολύ ο άλλος παρά ο εαυτός σου... Μέχρι που σε ξανασυνάντησα... Σου ομολόγησα ότι μου αρέσεις κι ότι θα διεκδικήσω τη συντροφιά σου και το εννοώ... Αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να ανταποκριθείς... Θα σε περιμένω όσο χρειαστεί...

Η κοπέλα χαμήλωσε το βλέμμα της. Αυτά που της είπε ο Χάρης την συγκλόνισαν. Στην ουσία, κατάθεσε την ψυχή του στα χέρια της. Μπορεί ο Φάνης να φοβόταν την προηγούμενη άσωτη ζωή του Χάρη αλλά καταβάθος ήξερε ότι ήταν ειλικρινής και ξηγημένος. Της το είπε άλλωστε. Σήκωσε το βλέμμα της και του χαμογέλασε.

-Χάρη, δεν μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα... Αυτό που είδες δεν έπρεπε να γίνει αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Τον Οδυσσέα τον αγάπησα όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν. Όμως, τώρα τέλειωσε. Όσο κι αν τον αγαπώ, δεν πρόκειται να γυρίσω ξανά κοντά του. Δεν ήμουν απόλυτα ευτυχισμένη μαζί του... Ήθελε να με αλλάξει, συνεχώς του έφταιγε ο χαρακτήρας μου... Έφτασα σε σημείο να μην εκτιμώ τον εαυτό μου. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον παράτησα... Δεν ήθελα να είμαι θύμα, ποτέ δεν ήμουν ούτε θα γίνω. Δεν είναι του χαρακτήρα μου... Γι' αυτό απομακρύνθηκα. Ξέρω πως εσύ δεν πρόκειται να μου ζητήσεις να αλλάξω για να σου αρέσω... Κι επειδή σε συμπαθώ, στο λέω ξεκάθαρα πως δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα είμαστε μαζί... Είμαι μπερδεμένη και πρέπει να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι αισθάνομαι. Αν δεν τελειώσω με τον Οδυσσέα, δεν μπορώ να προχωρήσω σε καμιά σχέση... Συγγνώμη... του είπε η Ελευθερία.

Ο Χάρης τα 'χασε. Πρώτη φορά έβλεπε άνθρωπο να είναι τόσο ειλικρινής και ξεκάθαρος από την αρχή. Οι πλείστοι σου έδειχναν άλλο πρόσωπο αρχικά και μετά αποκάλυπταν τον πραγματικό τους εαυτό. Όπως η Έλλη για παράδειγμα. Ενώ έδειχνε μια γλυκιά και σοβαρή κοπέλα, τελικά αποκαλύφθηκε πως το έπαιζε σε διπλό ταμπλό. Τον παράτησε έπειτα από 4 χρόνια σχέσης για να παντρευτεί κάποιον πλούσιο και διάσημο.

-Δε χρειάζεται να μου ζητά συγγνώμη, ψυχή μου... της είπε τρυφερά. Είσαι ειλικρινής και ξηγημένη από την αρχή. Δε χρειάζομαι τίποτα περισσότερο ούτε λεπτομέρειες. Μου φτάνει αυτό που είσαι... Για μένα είσαι ανεκτίμητη και μοναδική... Αν ο Οδυσσέας δεν το εκτίμησε αυτό, τότε, συγγνώμη κιόλας, είναι ηλίθιος... Αλλά, συνήθως, μόνο όταν χάσεις κάτι εκτιμάς την αξία του. Αυτό έπαθε κι ο Οδυσσέας...

-Το ξέρω αλλά δε με ενδιαφέρει πλέον... Ας πρόσεχε... είπε εκείνη με πίκρα. Χάρη... θα ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη που σηκώθηκα κι έφυγα έτσι από το μπαρ...

-Όχι, μικρή μου.. Εγώ πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που βιάστηκα να σου ομολογήσω τι νιώθω και σε τρόμαξα... Εσύ καλά έκανες κι έφυγες, ίσως έτσι μάθω να μη βιάζομαι, της απάντησε χαμογελώντας ο Χάρης. Πάμε τώρα σπίτι γιατί πέρασε η ώρα κι αύριο εργάζεσαι;;; την ρώτησε εύθυμα.

-Ναι, πάμε! είπε η Ελευθερία χαμογελώντας.

Έτσι, λίγο αργότερα η Ελευθερία καληνύχτιζε το Χάρη κι έμπαινε στο σπίτι της. Έκλεισε αθόρυβα την πόρτα κι ανέβηκε στο δωμάτιό της.

-Αχ... επιτέλους θα ξεκουραστώ λιγάκι... μονολόγησε.

-Δεν το νομίζω! ακούστηκε μια φωνή.

Τα φώτα άναψαν κι η Ελευθερία είδε το Φάνη να την κοιτάζει εξεταστικά.

"Άντε πάλι..." μονολόγησε η κοπέλα προτού καθίσει κουρασμένη δίπλα στον αδερφό της.